Τop 10: Κόντρες, αντιπάθειες και… βεντέτες μεταξύ αθλητών
Ποιος Μεϊγουέδερ και ΜακΓκρέγκορ; Αυτές είναι οι 10 μεγαλύτερες κόντρες αθλητών στην ιστορία
Ο αθλητισμός είναι ευγενής άμιλλα. Είναι θεσμός. Είναι αξία. Κάπου εκεί ωστόσο, στα άδυτα του αθλητισμού ξεπρόβαλε και μια νέα έννοια η οποία ονομάστηκε πρωταθλητισμός. Και κάπως έτσι ο ανταγωνισμός έπαψε να «παίζεται» πάντα σε κόσμια πλαίσια και η ευγενής άμιλλα πήγε περίπατο.
Η επιθυμία και κυρίως μανία του κάθε αθλητή που παρακολουθούμε, που θαυμάζουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε χύσει τόνους μελάνι (ή «κάψει» πληκτρολόγια), να κατακτήσει την κορυφή φτάνει σε επίπεδα που δεν μπορούμε να αναλογιστούμε και σίγουρα να καταλάβουμε. Επειδή όμως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, και οι υποψήφιοι για την κορυφή κάθε αθλήματος, μπόλικοι και κυρίως, καλοί, είναι λογικό η κάθε τους συνάντηση στο παρκέ, στο τερέν, στο ρινγκ και γενικότερα στο γήπεδο να ξεπερνά καμιά φορά τα όρια.
Με το main event του καλοκαιριού, Μεϊγουέδερ εναντίον ΜακΓκρέγκορ (26/8) – που ήδη έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις λόγω της αντιπαλότητας των δύο - να πλησιάζει επικίνδυνα, το Onsports θυμάται τις μεγαλύτερες κόντρες αθλητών στην ιστορία του Παγκόσμιου αθλητισμού, οι οποίες ορισμένες φορές ξεπερνούσαν τα όρια του φυσιολογικού και έδιναν μεγαλύτερη αξία και υπόσταση στο θέαμα, το πρεστίζ και κυρίως στο ίδιο το άθλημα. Με λίγα λόγια δεν μιλάμε για απλές αντιπαλότητες, αλλά για κανονικές βεντέτες.
Μάτζικ Τζόνσον – Λάρι Μπερντ (μπάσκετ)
Αν υπήρχε μια κόντρα η οποία έκανε το μπάσκετ αυτό που είναι σήμερα, αυτή έχει ξεκάθαρα δύο λέξεις και μια παύλα στη μέση. Μάτζικ-Μπερντ (ή Μπερντ – Μάτζικ). Ο παίκτης σκέτη… μαγεία των Λέικερς του Showtime από τη μία, ο μεγάλος λευκός του ΝΒΑ και ηγέτης των ιστορικών Σέλτικς από την άλλη. Μία αντιπαλότητα – πάντα σε αθλητικά πλαίσια - που όσοι την πρόλαβαν νιώθουν ευλογημένοι βιώνοντας ουσιαστικά την απογείωση του παγκόσμιου μπάσκετ τη δεκαετία του ’80, αποτελώντας τους προάγγελους του Τζόρνταν ο οποίος στη συνέχεια το απογείωσε.
Κορύφωση της βεντέτας: Το buzzer beater του Μάτζικ που έδωσε το δαχτυλίδι στους Λέικερς μέσα στο Garden.
Μάικλ Τζόρνταν – Αζάια Τόμας (μπάσκετ)
Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι ο απόλυτος άρχοντας στην ιστορία του μπάσκετ και αυτό δεν χωρά καμία αμφιβολία. Τον «Μιχαλάκη» πολλοί θέλησαν να φτάσουν (βλ. Κόμπι και Λεμπρόν) αλλά ουδείς τα κατάφερε. Ένας σταρ ωστόσο όπως είναι γνωστό έχει πολλούς φαν και κυρίως πολλούς εχθρούς. Θα μπορούσαμε εδώ να βάλουμε τον εριστικό παικταρά των Πέισερς, Ρέτζι Μίλερ, με τον οποίο ως γνωστόν έχουν δαρθεί στο γήπεδο, ωστόσο επιλογή μας είναι ο άλλοτε σταρ των Πίστονς, Αϊζάια Τόμας.
