Παναθηναϊκός: Τα πράσινα «παλτά»

Στις μεταγραφές ισχύει ότι και στο τζόγο. Αν σου... κάτσει «σώθηκες», ειδάλλως τρέχεις και δεν φτάνεις. Κάποιες επιλογές βγαίνουν και αποδεικνύονται λίρα 100, μερικές άλλες είναι πεταμένα λεφτά, τα οποία στο τέλος της ημέρας τα κλαις.

Με αφορμή το οριστικό διαζύγιο με τον Βίκτορ Ιμπάρμπο που πέρασε και δεν ακούμπησε, καθώς είτε διάλεγε παιχνίδια είτε εξαφανιζόταν και οι «πράσινοι» έψαχναν να τον βρουν, το Onsports έψαξε και βρήκε τα μεταγραφικά «παλτά» που ήρθαν στο «τριφύλλι» και δεν πρόσφεραν τα αναμενόμενα.

H λίστα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, αλλά γούστα είναι αυτά. Μπορείτε να καταθέσετε και τις δικές σας προτάσεις. Ελεύθερα.

Φλάβιο Κονσεϊσάο

Με βαρύ βιογραφικό ο Βραζιλιάνος μέσος που φόρεσε και τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2005, όμως, η μεταγραφή δεν έπιασε. Εκτός τόπου και χρόνου παρά τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Έμεινε ένα εξάμηνο στον Παναθηναϊκό και αποχώρησε στο τέλος της σεζόν.

Ιγκόρ Μπίσκαν

Ακόμη μια περίπτωση που κόστισε πολλά λεφτά, όμως, στον αγωνιστικό χώρο δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Κροάτης ήρθε στον Παναθηναϊκό ως πρωταθλητής Ευρώπης με την Λίβερπουλ το 2005 και οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Όντας βαρύς και αργός δεν έκανε ποτέ τη διαφορά στα δύο χρόνια που φόρεσε την πράσινη φανέλα.

Ζούλιο Σέζαρ

Μουντιαλιακός και τεράστιο όνομα που αποδείχθηκε μέγιστο «παλτό». Ο Βραζιλιάνος στόπερ κόλλησε απλώς τα τελευταία του ένσημα στον Παναθηναϊκό, φορώντας την πράσινη φανέλα μόλις σε τρία παιχνίδια και το καλοκαίρι έφυγε για τη Γερμανία και τη Βέρντερ Βρέμης.

Μπρούνο Φορναρόλι

Αποκτήθηκε ως ελεύθερος στην πρώτη θητεία του Γιάννη Αλαφούζου τη σεζόν 2012-13. Ο Ουρουγουανός έκανε «παπάδες». Αλλά στην προπόνηση. Αποδείχθηκε μεγάλη φούσκα καθώς αν και έδειχνε πως μπορεί να κάνει τη διαφορά, εντέλει «εξαφανίστηκε». Πάλι καλά που έβαλε δύο γκολ στο Κύπελλο με την Προοδευτική και τον θυμόμαστε.

Νίκι Κάιπερ

Ο Ολλανδός ήρθε στον Παναθηναϊκό τον Γενάρη του 2013 ως μπακ απ του Νίκου Σπυρόπουλου. Αν και υποτίθεται ήταν ταλεντάρα στα νιάτα του, τελικά δεν «περπάτησε» στον Παναθηναϊκό. Αποκτήθηκε με πρόβλημα τραυματισμού, έκανε 1-2 γκεστ εμφανίσεις και έφυγε το καλοκαίρι.

Γιοχέϊ Καζιγιάμα

Ο Ιάπωνας που αποκτήθηκε ως δανεικός για να δώσει λύσεις μεσοεπιθετικά στον Παναθηναϊκό. Η έλευση του έγινε επίσης το 2013 όπου όποιος περνούσε έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ υπέγραφε και συμβόλαιο. Δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα, είχε ελάχιστες συμμετοχές και αποχώρησε όπως ήρθε. Αθόρυβα.

Σίντνεϊ Γκοβού

Εδώ ταιριάζει γάντι η φράση «πεταμένα λεφτά». Ο Γάλλος επιθετικός ήρθε με περγαμηνές το 2010 στον Παναθηναϊκό κόστισε πάνω από 1 εκάτ. ευρώ με 800.000 ευρώ μπόνους υπογραφής, αλλά κατάφερε να βγάλει μόλις ένα καθαρό 90λεπτο. Στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας πάντως είχε περισσότερες συμμετοχές.

Σάντορ Τόργκελε

Ο Ούγγρος επιθετικός που δεν μπορούσε να σκοράρει ούτε στις προπονήσεις. Έχει μείνει στο μυαλό όλων ως τον φορ που μπορούσε χάσει την πιο απίστευτη ευκαιρία. Και πιστέψτε μας έχανε πολλές. Οι αριθμοί άλλωστε τα λένε όλα. Mόλις ένα γκολ σε 35 συμμετοχές στη μεγάλη κατηγορία. Κι αυτό ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό όταν δόθηκε ως αντάλλαγμα στον ΠΑΟΚ για τη μεταγραφή του Σαλπιγγίδη.

Εμίρ Μπαϊράμι

Υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο και αποκτήθηκε με πολύ καλές συστάσεις. Υποτίθεται ότι θα έκανε τη διαφορά, όμως, από την στιγμή που τραυματίστηκε τον χάσαμε. Σε δύο χρόνια αγωνίστηκε μόλις σε 12 παιχνίδια. Τουλάχιστον δεν πάτησε στο συμβόλαιο του και αποχώρησε. Τίμιος.

Νταμιάν Πλεσί

Αμυντικό χαφ που ήρθε από τη Λίβερπουλ το 2010. Παρουσιάστηκε ως ταλέντο που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Φευ. Ο Πλεσί είχε μόλις τέσσερις συμμετοχές με τον Παναθηναϊκό και αποχώρησε δίχως να λείψει σε κανέναν.

Σέμα Βελάσκεζ

Πολλά υποσχόμενος και αρχηγός της U20 της Βενεζουέλας. Τουλάχιστον έτσι συστήθηκε το 2012 όταν και αποκτήθηκε για να κάνει τη διαφορά στο κέντρο της άμυνας. Περίπτωση που πέρασε και δεν ακούμπησε καθώς δεν άντεξε καν το βάρος της φανέλας του Παναθηναϊκού.

Μίκαελ Εσιέν

Μεταγραφή αεροδρομίου ήταν ο Γκανέζος που αποκτήθηκε για να γίνει ο νέος ηγέτης του Παναθηναϊκού. Δε δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες κι ας στηρίχθηκε μέχρι τέλους. Έκανε περισσότερες προπονήσεις και ατομικά προγράμματα παρά συμμετοχές. Το πρόβλημα τραυματισμού που κουβαλούσε στους κοιλιακούς προσαγωγούς ήταν καθοριστικό και ο κόσμος δεν τον χόρτασε.