Simply the best!

Ήταν ο ορισμός του σκόρερ. Ο άνθρωπος που έπαιρνε πάντα την μπάλα και όλοι αγωνιούσαμε να δούμε με ποιο τρόπο θα την στείλει στο διχτάκι. Η φανέλα της Εθνικής του 1987 με το νούμερο 4 τότε δεν είχε όνομα, όμως είχε μια από τις μεγαλύτερες μορφές των ευρωπαϊκών παρκέ. Αυτή του Νίκου Γκάλη.

Ένας αθλητής που σούταρε και ο σέντερ στηνόταν κάτω από την μπασκέτα για την επαναφορά. Ο άνθρωπος που τρύπωνε ανάμεσα σε θηρία και όμως στο τέλος έβρισκε πάντα τον ιδανικό τρόπο να τους ξεφύγει στον αέρα και να γράψει δύο ακόμα πόντους.

Ο Γκάλης πέρα από όλα αυτά ήταν η φυσιογνωμία που αναζητούσε το κοινό στην χώρα μας για να κάνει την μπασκετική του έκρηξη. Οι εκτελέσεις του μέσα στο γήπεδο αποτελούσαν πάντα θέμα συζήτησης την επόμενη μέρα σε σχολεία, γραφεία, καταστήματα και καφενεία. Είχε καταφέρει να καθηλώσει ολόκληρη την χώρα στις τηλεοράσεις και να τους δικαιώνει για την αναμονή που μεσολαβούσε ανάμεσα στα παιχνίδια των ομάδων του (Εθνική Ελλάδας, Άρη και Παναθηναϊκό) με μια νέα, ξεχωριστή παράσταση στην οποία άφηνε τους υπόλοιπους σε ρόλο κομπάρσου.

Ο Σεργκέι Μπελόφ, μέλος της Σοβιετικής Ένωσης, κληθείς να σχολιάσει τις επιδόσεις του Γκάλη με τη φανέλα της Εθνικής μας είχε σχολιάσει ότι «δε μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας παίκτης θα μπορούσε να τα βάλει με όλη την ομάδα μας», ενώ ο μεγάλος Ντράζεν Πέτροβιτς που άφησε νωρίς φτωχότερο τον κόσμο του μπάσκετ είχε πει για τον Έλληνα «Θεό» ότι θα ήθελε να είναι συμπαίκτες. Ο Πέτροβιτς να του δίνει ασίστ και ο Γκάλης να σκοράρει. Μεγάλοι αντίπαλοί του εύχονταν να μην τον συναντήσουν στον δρόμο τους, ενώ οι προπονητές των ομάδων που τον αντιμετώπιζαν προσάρμοζαν πάνω του τα συστήματά τους και παρακαλούσαν να είναι αδιάθετος για να μην αγωνιστεί. Ο Ολλανδός προπονητής Ρουντ Χάρενβεϊν είχε δηλώσει ότι ο μόνος τρόπος για να τον αντιμετωπίσει είναι να τον κλειδώσει στο δωμάτιο και να μην πάει στο γήπεδο.

Ο Γκάλης ανήκει πλέον και επίσημα στο Hall of Fame. Το μόνο που μένει είναι η ανακοίνωση.

Ο «Θεός» του Ελληνικού μπάσκετ μπήκε εκεί που αξίζει να είναι. Και η Ελλάδα μπορεί να θυμηθεί ξανά την φανέλα με το νούμερο 4. Και την μορφή του Γκάλη όταν έστελνε τους Σοβιετικούς για σπίρτα και όταν ανάγκαζε συμπαίκτες και αντιπάλους να υποκλίνονται.