Αν ο Τζόρνταν και γενικότερα οι Μπουλς απέδειξαν ότι είχαν μία αχίλλειο πτέρνα αυτή ήταν ξεκάθαρα οι Πίστονς στις αρχές του ’90, γνωστοί και ως «Bad Boys». Ο «Air» κάθε φορά που τους αντιμετώπιζε ήξερε πως έπρεπε να φτάσει στα όρια του για να τους κερδίσει καθώς απέναντί του έβρισκε μονίμως μια πεντάδα που τον σάπιζε στο ξύλο. Προφανώς και ο αρχηγός τους, Τόμας δεν θα μπορούσε να είναι συμπαθητική φυσιογνωμία για τον άσο των εξάκις πρωταθλητών του ΝΒΑ.
Κορύφωση της βεντέτας: Η Dream Team στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης είναι μέχρι σήμερα η απόλυτη ομάδα στην ιστορία του αθλήματος. Μέσα σε αυτούς βεβαίως βρισκόταν ο σπουδαίος Μάικλ Τζόρνταν και σίγουρα θα είχε θέση και ο Τόμας. Ακριβώς όπως το διάβασες, «θα είχε». Βλέπεις ο «Air» φρόντισε ώστε ο μεγάλος του εχθρός να μην βρίσκεται μέσα στους εκλεκτούς της USA Team με αποτέλεσμα ο Αζάια να δει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 από το σπίτι του. Σοβαρά τώρα, είναι δυνατόν ανάμεσα στα θηρία να βρίσκεται ο Κρίστιαν Λάετνερ (ποιος;;) και να απουσιάζει ο άσος των Bad Boys;
Τζο Λούις – Μαξ Σμέλινγκ (πυγμαχία)
Σε ένα άθλημα που σκοπός σου είναι να… επιζήσεις από τον αντίπαλό σου, αλίμονο και αν δεν είχαμε αντιπαλότητες και κυρίως σφοδρές συγκρούσεις. Το Μεϊγουέδερ-ΜακΓκρέγκορ είναι σίγουρα μία αντιπαλότητα που χρήζει ανάλυσης αλλά σίγουρα δεν πιάνει μία μπροστά σε εκείνες τύπου, Αλί-Φόρμαν ή ακόμα Λα Μότα – Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον. «Μητέρα» των μαχών ωστόσο δεν μπορούσε να είναι άλλη από εκείνη την περίοδο του λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στον Γερμανό Μαξ Σμέλινγκ και τον πρώτο μεγάλο πρωταθλητή του αθλήματος, Τζο Λούις.
Ο Λούις (δες το αφιέρωμα του Onsports) έμοιαζε ασταμάτητος εκείνη την εποχή, έχοντας μόνο μια ήττα, αυτή από τον Γερμανό πρωταθλητή, Μαξ Σμέλινγκ. Η κόντρα τους έφτασε σε σημείο να ξεπεράσει τα αθλητικά πλαίσια, καθώς στο… χορό μπήκαν και οι φυλετικές διακρίσεις (έγχρωμοι εναντίον Ναζί) και οι δύο πυγμάχοι έλυσαν τις διαφορές τους μια και καλή στη μεγάλη ρεβάνς του Yankee Stadium στις 22 Ιουνίου του 1938 με φόντο τον τίτλο Βαρέων Βαρών του Τζο.
Κορύφωση της βεντέτας: Μπροστά σε 70 χιλιάδες θεατές, ο Λούις έβγαλε νοκ άουτ από τον πρώτο γύρο τον μεγάλο αντίπαλό του, εξέλιξη που έκανε τον Χίτλερ να εξαγριωθεί βλέποντας την ήττα της Άριας Φυλής από τον έγχρωμο πυγμάχο.
