Ήταν 1 Νοεμβρίου 1897 όταν στο «Liceo Classico Massimo D'Azeglio», στο Τορίνο, μια παρέα 13 μαθητών αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να φτιάξουν τη δική τους ομάδα ποδοσφαίρου. Η ομάδα αυτή, αποφασίστηκε να ονομαστεί… Γιουβέντους! Μια λέξη που σημαίνει «νεολαία», αφού το μέλλον προορίζεται για τους νέους ανθρώπους και στο μέλλον είχαν στρέψει όλα τα βλέμματα τα μέλη αυτής της παρέας που δεδομένα τότε δεν ήξεραν ότι έριξαν τα θεμέλια για να δημιουργηθεί ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ που γνώρισε ποτέ αυτός ο πλανήτης. Ο πρώτος άνθρωπος που ονομάστηκε ποτέ σαν «πρόεδρος της Γιουβέντους» ήταν ο Eugenio Canfari και ο αμέσως επόμενος, ήταν ο αδερφός του Enrico.

Το λύκειο «Massimo D'Azeglio» στο Τορίνο, όπου ιδρύθηκε η Γιουβέντους

Το… ιερό  όνομα «Ανιέλι», εμφανίζεται στην ιστορία της Γιουβέντους για πρώτη φορά στις 24 Ιουλίου 1923, όταν ο Εντουάρντο Ανιέλι, γιος του ιδρυτή της FIAT, θα ψηφιστεί ως πρόεδρος της ομάδας και θα πάρει τη θέση που είχε μέχρι τότε ο συγγραφές Κοραντίνο Κοραντίνι, ο οποίος έχει γράψει και τον ύμνο της Γιουβέντους. Ο Τζοβάνι Ανιέλι, γιος του Εντουάρντο, ανέλαβε το 1947 την προεδρία της ομάδας όμως σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ξεκινώντας ουσιαστικά την «κατάρα» της οικογένειας που γιγάντωσε τους «μπιανκονέρι», που στην αρχή φορούσαν άλλα χρώματα, και την έκανε αυτό που όλοι γνωρίζουν σήμερα…

Τα πρώτα χρόνια…

Στα πρώτα δυο χρόνια της ύπαρξής της, η ομάδα ονομαζόταν Sport Club Juventus, όμως από το 1899 κι έπειτα έγινε γνωστή με το όνομα Football Club Juventus. Η Γιουβέντους χρησιμοποίησε για πρώτο της γήπεδο το «Πιάτσα Ντ’ Άρμι» στο Τορίνο και τα χρώματα στις φανέλες της ήταν ροζ και στα σορτς μαύρο. Από εκεί είχε βγει και το παρατσούκλι «ροζανέρο», που σήμερα συνοδεύει την Παλέρμο, πριν έρθει το «μπιανκονέρι» να πάρει τη θέση του και να παραμείνει πασίγνωστο σε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη.

Η Γιουβέντους συμμετείχε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα το 1900 και στις 11 Μαΐου έδωσε το πρώτο επίσημο παιχνίδι κόντρα στην Τορινέσε από την οποία ηττήθηκε 1-0. Στη δεύτερη σεζόν της, η Γιουβέντους έφτασε ως τα ημιτελικά, νίκησε 5-0 τη Γκιμνάστικα Τορίνο αλλά ηττήθηκε από την Μίκαλ Κρίκετ 3-2 και τερμάτισε η πορεία της. Σημαδιακή χρονιά στην ιστορία της ομάδας, είναι το 1903 όταν έγινε λάθος στην παραγγελία της για τις νέες της εμφανίσεις. Στο Τορίνο περίμεναν τις φανέλες με τα δικά τους χρώματα (ροζ-μαύρο), όμως, τους στάλθηκε ένα πακέτο με εμφανίσεις της αγγλικής Νοτς Κάουντι που φοράει ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα. Τα μέσα τότε δεν ήταν τόσο διαδεδομένα για να γίνει αλλαγή και να φτάσουν σε λίγες ώρες νέες φανέλες στο Τορίνο, η τότε διοίκηση αποφάσισε να κρατήσει τις φανέλες και έτσι όλοι γνωρίσαμε πια τη Γιουβέντους με τα χρώματα που φορά και κυριαρχεί μέχρι και σήμερα. Με την ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα…

Δυο χρόνια αργότερα, το 1905, η Γιουβέντους καταφέρνει να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της. Ο Ελβετός Άλφρεντ Ντικ είχε αναλάβει την προεδρία, έφερε αρκετούς ξένους ποδοσφαιριστές στην ομάδα και κατάφερε να την οδηγήσει στο πρωτάθλημα Ιταλίας! Ο άνθρωπος αυτός θα μνημονεύοταν ως και σήμερα ως εμβληματικός για τη Γιουβέντους αν δεν προχωρούσε σε μια κίνηση που δημιούργησε και τον απαραίτητο «εχθρό» μέσα στην ίδια πόλη για τη «Βέκια Σινιόρα». Ο Άλφρεντ Ντικ και αρκετοί ακόμα παίκτες, αποχώρησε το 1907 από τη Γιουβέντους, ίδρυσαν την Τορίνο και από τότε το ντέρμπι της πόλης είναι γνωστό ως «Derby Della Mole».

