Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας

Είναι ίσως η ομάδα εκείνη που απηχεί στο 100% την ιδέα για την πραγματοποίηση τούτης της αναφοράς μας για τα κλαμπ των περασμένων μεγαλείων.

ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

Έτος ίδρυσης: 1891
Συμμετοχές στην Α’ Εθνική: 37
Αγώνες: 1202 (Νίκες: 365, Ισοπαλίες: 321, Ηττες: 516  Τέρματα υπέρ-κατά: 1.294-1.564)
Έδρα: «Γ. Καμάρας» (14.000 θέσεις)
Μεγαλύτερη νίκη εντός: Απόλλων-Δόξα Δράμας 8-1 (10/9/1964)
Μεγαλύτερη νίκη εκτός: Αιγάλεω-Απόλλων 1-6 (22/4/1964)
Μεγαλύτερη ήττα εντός: Απόλλων-ΑΕΚ 1-7 (11/10/1964)
Μεγαλύτερη ήττα εκτός: Ολυμπιακός-Απόλλων 8-2 (6/1/1964) και Ολυμπιακός-Απόλλων 7-1 (17/4/1991)
Ρεκόρ συμμετοχών: Ν. Συμιγδαλάς 288, Βρεττός 261, Τσιβόγλου 247, Ασημακόπουλος 237, Βερτσώνης 225
Ρεκόρ τερμάτων: Β. Κυριακού 89, Ν, Συμιγδαλάς 69, Γ. Καμάρας 55, Χ. Υφαντής 47, Γ. Αθανασιάδης 38

Ιστορία

Μπορεί σήμερα να βρίσκεται στα χαμηλά πατώματα του ποδοσφαίρου αλλά η δυναμική του ανέκαθεν ήταν τεράστια. Κι αυτός, όπως πολλοί σύλλογοι, γεννήθηκε στα χώματα της  Μικράς Ασίας εν έτει 1890. Το όνομα Απόλλων το πήρε καθότι ιδρύθηκε ως φιλαρμονικός σύλλογος. Δύο δεκαετίας αργότερα φτιάχνει το ποδοσφαιρικό τμήμα αντιμετωπίζοντας κατά καιρούς ελληνικές ομάδες ενώ απ’ τις αρχές του 20^ου αιώνα είχαν αρχίσει οι κόντρες με τον άλλο μεγάλο της πόλης τον Πανιώνιο.

Το 1922 η αναγκαστική μετανάστευση στην Ελλάδα τον φέρνει αρχικά στην περιοχή των στύλων του Ολυμπίου Διός, λίγο αργότερα μετακομίζει στο Ρουφ, εκεί όπου στεγάζεται για μια εικοσαετία. Το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου βρίσκει τον Απόλλωνα και πάλι πρόσφυγα καθώς ο ΟΣΕ απαλλοτριώνει το γήπεδο του Ρουφ. Ο σύλλογος βρίσκει νέα στέγη στη Ριζούπολη, εκεί κατασκευάζει το δικό του γήπεδο και στα εγκαίνια, μέσα Οκτωβρίου του 1948, γεμίζει από 12.000 κόσμο. Από τότε και για πολλά χρόνια ανήκει στο κλαμπ των κορυφαίων ομάδων της Ελλάδας.

Η Ελαφρά Ταξιαρχία

Η κορυφαία στιγμή του Απόλλωνα τα προπολεμικά χρόνια ήταν τη σεζόν 1937-38 όταν κατέκτησε το 12^ο πρωτάθλημα Αθηνών. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στην τελική φάση του Πανελλήνιου πρωταθλήματος και ήταν δεύτερος πίσω από τον Ολυμπιακό και μπροστά από τον Αρη. Ενθουσιασμένοι οι ποδοσφαιρόφιλοι της εποχής από το ωραίο θέαμα που πρόσφερε, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον επιθετικό Βασίλη Γρηγοριάδη, έδωσαν το προσωνύμιο «Ελαφρά Ταξιαρχία».

Πως… μεταφράζεται αυτό; Εκείνο τον καιρό παιζόταν στους κινηματογράφους το φιλμ «Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας» με πρωταγωνιστή τον Ερολ Φλιν και ο Τύπος έγραψε: «Η επέλαση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Απόλλωνα ήταν τόσο ορμητική όσο και εκείνη του ιππικού στην ομώνυμη ταινία». Από τότε του έμεινε το προσωνύμιο που τον ακολουθεί ως τις μέρες μας.