Εβάντερ Χόλιφιλντ – Μάικ Τάισον (πυγμαχία)
Για τον Μάικ Τάισον δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ένας πυγμάχος ο οποίος φάνταζε αδύνατο να ηττηθεί. Μέχρι να το καταφέρει αυτό ο Μπάστερ Ντάγκλας το 1990, είχε το απόλυτο για 37 αγώνες, και όσο δυνατό και αν ήταν το σοκ της πρώτης του ήττας, επανήλθε δριμύτερος κατακτώντας μάλιστα και τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Κι όμως σύντομα θα έπεφτε ξανά σε… τοίχο.
Στις 9 Νοεμβρίου του 1996 αντιμετώπισε τον Εβάντερ Χόλιφιλντ (είχε ρεκόρ 33 νίκες σε 36 αγώνες τότε) και έπειτα από 11 γύρους κατάφερε να χάσει. Ο Τάισον ωστόσο θεωρούσε πως ο αντίπαλός του έδινε επίτηδες κεφαλιές με αποτέλεσμα να αμφισβητήσει έντονα το αποτέλεσμα. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα πραγματοποιήθηκε η ιστορική ρεβάνς μεταξύ των δύο θηρίων.
Κορύφωση της βεντέτας: Ο Τάισον ήταν κατώτερος των προσδοκιών στη ρεβάνς, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει την περίφημη τακτική του… δαγκώματος. Ο διαιτητής σταμάτησε αρχικά τον αγώνα στον τρίτο γύρο γιατί ο πρώην πρωταθλητής δάγκωσε τον Χόλιφιλντ και στα δυο του αφτιά! Ο αγώνας συνεχίστηκε, ωστόσο το αυτί του Εβάντερ παραήταν… νόστιμο. Ο Τάισον το ξαναδάγκωσε – του έβγαλε και κομμάτι – με αποτέλεσμα ο αγώνας διακοπεί οριστικά και να κατακυρωθεί οριστικά υπέρ του Χόλιφιλντ.
Χρόνια αργότερα ο Τάισον θα ομολογούσε πως δεν μπορούσε με τίποτα να νικήσει τον αντίπαλό του.
Κριστιάνο Ρονάλντο – Λίο Μέσι (ποδόσφαιρο)
Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι ένα απλό ντέρμπι και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Πρόκειται για την απόλυτη ποδοσφαιρική κόντρα, απέναντι στις κατά τεκμήριο κορυφαίες ομάδες της Ισπανίας και γενικότερα του πλανήτη, μια αντιπαλότητα με αθλητικές, οπαδικές και κυρίως πολιτικές ρίζες.
Από το 2009 ωστόσο υπάρχει και άλλος ένας λόγος να παρακολουθεί κανείς τα «El Classico». Εκείνη τη χρονιά ο Κριστιάνο Ρονάλντο μετακομίζει στη Μαδρίτη από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με σκοπό να καθαιρέσει τον μεγάλο αντίπαλο και αντίζηλό του στη Μπαρτσελόνα, Λίονελ Μέσι.
Οι συστάσεις είναι περιττές, όπως και τα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι δυο παικταράδες της εποχής μας οι οποίοι κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωποι σε Καμπ Νόου ή Σαντιάγκο Μπερναμπέου αποδεικνύουν το γιατί είναι τουλάχιστον δύο επίπεδα παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους θνητούς στον κόσμο.
Κορύφωση της βεντέτας: Σίγουρα αυτή δεν έχει φτάσει ακόμα. Είναι βέβαιο πως τόσα χρόνια άπαντες περιμένουν τις δύο ομάδες να αναμετρηθούν σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, μόνο και μόνο για να απολαύσουν τους δυο ηγέτες τους να σκυλιάζουν για να το κατακτήσουν. Καλό δεν βρίσκεις;
Τζέιμς Χαντ-Νίκι Λάουντα (φόρμουλα 1)
Πέρσι γουστάραμε βλέποντας Χάμιλτον και Ρόσμπεργκ να παλεύουν σώμα με σώμα για το ποιος θα κατακτήσει τον τίτλο. Η επιθυμία τους μάλιστα για να φτάσουν στην κορυφή έκανε τις σχέσεις των άλλοτε κολλητών να ψυχραθούν και πλέον κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι διατηρούν ακόμα επαφές. Το τεταμένο κλίμα στο εσωτερικό της Μερσέντες και οι κοκορομαχίες των δύο πιλότων μας έκαναν έντονα να θυμηθούμε εκείνες των Προστ-Σένα αλλά κυρίως των Χαντ-Λάουντα.
