Αυτοί που σταμάτησαν νωρίς

Τους παρακολουθούσαμε στο γήπεδο και αρχίσαμε να σεβόμαστε περισσότερο την ασπρόμαυρη θεά. Παικταράδες όπως ο Φαν Μπάστεν ή ο Λάουντρουπ, δύσκολα θα ξαναεμφανιστούν στα γήπεδα και το κακό με την περίπτωσή τους είναι ότι δεν προλάβαμε να τους χορτάσουμε καθώς αποσύρθηκαν γρήγορα από τα γήπεδα. Οι δύο παραπάνω είναι πονεμένες περιπτώσεις και προσωπικά δεν μπόρεσα να γράψω για αυτούς παρόλο που θα έπρεπε να βρίσκονται στην κορυφή της παρακάτω λίστας.

Με αφορμή λοιπόν τον Φίλιπ Λαμ ο οποίος ξαφνικά αποφάσισε να σταματήσει την καριέρα του στο τέλος της σεζόν, ρίξτε μια ματιά στην παρακάτω λίστα των ποδοσφαιριστών οι οποίοι έλαμψαν στα μάτια μας αλλά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν νωρίς.

Εμανουέλ Πετί

Ομάδες: Μονακό, Άρσεναλ, Μπαρτσελόνα, Τσέλσι

Ένας από τους παίκτες που μάγεψαν με τη φανέλα της Άρσεναλ το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90’. Πλάι στον Ζιντάν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 με την Εθνική Γαλλίας (σκόραρε μάλιστα στον τελικό) και το Euro του 2000. Το γυάλινο γόνατό του ήταν αδύνατον να αντέξει πρωταθλητισμό αναγκάζοντάς τον να αποσυρθεί από τα 32 του. Η Μπόλτον του προσέφερε τη δυνατότητα να επιστρέψει αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος.

Πάτρικ Κλάιφερτ

Ομάδες: Άγιαξ, Μίλαν, Μπαρτσελόνα, Βαλένθια, Αϊντχόβεν, Λιλ

Στο ξεκίνημά του φαινόταν ότι θα εξελιχθεί μαζί με τον Ρονάλντο (το φαινόμενο) στον σπουδαιότερο επιθετικό. Το ξεπέταγμά του στον Άγιαξ ήταν μυθικό, και παρέμεινε σε υψηλό επίπεδο μέχρι το 2004 φορώντας τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Στα 28 του όμως, όταν μετακόμισε στη Νιουκάσλ, σαν να έχασε τη διάθεσή του για το άθλημα με αποτέλεσμα να αποσυρθεί οριστικά το 2008 χωρίς να το καταλάβει κανείς. Ήταν 32 ετών.

Γιούργκεν Κλίνσμαν

Ομάδες: Στουτγκάρδη, Ίντερ, Μονακό, Τότεναμ, Μπάγερν Μονάχου, Σαμπντόρια, Όραντζ Κάουντι

Οι νεότεροι τον μάθαμε ως προπονητή της Εθνικής των ΗΠΑ, της Γερμανίας αλλά και της Μπάγερν Μονάχου. Σαν τεχνικό, κακό δεν τον λες, αν ωστόσο υπήρχε κάποιος λόγος να τον προσέξεις αυτός ήταν στα χρόνια του ως ποδοσφαιριστής. Έπαιξε μέχρι τα 33 του, έχοντας κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο και Euro με την Γερμανία. Επέστρεψε για 8 παιχνίδια το 2003 ως παίκτης της Όραντζ Κάουντι.

Ντιντιέ Ντεσάμπ

Ομάδες: Ναντ, Μαρσέιγ, Μπορντό, Γιουβέντους, Τσέλσι, Βαλένθια

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας υπήρξε θρύλος ως παίκτης. Ο «water boy», (νεροκουβαλητής) όπως τον φώναζε ο Ερίκ Καντονά κατέκτησε Μουντιάλ, Euro, Τσάμπιονς Λιγκ και πολλές ακόμα διακρίσεις στην τεράστια καριέρα του. Αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του μόλις στα 32 του παίζοντας για λογαριασμό της Βαλένθια μετά τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Κάρλος Ρόα

Ομάδες: Ρασίγκ Κλουμπ, Λανούς, Μαγιόρκα, Αλμπαθέτε, Ολίμπο

Τερματοφύλακας που έκανε αίσθηση στο Μουντιάλ του 1998 με τη φανέλα της Αργεντινής. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θρυλικού αγώνα απέναντι στην Αγγλία ήταν από τους καλύτερους στη θέση του που αγωνίστηκαν στο ισπανικό πρωτάθλημα, ωστόσο πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει μόλις στα 30 του την ενεργό δράση. Τελικώς επέστρεψε μια χρονιά αργότερα, αλλά ουσιαστικά ήταν σαν να μην γύρισε ποτέ.

Μισέλ Πλατινί

Ομάδες: Νανσί, Σεντ Ετιέν, Γιουβέντους

Ο πρώην πρόεδρος της UEFA δεν είναι απλώς ένας γνωστός και… δαιμόνιος παράγοντας. Είναι σύμφωνα με τη FIFA ο 6^ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα, καθώς έχει κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα τρεις φορές στην καριέρα του. Παρότι κατέκτησε πολλούς τίτλους και διακρίσεις, ενώ είχε ακόμα χρόνια σπουδαίας μπάλας μπροστά του αποφάσισε να εγκαταλείψει μόλις στα 32 του χρόνια.

Ερίκ Καντονά

Ομάδες: Οσέρ, Μαρσέιγ, Μπορντό, Μονπελιέ, Νιμ, Λιντς, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, εκκεντρικότητα όσο δεν πάει, αλλά πάνω από όλα μια κλάση παραπάνω από όλους. Ο «King Eric» κατάφερε να αναγεννήσει τη δεκαετία του 90’ τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τον λήθαργο, προσφέροντας άπειρες συγκινήσεις στον κόσμο που τον παρακολουθούσε. Δυστυχώς οι παραστάσεις του κράτησαν μόνο μέχρι τα 30 του, καθώς σταμάτησε προκειμένου να κάνει όσα δεν μπορούσε όταν ήταν επαγγελματίας. Δηλαδή να πίνει και να αράζει με φίλους όπως αποκάλυψε αργότερα.

Τζορτζ Μπεστ

Η πρώτη φορά που ανακοίνωσε την απόσυρσή του ήταν μόλις 26 ετών. Συνέχισε να παίζει τελικώς άλλα δύο χρόνια όταν το πήρε απόφαση οριστικά να αφήσει τη Γιουνάιτεντ. Στη συνέχεια ξεκίνησε ένα απίστευτο σαφάρι στο εξωτερικό ωστόσο είχε αποσυρθεί πραγματικά όταν αποχώρησε από το Ολντ Τράφορντ. Ένα σπάνιο «διαμάντι» για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ένας τύπος με ταλέντο όσο κανείς αλλά δυστυχώς με άπειρο αλκοόλ να κινεί το μυαλό του. Ακόμα και έτσι όμως ο Βορειοϊρλανδός ήταν όνομα και πράγμα. The Best ή αλλιώς, ο καλύτερος…