Τα ένδοξα χρόνια των ‘60ς

Στην έναρξη του πρώτου πανελλήνιου πρωταθλήματος ο Απόλλων ήταν φυσικά παρών. Από το 1959 και για μία δεκαετία παρέμεινε μέλος του κλαμπ. Τα πρώτα χρόνια πάντως, έως το 1965 η χειρότερη θέση του ήταν η 8^η. Αξίζει εκτενέστερης αναφοράς εκείνη η χρονική περίοδος. Στο παρθενικό εθνικό πρωτάθλημα προπονητής ήταν ο Γιουγκοσλάβος Σιμονόφσκι μέχρι την 22^η αγωνιστική. Ο Απόλλων τερματίζει 4^ος πίσω από το… τέως ΠΑΟΚ με απολογισμό 13 νίκες 10 ισοπαλίες και 7 ήττες.

Στη διάρκεια της περιόδου 10 παίκτες της ομάδας αγωνίστηκαν έστω σε ένα ματς της Εθνικής! Πρώτος σκόρερ του Απόλλωνα (και δεύτερος της σεζόν πίσω από τον μεγάλο Νεστορίδη) ο Γιώργος Καμάρας με 19 γκολ. Τη βασική ενδεκάδα συγκροτούσαν οι : Ταουξής, Αρ. Καμάρας, Μαυρόπουλος, Βασιλείου, Δερμάτης, Μπεχράκης, Μαστρακούλης, Σάββας Παπάζογλου, Σκόρδας, Σεραφείδης, Γ. Καμάρας και ο Χολέβας.

Την επόμενη χρονιά, μπαίνει χόρτο στη Ριζούπολη, ο Απόλλωνας με τον Χέλμη στον πάγκο τερματίζει στην πέμπτη θέση. Εκτός έδρας είχε 10 ισοπαλίες και μόνο τέσσερις ήττες. Ελάχιστες οι προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό, στη θέση του τερματοφύλακα Ταουξή πήγε ο Σταμπέλος, νέα πρόσωπα οι Βερτσώνης, Φράγκος. Ξανά πρώτος σκόρερ ο Γιώργος Καμάρας με 10 γκολ.

Η 3^η θέση

Η σεζόν 1961-62 άρχισε με τον Ούγγρο Αντρας Ντόλγκος στον πάγκο και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται ο Απόλλωνας αρχίζει με το εντυπωσιακό 8-1 επί της Δόξας Δράμας. Ως το Μάρτιο ακολουθούσε τον Παναθηναϊκό, τελικά τερμάτισε 3^ος, θέση που ήταν η υψηλότερη της πολύχρονης ιστορίας του στην «μεγάλη» κατηγορία. Το επίτευγμα ήρθε μολονότι είχαν φύγει για τον Παναθηναϊκό οι Αρ. Καμάρας, Χολέβας ενώ μετανάστευσε ο σέντερ μπακ Μαυρόπουλος. Ο Ντόλγκος χρησιμοποίησε μόλις 18 ποδοσφαιριστές. Στον πίνακα που ακολουθεί οι συμμετοχές και τα γκολ που πέτυχαν.

Τη σεζόν 1962-63 ο Απόλλωνας τελειώνει τη χρονιά στην 8^η θέση της κατάταξης έχοντας τον Ντόλγκος στον πάγκο έως την 24^η αγωνιστική.Μουστάκας και Σταμπέλος αποχώρησαν, νέα πρόσωπα ο κίπερ Πασχάλης και ο επιθετικόςΤακτικός. Αμφότεροι θα χρισθούν διεθνείς. Τη διετία 1963-65 παρέμεινε ανταγωνιστικός έχοντας 5^η και 6^η θέση ακόμη και χωρίς τον μεγάλο σκόρερ του τον Γιώργο Καμάρα. Από τους νέους παίκτες που εμφανίστηκαν τότε σπουδαία καριέρα θα κάνουν στη συνέχεια οι Κυριακού, Γερούκαλης, Γιαννίμπας και Ασημακόπουλος.