Οι δύο τελευταίοι ήταν με διαφορά οι κορυφαίοι της εποχής τους, με τον Αυστριακό ωστόσο να δείχνει πάντα ένα βήμα μπροστά από τον Βρετανό αντίπαλό του. Ο Λάουντα τρέχοντας με Φεράρι ήταν σταθερά το φαβορί, ωστόσο ο… Ραϊκόνεν (λόγω της άστατης ζωής του) της εποχής εκείνης, Χαντ με τη ΜακΛάρεν ακολουθούσε πάντα σε απόσταση βολής.
Κορύφωση της βεντέτας: Δεν το λες και κορύφωση καθώς δεν είναι ευθύνη του Χαντ, ωστόσο το ατύχημα του Λάουντα στην πίστα του Νίρμπουργκινγκ, που του κόστισε μόνιμα εγκαύματα στο πρόσωπο και παραλίγο την ίδια του τη ζωή, ήταν το turning point έτσι ώστε ο Βρετανός να φτάσει στην κορυφή στο τέλος της χρονιάς. Ο Αυστριακός (που έχασε πολλούς αγώνες) προς έκπληξη όλων επέστρεψε παρά τα τραύματά του μέσα στη σεζόν, ωστόσο δεν ήταν δυνατόν να προλάβει την τελική κούρσα. Η ταινία «Rush» με τον Κρις Χέμσγουορθ, αποτυπώνει πλήρως την κόντρα αλλά και τον σεβασμό που είχαν οι δυο σπουδαίοι πιλότοι μεταξύ τους.
Ρότζερ Φέντερερ-Ράφα Ναδάλ (τένις)
Όταν λέμε για αντιπαλότητα στο τένις τα ζευγάρια είναι πολλά. Είναι Μπιορν Μποργκ-Τζο ΜακΕνρο, είναι Στέφι Γκραφ-Μόνικα Σέλες, είναι Πιτ Σάμπρας-Αντρέ Αγκάσι, είναι Σερένα-Βένους Ουίλιαμς, και άλλοι άπειροι που σίγουρα έχουν θέση στη συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο κόντρα σαν και αυτή του κορυφαίου τενίστα όλων των εποχών στο χώμα Ράφα Ναδάλ και κορυφαίου γενικότερα Ρότζερ Φέντερερ άλλη δεν έχει.
Η «Fedal» όπως έχει ονομαστεί η κόντρα τους, είναι ότι καλύτερο έχουμε να δούμε στο σύγχρονο τένις, με τους δύο αθλητές να έχουν αναμετρηθεί συνολικά 37 φορές και τον Ισπανό να προηγείται με 23-14 στις νίκες! Στο Φέντερερ προηγείται με 10-9 και 2-1 σε σκληρή επιφάνεια και γρασίδι αντίστοιχα, ωστόσο ο Ναδάλ έχει συντριπτική υπεροχή στο χώμα (13-2).