Η οικογένεια Ανιέλι και η «εκτόξευση»

Η Γιουβέντους πέρασε δεκαετίες χωρίς να μπορέσει να φτάσει ξανά σε κάποιον τίτλο. Όμως, τα πάντα άλλαξαν το 1923 και συγκεκριμένα στις 24 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς, όταν η οικογένεια Ανιέλι κατάφερε να αναλάβει τα ηνία της ομάδας. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της οικογένειας στο «τιμόνι» η Γιουβέντους άρχισε και πάλι να κατακτά τίτλους, μετακόμισε σε νέο γήπεδο (στο «Corso Marsiglia Camp») και στις αρχές της δεκαετίας του ’30 πήρε πέντε σερί πρωταθλήματα. Το τραγικό δυστύχημα και ο θάνατος του Εντουάρντο Ανιέλι «κόστισε» σε όλο τον οργανισμό της «Γιούβε», όμως, μερικά χρόνια αργότερα ήρθε η «ανάσταση».

Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γιουβέντους μετακόμισε στο στάδιο «Μπενίτο Μουσολίνι», το οποίο μετονομάστηκε σε «Κομουνάλε», ένα γήπεδο στο οποίο η ομάδα έδωσε 890 ματς πρωταθλήματος σε 57 συνεχόμενα χρόνια, μέχρι το 1990 να μετακομίσει στο «Stadio delle Alpi», από το οποίο αποχώρησε το 2006 και χρησιμοποίησε ξανά το «Κομουνάλε» μέχρι να ολοκληρωθεί (Σεπτέμβριος 2011) το υπερσύγχρονο και απίστευτο «Juventus Allianz Stadium». Όλα αυτά, βέβαια, δεν σήμαιναν πως πέρναγε διαρκώς «ρόδινα» και εύκολα χρόνια η ομάδα. Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να καταφέρει η ομάδα να πάρει ξανά πρωτάθλημα, καθώς αυτό έγινε το 1950.

Όμως, από τότε άρχισε να εδραιώνει τη δυναμική της, πήρε αρκετούς ακόμα τίτλους και το 1961 είχε φτάσει στα 10 πρωταθλήματα και έβαλε το πρώτο της αστέρι στη φανέλα. Η οικογένεια Ανιέλι είχε επιστρέψει για τα καλά στη διοίκηση και αποφάσισε από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 να εμπιστευθεί ανθρώπους του ποδοσφαίρου στα καθαρά ποδοσφαιρικά θέματα (Μπονιμπέτρι για παράδειγμα), δίνοντας το έναυσμα για να γίνει η Γιουβέντους μια τεράστια υπερδύναμη.

Με την υπογραφή… Τραπατόνι

Το 1976 στον πάγκο της Γιουβέντους κάθισε ο Τζοβάνι Τραπατόνι. Ο άνθρωπος που έμεινε για μια δεκαετία στη Γιουβέντους και δημιούργησε μια τεράστια ομάδα που σάρωσε τους τίτλους σε Ιταλία και Ευρώπη. Ο πρώτος διεθνής τίτλος ήταν το Κύπελλο UEFA του 1977 κόντρα στη Μπιλμπάο, ενώ ακολούθησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1984, χρονιά που η «Μεγάλη Κυρία» πήρε και το 20ό πρωτάθλημα και έραψε το δεύτερο αστέρι, και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1985 στον τελικό του Χέιζελ σε μια άσχημη ημέρα για το ποδόσφαιρο όταν 39 οπαδοί της ιταλικής ομάδας βρήκαν τον θάνατο λίγο πριν αρχίσει η αναμέτρηση με τη Λίβερπουλ.

Η Γιουβέντους συνέχισε να κατακτά τίτλους και τα επόμενα χρόνια, χάρη σε τεράστιους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα της, περνώντας όμως και πάλι ένα διάστημα «ανομβρίας» κυρίως σε εγχώριο επίπεδο λόγω και της ανόδου της Μίλαν στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Γιουβέντους άρχισε και πάλι να γιγαντώνεται και σε αυτό… ευθύνεται η απόκτηση ενός νεαρού «μπαλαδόρου» που εντυπωσίαζε με την Πάντοβα όλη την Ιταλία…

Ο εμβληματικός Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο

Ο «Πιντουρίκιο» ήταν ο άνθρωπος που φόρεσε τη φανέλα της Γιουβέντους το 1993 και δεν την αποχωρίστηκε ποτέ, ούτε στα εύκολα ούτε και στα πολύ δύσκολα, μέχρι το 2012 όταν κι αποχώρησε από το Τορίνο. Η Γιουβέντους των 90s, κυριάρχησε ξανά στην Ιταλία, πήρε σωρεία πρωταθλημάτων και έφτασε ξανά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Champions League το 1996, επικρατώντας στα πέναλτι στον τελικό με τον Άγιαξ με 4-2. Η Γιουβέντους τα επόμενα χρόνια είχε στις τάξεις της τεράστια ονόματα του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως οι Ζιντάν, Ντάβιτς, Βιέρι, Ινζάγκι και αρκετοί ακόμα, με αποτέλεσμα να είναι ασυναγώνιστη εντός συνόρων.