Από τότε και έπειτα θα αρχίσει σταδιακά η κάμψη. Ο Απόλλωνας δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τις ομάδες που επένδυαν περισσότερα χρήματα και μπήκε στο κλαμπ των μικρομεσαίων, μόνο αγωνιστικά. Το 1966 σώθηκε στο παρά πέντε, ακολούθησαν δύο χρονιές στη 12^η θέση και την περίοδο 1968-69 επήλθε το μοιραίο του υποβιβασμού. Οι αγώνες μπαράζ με την Προοδευτική έμοιαζαν με αναμετρήσεις επιβίωσης. Στο πρώτο ματς 1-0 ο Απόλλων, στο δεύτερο 1-0 η Προοδευτική, στο τρίτο 0-0. Η «Ελαφρά Ταξιαρχία» υποβιβάστηκε με το στρίψιμο της δεκάρας.

Ο Αριστείδης Καμάρας θυμάται..

Ήταν, δίχως αμφιβολία, ένας από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές της χώρας στη δεκαετία του 60 και αρχών της επόμενης. Τα νιάτα του τα πέρασε στα θρανία και στα γήπεδα. Εξαιρετικός και στα δύο. Από τον Απόλλωνα έφυγε μικρός για τον Παναθηναϊκό, στα 22 του αλλά είχε προλάβει να αγωνιστεί σ’ εκείνη τη σπουδαία ομάδα. «Ο Απόλλων ήταν μια ομάδα, υπόδειγμα. Είχε οργάνωση, εξαιρετικούς παίκτες, ένθερμο κοινό που τον ακολουθούσε παντού. Στα πρώτα χρόνια της Α’ Εθνικής οι διαφορές του με τις ομάδες του τέως ΠΟΚ ήταν μικρές ενώ σαφώς ήταν καλύτερος από εκείνες της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι υπερβολή ότι αποτελούσε φόβητρο. Η αγάπη για το σύλλογο ήταν η κινητήρια δύναμη για τους ποδοσφαιριστές».

Ο Αριστείδης Καμάρας πιστεύει ότι παρά τα λάθη που έγιναν ο Απόλλωνας μπορεί να ανακάμψει. «Έγιναν ωραία πράγματα στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας αλλά κράτησαν λίγο. Αιτία της πτώσης η αποψίλωση του έμψυχου δυναμικού, η φυγή των σπουδαίων ταλέντων εκείνης της φουρνιάς. Τώρα πλέον ήρθε η ώρα της επιστροφής. Αρκεί να μείνουν άπαντες ενωμένοι στο πλευρό του κ. Βελλή».

Τα κατοπινά χρόνια

Επανήλθε αμέσως στην Α’ και για μια πενταετία ήταν ασανσέρ. Τότε ο σύλλογος λειτουργούσε ως δεξαμενή ταλέντων, πάσχιζε να παραμείνει στους «μεγάλους».Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 70 ο Απόλλων δίνει φανέλα βασικού σε μετέπειτα σημαντικές ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες. Στον Χρήστο Αρδίζογλου, τον Γιάννη Παθιακάκη, τον Χρήστο Ζιάκο.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν ο Βρετός, ο  Καρούλιας, ο Δοντάς, ο Μαυρομμάτης, ο Καστανός. Η ομάδα βολοδέρνει κάθε χρονιά με μοναδικό στόχο την ανανέωση της παρουσίας της, εκεί που ανήκει. Άλλες φορές το πετύχαινε δύσκολα, άλλες πιο άνετα. Την περίοδο 1983-84 παίρνει την 10^η θέση που είναι η καλύτερη ολόκληρης της δεκαετίας. Τότε είχε στην επίθεση τον περίφημο Ρενέ Φαν ντε Κέρκοφ, ενώ τα νέα φυντάνια ήταν ο ο Τσιβόγλου, ο Χατζής, ο Μπόντζος.

Αργότερα εμφανίστηκαν ο Γιώργος Αθανασιάδης, ο Ποζαπαλίδης, ο Κολιτσιδάκης, ο Φαμπιάτος, έπαιξαν στη Ριζούπολη και αξιόλογοι ξένοι όπως ο Γέφτοβιτς κι ο Γιούρισιτς. Ηταν συνεχώς στην Α’ με ένα… διάλειμμα της σεζόν 1987-88.

Επιστροφή στο παρελθόν

Τη δεκαετία του 90 ο Απόλλων ξανάφερε θύμησες στους παλιότερους με την εκπληκτική πορεία του απ’ το 1992 ως το 1996. Τη σεζόν 1991-92 τερματίζει 5^ος με πρωτοκλασσάτα στελέχη τότε τον Γέφτοβιτς, τον Ούγγρο «κοντορεβυθούλη» Κάτσεμπαχ και εξαιρετικούς γηγενείς τους Αρη Καρασσαβίδη, Λευτέρη Βελέντζα, Κώστα Ποζαπαλίδη, Θανάση Κολιτσιδάκη, Δήμο Κάβουρα.