Κορύφωση της βεντέτας: Με τον Φέντερερ να έχει πατήσει τα 35 και τον Ναδάλ να είναι αμφίβολο το αν θα επιστρέψει στα παλιά του στάνταρ μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, κανείς δεν ήξερε αν θα ξαναδεί τους δύο κορυφαίους του είδους σε τελικό Grand Slam. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, οι δυο τους έφτασαν στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν χαρίζοντάς μας στιγμές μαγείας από το παρελθόν (κέρδισε ο Ελβετός με 3-1). Αυτό το παιχνίδι αποτέλεσε ελιξίριο και για τους δύο καθώς έκτοτε ο μεν Φέντερερ κατέκτησε και το Γουίμπλετον, ενώ ο Ναδάλ απέδειξε ότι ούτε αυτός έχει… τελειώσει παίρνοντας ξανά Ρολάν Γκαρός. Φαίνεται τελικά πως έχουμε ακόμα πολύ «Fedal» να δούμε…
Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ – Ρομπέρτο Ντουράν (πυγμαχία)
Μετά από αρκετή περιπλάνηση στο χάρτη των υπόλοιπων σπορ, επιστρέφουμε στην πυγμαχία, αυτή τη φορά για να θυμηθούμε τη μεγάλη έχθρα μεταξύ των Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ και Ρομπέρτο Ντουράν το Νοέμβριο του 1980. Τότε που στο Superdome της Νέας Ορλεάνης ο Ντουράν γύρισε στη γωνία του κατά την διάρκεια του όγδοου γύρου εγκαταλείποντας τον αγώνα. Τι τον είχε οδηγήσει όμως σε αυτή του την απόφαση;
Οι δύο αθλητές τα είχαν πει νωρίτερα μέσα στη χρονιά, τον Ιούνιο, με τον Ντουράν να καταφέρνει να σκάσει με το αγωνιστικό του στυλ τον πολυδιαφημισμένο αντίπαλό του, παίρνοντας μάλιστα και τη ζώνη του πρωταθλητή. Ο αγώνας ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός και ήταν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα γινόταν η ρεβάνς.
Η κορύφωση της βεντέτας: Στο Superdome ο Λέοναρντ κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση. Κινούταν τόσο πολύ που ο Παναμέζος αντίπαλός του δεν μπορούσε να τον προλάβει με τίποτα, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό δεχόταν διαρκώς χτυπήματα από εκεί που δεν το περίμενε. Κατά τη διάρκεια του 7ου γύρου ο Λέοναρντ θα ξεκινούσε τις ειρωνείες γεγονός που μεγάλωνε τον εκνευρισμό του αντιπάλου του.
Στον όγδοο γύρο ωστόσο, την ώρα που άπαντες περίμεναν τον Ντουράν να αντεπιτεθεί, εκείνος γύρισε την πλάτη του στον Λέοναρντ λέγοντας στο διαιτητή «No más» («όχι άλλο» στα Ισπανικά). Μέχρι σήμερα ο ίδιος υποστηρίζει ότι φώναξε «Ya no peleo con este payaso» που σημαίνει «δεν θα παλέψω άλλο με αυτόν τον παλιάτσο»!
Μοχάμεντ Αλί- Τζο Φρέιζερ (πυγμαχία)
Νόμιζες θα ξεχνούσαμε τον «Αγώνα του Αιώνα» το 1971; Το Αλί-Φρέιζερ είναι αναμφίβολα η πλέον αναγνωρίσιμη «έχθρα» στο άθλημα όσα χρόνια και αν περάσουν. Οι λόγοι; Πολλοί. Κύριος βέβαια ήταν η μεγάλη επιστροφή του Αλί μετά την άρση της απαγόρευσης αδείας του λόγω της επιλογής του να μην πάει να πολεμήσει στο Βιετνάμ. Όσο έλειπε από την ενεργό δράση, ο Τζο Φρέιζερ (πλέον Παγκόσμιος Πρωταθλητής) είχε εμφανιστεί στο κοινό ως ο «νέος Αλί», γεγονός που έκανε τον αυθεντικό να εξαγριωθεί στην ιδέα ότι είχε αντικατασταθεί στη συνείδηση του κοινού.
Τελικώς οι δύο αήττητοι μέχρι τότε πυγμάχοι τα «είπαν» στο Madison Square Garden και έδωσαν ένα απίστευτο θέαμα μπροστά στο κοινό. Στο τέλος ωστόσο, ο ένας έπρεπε να χάσει.
Κορύφωση της βεντέτας: Τελικώς ο Φρέιζερ απεδείχθη πολύ σκληρό καρύδι ακόμα και για τον «Κορυφαίο όλων» και κράτησε τη ζώνη του μετά από 15 γύρους απίστευτου ξύλου.
