O άρχοντας των δαχτυλιδιών έγινε 57 ετών!

Μπορεί να έχει φύγει από την Ελλάδα από το 2012, ωστόσο ακόμα τον νιώθουμε σαν να είναι ανάμεσά μας. Το 1999 η οικογένεια Γιαννακόπουλου τον έφερε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού Superfoods και υπό τις οδηγίες του δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη δυναστεία της Ευρώπης. Πριν το τριφύλλι ωστόσο είχε προλάβει να δώσει τα διαπιστευτήριά του, και συγκεκριμένα από το 1991 όταν μόλις στα 31 του κρέμασε τη φανέλα του παίκτη, και φόρεσε τη φόρμα του προπονητή.

Ένας νέος μεγάλος κόουτς ανατέλλει

Το 1991 η Παρτιζάν στην οποία ήταν παίκτης δεν θυμίζει σε δυναμικότητα την υπερομάδα των Ντίβατς και Πάσπαλιε, ενώ ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς αποχωρεί από τη θέση του προπονητή. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς εμπιστεύεται στον Ζέλικο μια ιδιαίτερη αποστολή. Να παρατήσει το μπάσκετ προκειμένου να πάρει τη θέση του Βουγιόσεβιτς! Και κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία...

Παρτιζάν

Στην πρώτη του σεζόν φτιάχνει μια καινούργια ομάδα στο Βελιγράδι, με παίκτες νεαρούς από την ακαδημία όπως οι Ζέλικο Ρέμπρατσα, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, Σλάβισα Κοπρίβιτσα, Νίκολα Λόντσαρ, και με ηγέτη τον (μόλις 24 χρόνων) Σάσα Τζόρτζεβιτς, ξεκίνησε την πορεία προς το όνειρο.

Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν εκείνης κανείς δεν τον υπολογίζει, ωστόσο τους πιάνει όλους στον ύπνο και φτάνει μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, κατακτώντας το τρόπαιο με το περίφημο σουτ του Τζόρτζεβιτς στον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα με 71-70.

Η σεζόν ολοκληρώνεται με μαγικό τρόπο καθώς κατακτά ακόμα Κύπελλο και Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, και γίνεται ο πρώτος προπονητής που κατακτά Triple Crown την πρώτη χρονιά της καριέρας του.

Μπανταλόνα

Το 1993 η διοίκηση της Μπανταλόνα αποφασίζει να φέρει στη θέση του προπονητή τον δήμιό της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, και Ομπράντοβιτς μετακομίζει στην Ισπανία, και μια σεζόν αργότερα θα δικαίωνε την επιλογή του.

Οδηγεί την ομάδα στον τελικό της Euroleague απέναντι στον Ολυμπιακό, όπου βλέπει τον άλλοτε συμπαίκτη του Ζάρκο Πάσπαλιε να γκρεμίζει τα στεφάνια στο τελευταίο επτάλεπτο και με καλάθι του Κορνέλιους Τόμπσον να κατακτά το τρόπαιο με 59-57.

Οι δύο αυτές πρώτες κατακτήσεις της Ευρωλίγκα από τον Ομπράντοβιτς, με τον τρόπο που ήρθαν, έκαναν πολλούς δημοσιογράφους να τον αποκαλούν «Γκαστόνε» εκείνη την εποχή, υπονοώντας ότι κατακτούσε τα τρόπαια με τύχη. H συνέχεια θα τους διέψευδε κατηγορηματικά.

Ρεάλ Μαδρίτης

Το 1994 κάνει το οδοιπορικό Βαρκελώνη-Μαδρίτη καθώς μετακομίζει στη Ρεάλ που είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση της Euroleague εκείνη τη χρονιά, μιας και έχει φτιάξει ομάδα γεμάτη με αστέρες, με κυριότερους τους Σαμπόνις και Αρλάουσκας.

Στον τελικό ξανά απέναντι στον Ολυμπιακό δεν θα δυσκολευτεί να κατακτήσει το τρόπαιο με 73-61 και ο 8ο στην ιστορία του συλλόγου.

Θα παραμείνει στη Μαδρίτη μέχρι το 1997 όπου θα κατακτήσει το Κύπελλο Σαπόρτα  με παίκτη τον μετέπειτα «πράσινο», Ντιέγιαν Μποντιρόγκα.

Μπενετόν Τρεβίζο

Το καλοκαίρι του 1997 τον βρίσκει στην Ιταλία και μέσα στην επόμενη διετία την οδηγεί στο Final Four της Euroleague (αποκλείεται από την ΑΕΚ του Ιωαννίδη) και την επόμενη κατακτά το Σαπόρτα απέναντι στην Παμέσα Βαλένθια με 64-60. Πολλοί θα έλεγαν πως τα ο Ζέλικο είχε κατακτήσει ήδη πολλά. Τα καλύτερα όμως ήρθαν από την επόμενη σεζόν…

Παναθηναϊκός Superfoods

Το καλοκαίρι του 1999 ο Ομπράντοβιτς έρχεται στην  Ελλάδα, λίγο καιρό μετά το επικό διπλό-πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ. Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για την επανάληψη του ευρωπαϊκού θριάμβου του Παναθηναϊκού το 1996, και το φάιναλ φορ της Euroleague έχει αποφασιστεί να διοργανωθεί σε ελληνικό έδαφος, στη Θεσσαλονίκη.

Με σπουδαίους παίκτες όπως οι Μποντιρόγκα, Αλβέρτης, Ρότζερς, Ρέμπρατσα, Κάτας, Μπερκ, Φώτσης, Κοχ, Καλαϊτζής κατακτά τη Euroleague απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 73-67 και το Πρωτάθλημα απέναντι στον ΠΑΟΚ.

Η «πράσινη δυναστεία» έχει ξεκινήσει και μέχρι το 2012, όταν και αποφασίζει να αποχωρήσει σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. 11 πρωταθλήματα Ελλάδος, 7 Κύπελλα και 5 Ευρωπαϊκά είναι η… φτωχή συγκομιδή του στη Αθήνα, με τον ίδιο να γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών της ομάδας.

Φενερμπαχτσέ

Τη σεζόν 2012-13 αποφασίζει να πάρει ρεπό από τα γήπεδα και επιστρέφει ένα χρόνο αργότερα για λογαριασμό της Φενερμπατσέ. Στην τούρκικη ομάδα κατακτά το πρωτάθλημα με το «καλημέρα», και την οδηγεί σε δύο Final Four. Φέτος είναι στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας της διοργάνωσης και ευελπιστεί να καταφέρει να επιστρέψει στις επιτυχίες, όπως την περασμένη δεκαετία.

Σε Εθνικό Επίπεδο

Έχει διατελέσει προπονητής της Εθνικής Σερβίας με την οποία έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια σε Eurobasket της Ισπανίας (1997) και Mundobasket της Αθήνας (1998), ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα (1996) και ένα χάλκινο στο Eurobasket της Γαλλίας (1999).