Το 1993 αναλαμβάνει ο Γιάννης Παθιακάκης και νέα πρόσωπα είναι ο Καραγκιοζόπουλος, ο Μήνου και ο Ντέμης Νικολαϊδης. Ένα χρόνο αργότερα ο Απόλλων πετυχαίνει την μεγάλη υπέρβαση. Τέταρτος στην κατάταξη της σεζόν 1994-95, πρώτη φορά στην πολύχρονη ιστορία του παίρνει εισιτήριο για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Εκρηκτική ομάδα με φοβερό δίδυμο μπροστά τους Νικολαϊδη, Μπάρνιακ εκπλήρωσε τα όνειρα δεκαετιών. Η ομάδα εκείνης της περιόδου.

ΕΠΩΝΥΜΟ                        ΘΕΣΗ                                ΣΥΜΜ.                             ΓΚΟΛ

Στην αρχή της επόμενης περιόδου (1995-96) ο Απόλλων αποκλείεται στον πρώτο γύρο από την Ολύμπια Λιουμπλιάνας, στο φινάλε τον περίμενε άλλη μια πρωτιά. Η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Εκεί όμως η αφηνιασμένη ΑΕΚ τον διέλυσε με 7-1. Ο Νικολαϊδης κι ο Μπάρνιακ έφυγαν, το έμψυχο δυναμικό αποδυναμώθηκε, μοιραία λίγο αργότερα επήλθε η πτώση.

Το 2000 ήταν η τελευταία παρουσία του συλλόγου στην Α’ Εθνική. Μένει στη Β’ Εθνική έως το 2005, υποβιβάζεται για πρώτη φορά στη Γ’, στο ναδίρ έφτασε το 2007 όταν έφτασε να αγωνίζεται στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Επανήλθε στην Γ’ Εθνική πέρσι και πλέον φιλοδοξεί να επανακάμψει. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ Γιώργος Αγγελετόπουλος είναι σχεδόν βέβαιος ότι ο Απόλλων θα επανακάμψει.

«Η αλήθεια είναι πως έγιναν λάθη σοβαρά από όσους διοικούσαν το σύλλογο συνεπώς η πτώση ήταν αναπόφευκτη. Ο Αλαμάνος κράτησε την ομάδα στα δύσκολα  την πήγε στο κύπελλο UEFA , αλλά μετά οι παίκτες πουλήθηκαν και η ομάδα ξεγυμνώθηκε. Χρήματα δεν υπήρχαν, πήραμε παράταση προσπαθήσαμε να τα βρούμε με τις ασφαλιστικές στο τέλος τα καταφέραμε. Τώρα ο Απόλλωνας είναι ένα σωματείο μοντέλο. Σιγά σιγά και με την πολύτιμη βοήθεια του Σταμάτη Βελή ο Απόλλωνας θα φτάσει στον θρόνο του. Η θέση μας στη Super League μας περιμένει, προχωράμε με σταθερά βήματα και θα φτάσουμε εκεί που ανήκουμε.»

Ο Σταμάτης Βελλής είναι ο βασικός χρηματοδότης της ομάδας, ξόδεψε αρκετά τα δύο τελευταία χρόνια για να ξαναδεί την ομάδα της καρδιάς του στην «μεγάλη» κατηγορία. Με το οικονομικό ζήτημα λυμένο ο Στάθης Σταθόπουλος, νέος προπονητής του Απόλλωνα θεωρεί πως «με την οργάνωση που επικρατεί και τα οικονομικά θέματα να έχουν λυθεί ο στόχος μας είναι ένας και μοναδικός. Του χρόνου τέτοια εποχή να πανηγυρίζουμε την άνοδό μας στη Β’ Εθνική».

Το όνειρο του Κόη, είναι λίγο πιο μακρινό. «Η ομάδα είναι στο σωστό δρόμο, οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν οικονομικά προβλήματα, κάτι πολύ σημαντικό την εποχή αυτή, συνεπώς ο στόχος πρέπει να είναι η επάνοδος στη Super League”.

Συνεργάστηκε: Βασίλης Ποντικός