Η τεράστια αίγλη της Γιουβέντους ήρθε να κλωνιστεί το 2006 όταν ξέσπασε το σκάνδαλο «Calciopolis» στην Ιταλία. Τότε είχαν αποκαλυφθεί συνομιλίες του Λουτσιάνο Μότζι με διαιτητές έτσι ώστε να έχει η «Vecchia Signora» ευνοϊκή μεταχείριση. Όλα αυτά οδήγησαν στον υποβιβασμό της Γιουβέντους στην 3η εθνική κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, με την ομάδα εν τέλει να παίζει στη 2η κατηγορία μετά από εφέσεις. Μετά από αυτό αποχώρησαν αρκετά μεγάλα αστέρια της ομάδας, όμως, υπήρξαν και κάποιοι που έμειναν για πάντα πιστοί στη μεγάλη ομάδα του Τορίνο και θα έχουν αιώνια την αγάπη των φίλων της ομάδας.

Ο λόγος για τους Τζιανλουίτζι Μπουφόν, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Πάβελ Νέντβεντ, Μάουρο Καμορανέσι και Νταβίντ Τρεζεγκέ. Η Γιουβέντους αγωνίστηκε μόλις για μια σεζόν στη δεύτερη κατηγορία και μετά το πρώτο ματς στην ιστορία της σε αυτή, το ισόπαλο 1-1 με τη Ρίμινι, πήρε… φόρα και γύρισε εντυπωσιακά ως πρώτη στη βαθμολογία στη Serie A. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια στην «Κυρία» για να επιστρέψει στους τίτλους και από τότε να… σαρώσει τα πάντα!

Ασταμάτητη και με Ρονάλντο

Από το 2012 μέχρι και σήμερα, η Γιουβέντους κατακτά διαρκώς το πρωτάθλημα. Έχει δημιουργήσει ένα απίστευτο ρεκόρ κατάκτησης επτά σερί πρωταθλημάτων, κάτι που δεν έχει επιτύχει καμία άλλη ομάδα στην Ιταλία. Παράλληλα, από το 2015 κι έπειτα, η Γιουβέντους κατακτά διαρκώς και το Κύπελλο Ιταλίας. Έχει κάνει τέσσερα συνεχόμενα νταμπλ, επίδοση που δεν έχει καμία άλλη ομάδα στην ιστορία και προφανώς δύσκολα θα μπορέσει να την επιτύχει ξανά στο μέλλον. 

Ο μεγάλος στόχος, ωστόσο, δεν παύει να είναι η… κούπα με τα μεγάλα αυτιά! Το Champions League που από το 1996 έχει να μπει στην τροπαιοθήκη της Γιουβέντους. Η «Γηραιά Κυρία» θέλει να το κατακτήσει και έχει φτάσει την τρέχουσα δεκαετία δυο φορές στην… πηγή. Την πρώτη το 2015 όταν και έφτασε στον τελικό αλλά ηττήθηκε 3-1 από τη Μπαρτσελόνα και τη δεύτερη το 2017 όταν και πάλι πήγε στον τελικό αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε 4-1.

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να δώσει περισσότερες πιθανότητες σε μια ομάδα, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή, να πάρει το Champions League, τότε αυτός είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο! Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν γίγαντα όπως η Γιουβέντους. Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ από το καλοκαίρι του 2018 είναι κάτοικος Τορίνο καθώς οι Ιταλοί έβγαλαν από τα ταμεία τους 100 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσουν από τη Ρεάλ Μαδρίτης και να τον κάνουν τη μεγαλύτερη μεταγραφή ever από ιταλική ομάδα. Ο στόχος της κατάκτησης ενός Champions League δεν έχει επιτευχθεί ακόμα, αλλά παραμένει ζητούμενο.

Εξάλλου, 125 χρόνια τώρα η Γιουβέντους στοχεύει στην κορυφή…

Οι τίτλοι της Γιουβέντους

Πρωταθλήματα Ιταλίας (36)

1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958, 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982, 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2005*, 2006*, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020

* Αφαιρέθηκαν λόγω του Calciopolis

Κύπελλα Ιταλίας (14)

1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020, 2021

Σούπερ Κύπελλα Ιταλίας (9)

1995, 1997, 2002, 2003, 2012, 2013, 2015, 2018, 2020

Τσάμπιονς Λιγκ [Κύπελλο Πρωταθλητριών] (2)

1985, 1996

Κύπελλο Κυπελλούχων (1)

1984

Κύπελλα ΟΥΕΦΑ (3)

1977, 1990, 1993.

Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (2)

1984, 1996.

Διηπειρωτικά (2)

1985, 1996

Κύπελλο Intertoto

1999