«Είμαι ο Βίκτωρας και είμαι καλά!»

Νταξ, χωρίς να θέλω να μειώσω το επίπεδο του Κισσαμικού, δεν είναι το παιχνίδι Κυπέλλου σοβαρό κριτήριο για τον Παναθηναϊκό, ειδικά από τη στιγμή που η πρόκριση είχε κριθεί από τη Λεωφόρο. Για τους νεαρούς παίκτες της ομάδας σίγουρα ήταν ένα δυνατό τεστ για το κατά πόσο μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας – ναι, ακόμα και σε ματς με ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας – ωστόσο για έναν παίκτη όπως ο σκόρερ του πρώτου τέρματος του χτεσινού (1/2) αγώνα, Βίκτωρα Κλωναρίδη, δεν έχει να λέει κάτι. Για την ακρίβεια ο ίδιος ο 24χρονος παίκτης δεν έχει να αποδείξει απολύτως τίποτα σε μας. Εμείς τον ξέρουμε, οι φίλαθλοι το ίδιο, όπως άλλωστε και ο προπονητής του – να είναι καλά ο άνθρωπος που τον έφερε πίσω.

Διότι ο Κλωναρίδης δεν είναι μια απλή περίπτωση παίκτη. Απλώς να θυμίσω ότι πριν κάτι χρόνια ο Αναστασίου, τότε που άλλαζε όλη την ομάδα, έκανε αμάν και πώς για να τον πάρει από τη Λιλ καθώς τέτοιοι παίκτες σπανίζουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίκτες δηλαδή νεαροί σε ηλικία – άρα και εξελίξιμοι – με ταχύτητα και τεχνική, που θα παίξουν για την ομάδα και με μια ξεχωριστή ικανότητα. Την «δεν είμαι επιθετικός, αλλά μυρίζομαι το γκολ». Και αν κάτι ξέρουμε από τον «Κλώνα», αυτό είναι ότι τα γκολάκια του τα βάζει και με το παραπάνω.

Τα σύννεφα με τον «Ολλανδό»

Ο Αναστασίου μπορεί να τον έφερε το 2013 στο Κορωπί, ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου απεδείχθη πως είχε θέμα μαζί του. Ο τεχνικός της Ρόντα πλέον, εκτιμούσε ποδοσφαιρικά τον Βίκτωρα Κλωναρίδη ωστόσο είχε αρκετά παράπονα για δύο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος ήταν ότι ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τι του ζητούσε ο προπονητής του και να υπακούσει στις οδηγίες του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βγάλει όλα αυτά που μπορούσε στον αγωνιστικό χώρο. Το δεύτερο αφορούσε το θέμα της κατανομής δυνάμεων. Ο 23χρονος παρά το γεγονός ότι παίζει αρκετά χρόνια ως επαγγελματίας, δεν έχει καταφέρει να βγάζει 90λεπτο χωρίς να ταλαιπωρείται από πρόβλημα τραυματισμού. Κι αυτό συμβαίνει όχι επειδή είναι απροπόνητος αλλά επειδή συχνά-πυκνά τρέχει άσκοπα σπαταλώντας δυνάμεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μετά από μία ώρα αγώνα να μην μπορεί να συνεχίσει προδομένος από τις δυνάμεις του. Και κάπως έτσι ο Κλωναρίδης τέθηκε στο περιθώριο από τον προπονητή του.

Μας δουλεύεις ρε Ιταλέ;

Μετά ήρθε ο Στραματσόνι και το πράγμα… απόγινε. Ο νεοαποκτηθείς – έτσι πρέπει να τον λέμε – ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού» φαινόταν ότι θα ήταν βασικό γρανάζι στο πλάνο ελληνοποίησης (γελάμε) της ομάδας. Ο Ιταλός ωστόσο μάλλον δεν κατάλαβε ότι το διαβατήριό του είναι... ελληνικό, με αποτέλεσμα να τον τοποθετήσει εκ νέου στο περιθώριο και στους υπό παραχώρηση παίκτες για το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι βέβαια πως άμα λάβουμε υπ’ όψιν τις καλοκαιρινές μεταγραφές που Έλληνα ψάχναμε και Έλληνα δεν βλέπαμε, ο Κλωναρίδης αδικήθηκε κατάφορα.

Το τι είδε ο Ιταλός, ή μάλλον δεν είδε, στον Βίκτωρα μόνο ο ίδιος ξέρει. Διότι το σύστημα του μεγάλου «Στράμα» στην επίθεση ήταν να τροφοδοτείται ο Μπεργκ και ρωτώ εγώ αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν πολλοί εξτρέμ στην ομάδα πλην του Λέτο που μπορούν να κάνουν ατομική ενέργεια και να «σπάσουν» τις αντίπαλες άμυνες ώστε να ελευθερωθεί ο Σουηδός; Πάλι καλά να λέμε που ήρθε ο Ουζουνίδης και τον έφερε πίσω.

Διότι αυτή τη φορά, με τον συγκεκριμένο κόουτς που ξέρουμε ότι του αρέσει να δουλεύει με νεαρούς και κυρίως Έλληνες παίκτες μας κάνει να βλέπουμε την πορεία του Κλωναρίδη στον Παναθηναϊκό να απογειώνεται και πάλι. Και το πρώτο δείγμα στο Κύπελλο μόνο ενθαρρυντικό μπορεί να θεωρηθεί.

Όπως είπαμε, το ματς με τον Κισσαμικό δεν αποτελεί κάποιο ασφαλές κριτήριο για τον «πράσινο» εξτρέμ, ωστόσο βλέποντάς τον μέσα στις τέσσερις γραμμές δείχνει σαν να μην έλειψε μια μέρα. Μένει πλέον να φανεί το αν θα έχει διάρκεια στο παιχνίδι του. Στο χέρι του είναι.