Γιώργος Κολοκυθάς: Ένας μύθος που δεν θα σβήσει ποτέ
Ήταν η δεύτερη μέρα του Μαρτίου το 2013 όταν το μπάσκετ έχανε έναν από τους σπουδαιότερους παίκτες που βγήκαν ποτέ στην Ελλάδα. Ο Γιώργος Κολοκυθάς ήταν ένας θρύλος με κατορθώματα που κάποτε έμοιαζαν απίθανα, ενώ όσοι δεν τον ζήσαμε, δύσκολα θα συνειδητοποιήσουμε
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έφερε επανάσταση στο ελληνικό μπάσκετ. Πρόκειται για τον… Γκάλη πριν τον Γκάλη, ο οποίος φορώντας τις φανέλες του Σπόρτιγκ, του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδος προκαλούσε τρόμο σε όλους τους αντιπάλους του. Ένας σταρ των γηπέδων που προτιμούσε να μη φαίνεται, αλλά πάνω από όλα να περνά καλά στη ζωή του αδιαφορώντας για τη λάμψη που ούτως ή άλλως εξέπεμπε. Αν είχε μάλιστα και διάθεση για προπόνηση όπως λένε άνθρωποι που τον γνώριζαν ενδεχομένως να είχε πετύχει πολλά περισσότερα.
Σε μια εποχή που το μπάσκετ δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στη χώρα μας, Ο «μύτος» δεν δίσταζε να τα βάζει απέναντι στα θηρία (Σοβιετικούς και Γιουγκοσλάβους) και να τους κάνει… παιχνιδάκι. Για να καταλάβει κανείς το μεγαλείο του είχε τη δυνατότητα να παίζει το ίδιο καλά τόσο μακριά, όσο και κοντά στο καλάθι κάτι που στην Ελλάδα ήταν «ανέκδοτο». Το ότι δεν ήταν τόσο ψηλός (1.95μ.) δεν τον εμπόδιζε να τα βάλει με ψηλότερούς του έχοντας το μυαλό να ελιχθεί ως «ελαφρύ τεσσάρι».
Τα ρεκόρ
- Στην καριέρα του κατέκτησε 4 πρωταθλήματα με τον Παναθηναϊκό (1967, 1969, 1971, 1972) όντας ο βασικός πρωταγωνιστής της σπουδαίας ομάδας των «πρασίνων» που έσπασε την κυριαρχία της ΑΕΚ στο τέλος της δεκαετίας του 60’.
-Συνολικά σημείωσε 3.529 πόντους οι οποίοι είναι πάρα πολλοί αν σκεφτεί κανείς ότι σταμάτησε την καριέρα του μόλις στα 28 του χρόνια!
-Στην πρώτη του σεζόν με το τριφύλλι πέτυχε σε έναν αγώνα 51 πόντους, επίδοση ρεκόρ για την Α’ Εθνική.
-Η «καλαθομηχανή» αναδείχτηκε τρεις χρονιές πρώτος σκόρερ (1964, 1966, 1967).
Ο Παναθηναϊκός του 1966. Στο κέντρο ο Κολοκυθάς, αριστερά του οι Παναγιωταράκος, Πέππας και δεξιά του οι Χαϊκάλης, Πολίτης
-Ήταν πρωταγωνιστής και στην Εθνική Ελλάδος με την οποία αγωνίστηκε 90 φορές έχοντας 20.08 πόντους μέσο όρο.
-Κορυφαίο παιχνίδι του απέναντι στην Ισπανία το 1967, την οποία και φιλοδώρησε με 43 πόντους στην ήττα με 99-95, στο Ευρωμπάσκετ του Ελσίνκι.
-Τόσο στο Ευρωμπάσκετ του 1967 όσο και του 1969 (Καζέρτα) αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, κάτι που έμοιαζε αδιανόητο για εκείνη την εποχή. Στη διοργάνωση του 67’ πετυχαίνει συνολικά 206 πόντους, και στου 69’ 159!
Η δράση συνεχίστηκε κι από άλλο πόστο
Μπορεί τα προβλήματα με το γόνατο να τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την ενεργό δράση μόλις στα 28 του χρόνια, ωστόσο δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με το μπάσκετ.
Ο «μύτος» ήταν εκ των αφανών ηρώων στις σπουδαίες πορείες της Εθνικής Ελλάδος (Ευρωμπάσκετ 2005 και Μουντομπάσκετ 2007) αποτελώντας τον γενικό αρχηγό της ομάδας, αλλά ουσιαστικά έναν την ψυχή της ομάδας στις δύσκολες στιγμές.
Ήταν εκείνος ο οποίος έπεισε τον Παναγιώτη Γιαννάκη να κρατήσει τον Σχορτσιανίτη στην ομάδα, καθώς τα είχε κάνει μαντάρα στην προετοιμασία πριν το τελικό τουρνουά στη Σαϊτάμα.
Στο Ευρωμπάσκετ του 2005 με τον Κακιούση αριστερά και Γιαννάκη δεξιά
«Κράτα τον, αυτός θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους. Άλλωστε ό,τι στραβό ήταν να κάνει, το έκανε. Δεν μένει τίποτα άλλο πια...», είπε στο «Δράκο» και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε.
Ο θάνατός του σαν σήμερα (2/3/13) λόγω ανακοπής άφησε το μπάσκετ στη χώρα μας φτωχότερο, καθώς εκτός από έναν σπουδαίο αθλητή έχασε μία ανθρώπινη μορφή, που είναι δεδομένο ότι δύσκολα θα ξαναβγεί. Διότι τύποι σαν τον Κολοκυθά δίδαξαν τον κόσμο πως ακόμα και απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, άμα τις αντιμετωπίσεις με τους δικούς σου όρους βγαίνεις πάντα κερδισμένος.