Οι δυο τους τα είπαν ξανά άλλες δυο φορές μέχρι το τέλος της καριέρα τους. Αρχικά ξανά στο Madisson Square Garden (1974), όπου αυτή τη φορά ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Αλί, ισοφάρισε τo σκορ με τον «Smokin’ Joe», ενώ ένα χρόνο αργότερα στις Φιλιππίνες, στο ματς που έμεινε γνωστό ως «Thrilla in Manilla», θα έκλεινε με θετικό πρόσημο τη σειρά με τον μεγάλο αντίπαλό του.
Κόμπι Μπράιαντ-Σακίλ Ο’ Νιλ (μπάσκετ)
Ποιος να το περίμενε; Το άλλοτε αχτύπητο δίδυμο του ΝΒΑ κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Λέικερς στις αρχές του 2000, το περίφημο Shaq n’ Kobe θα διαλυόταν με τόσο έντονο τρόπο. Βλέπεις όταν υπάρχουν δύο έντονες προσωπικότητες, γεμάτες περηφάνια, ζήλο και κυρίως εγωισμό, ούτε μια πόλη ολόκληρη (βλ. Λος Άντζελες) δεν μπορεί να διατηρήσει την ειρήνη.
Πολλά έχουν ειπωθεί και σίγουρα πολλά θα βγαίνουν στη φόρα όσο περνά ο καιρός, ωστόσο αν υπάρχουν σημεία που οι τριβές στις σχέσεις τους άρχισαν να βγάζουν… αίμα, αυτά είναι δύο. Η σεζόν 2000-01 και η τελευταία τους, το 2003-04.
Σε εκείνη του 2000-01, εν τι απουσία του Ντέρεκ Φίσερ λόγω τραυματισμού (που από ότι φαίνεται τραβούσε τα χαλινάρια όποτε χρειαζόταν) ο Μπράιαντ ξεκίνησε να βγάζει… γλώσσα. Αρχικά δεν του άρεσε το γεγονός ότι ο «Diesel» έσκασε μύτη στο training camp της ομάδας καμιά 20αριά κιλά παραπάνω, ενώ στα Playoffs παρά το γεγονός ότι πήραν το δαχτυλίδι, ο Ο’ Νιλ είχε παράπονα ότι ο Κόμπι δεν πάσαρε τη μπάλα ούτε από το δεξί στο αριστερό!
Κορύφωση της βεντέτας: Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε τελικά τη σεζόν 2003-04, κυρίως κατά τη διάρκεια των Τελικών απέναντι στους Πίστονς. Το Ντιτρόιτ κατάφερε να κάνει περίπατο απέναντι στους παραπαίοντες Λέικερς παίρνοντας το δαχτυλίδι με το σαρωτικό 4-1 στις νίκες!
Μετά από αυτό το στραπάτσο ήταν δεδομένο πως όλα ήταν ρευστά για τους φιναλίστ της λίγκας. Η ομάδα ήταν καθαρά χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα, «φίλοι» Shaq και «φίλοι» Kobe. Μόνο που όσοι ήταν μαζί με τον πρώτο (μέσα σε αυτούς και ο Φιλ Τζάκσον) πήραν… πόδι, με πρώτο και καλύτερο τον «Diesel».
Τελικώς λίγο καιρό αργότερα εδόθη η Σολομώντειος λύση. Ο Ο’Νιλ πήγε να βρει τον Ντουέιν Ουέιντ στο Μαϊάμι, την ίδια ώρα που ο Μπράιαντ υπέγραφε ένα πανάκριβο συμβόλαιο που θα τον κρατούσε για τουλάχιστον άλλα 7 χρόνια στο Λος Άντζελες.
Μέχρι το 2011, όταν και ο Shaq αποχώρησε από την ενεργό δράση, οι δυο τους τα «είπαν» συνολικά 11 φορές. Κάθε φορά ο Μπράιαντ είχε περισσότερους πόντους από τον άλλοτε φίλο και πλέον άσπονδο εχθρό του, ωστόσο ο Ο’Νιλ ήταν εκείνος που χαμογέλασε περισσότερες φορές (7 έναντι τεσσάρων) απέναντι στους Λέικερς, φορώντας τις φανέλες των Χιτ, Σανς, Καβαλίερς και Σέλτικς.
