Οι αθλητές που άλλαξαν την πορεία των σπορ

Ο αθλητισμός υπάρχει για να πλάθει όμορφες ιστορίες και να αφήνει αναμνήσεις. Κάποιες από αυτές ακούγονται σαν παραμύθια, αφού οι πρωταγωνιστές τους κατόρθωσαν να αλλάξουν με την παρουσία τους τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι.

Οι αθλητές που κατάφεραν να μπουν στις «χρυσές σελίδες» της αθλητικής Βίβλου είναι πολλοί. Λίγοι όμως μπόρεσαν να συνδέσουν την πορεία τους με την αλλαγή που αυτή έφερε στην ροή του αθλήματος με το οποίο ασχολήθηκαν και να ριζώσουν τόσο βαθιά στις συνειδήσεις των φιλάθλων.

Το πάθος με το οποίο εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη παρακολουθούν τα αγαπημένα τους σπορ αποδεικνύει ότι αυτά πέρα από διασκέδαση, αποτελούν κοινωνικό φαινόμενο και σημαντικό στοιχείο πολιτιστικής έκφρασης, γεγονός που κάνει τους πρωταγωνιστές τους να λατρεύονται σαν θεότητες.

Το Onsports θυμάται και γράφει για αυτούς που μπόρεσαν να ανεβάσουν τα στάνταρ των απαιτήσεων μέσα από τις πορείες τους.

Μάικλ Τζόρνταν: Πτήσεις από άλλον πλανήτη

«Υπάρχει ο Μάικλ Τζόρνταν σε ένα επίπεδο και μετά υπάρχουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι σε ένα άλλο».

Αυτά τα λόγια του Μάτζικ Τζόνσον αποτυπώνουν πλήρως τη χαοτική διάσταση που δημιούργησε ο... κομήτης Jordan στις δυνατότητες των παικτών που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα του NBA.

Από τον μαγικό κόσμο του κορυφαίου μπασκετικού σόου στον κόσμο πέρασαν πολλοί αθλητές που αξίζουν να συγκαταλέγονται στους κορυφαίους: Λάρι Μπερντ, Μάτζικ Τζόνσον, Χακίμ Ολάζουγιον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Κόμπι Μπράϊαντ, Τζούλιους Έρβινγκ, Κλάιντ Ντρέξλερ, Τζον Στόκτον, Καρλ Μαλόουν και δεκάδες άλλοι παίκτες άφησαν το δικό τους στίγμα στο μπάσκετ, όμως μονάχα ένας έγινε το ισχυρότερο εμπορικό σύμβολο και ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.

Όσοι είναι γεννημένοι πριν από τη δεκαετία του '80 και μεγάλωσαν με τις μεταδόσεις των αγώνων των Σικάγο Μπουλς, σίγουρα θα είχαν ένα ζευγάρι παπούτσια του στην γκαρνταρόμπα τους, ένα σορτς με την κόκκινη φιγούρα του Air να «πετάει» στον διαγωνισμό καρφωμάτων που έγινε σημείο αναφοράς και συνδέθηκε με τη φιγούρα του Jordan.

Η ιστορία του θα μπορούσε να διδάσκεται στα σχολεία στο μάθημα του success story. Είναι ο άνθρωπος που έκανε τον αριθμό 23 παγκόσμιο σύμβολο και αυτός που έφερε το NBA σε όποιο σαλόνι αγνοούσε το εντυπωσιακότερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Οδήγησε τους Chicago Bulls σε δύο three peats (1991, '92 και '93, 1996, '97 και '98), κερδίζοντας μάλιστα τον τίτλο του MVP σε όλους αυτούς τους τελικούς. Αναδείχθηκε πέντε φορές καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, συμμετείχε σε 14 All Star Game, 3 φορές ήταν ο καλύτερος παίκτης του ASG, έχει βγει καλύτερος αμυντικός, ρούκι της χρονιάς, πήρε διαγωνισμούς καρφωμάτων, συνέδεσε το όνομά του με τα buzzer beater αφού πολλές φορές έριξε τους αντιπάλους του στο καναβάτσο ευστοχώντας στο τελευταίο σουτ.

Φυσικά ο δρόμος για την επιτυχία δεν στρώθηκε ούτε για αυτόν με ροδοπέταλα, αφού για να κερδίσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή έπρεπε να περιμένει επτά σεζόν, στις οποίες ενώ ο ίδιος σημείωνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η ομάδα συνολικά δεν έβρισκε αντίδοτο στο σκληρό ξύλο που επιστράτευαν οι αντίπαλοι προκειμένου να σταματήσουν τους «ταύρους».

Παρ' όλα αυτά, όταν ο MJ έβαλε τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα, οι Bulls οδηγήθηκαν σε μια ονειρεμένη πορεία με δύο three peat και έγιναν η πιο αναγνωρίσιμη ομάδα του NBA.

Πραγματικός θρύλος!

Μοχάμεντ Άλι: Τα λόγια τσακίζουν πιο πολύ από τις γροθιές

Όταν στις 3 Ιουνίου του 2016 η καρδιά του Μοχάμεντ Άλι σταμάτησε να χτυπά, ο Παγκόσμιος Αθλητισμός έχασε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που γνώρισε ποτέ. Γνωστός για τις φονικές γροθιές που εξαπέλυε στα ρινγκ, αλλά και τον αγώνα κατά του ρατσισμού που έδωσε με θέρμη και αυταπάρνηση, ο Κάσιους Κλέι όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, κατάφερε να κερδίσει επάξια μια θέση στην ελίτ των θρύλων του αθλητισμού.

Έγινε διάσημος όχι μόνο για τις ικανότητές του στην πυγμαχία, αλλά και και για τη βαθιά του πολιτικοποίηση η οποία ειδικά από την ένταξή του στο Ισλάμ και έπειτα, τον σημάδεψε προσωπικά, αλλά αποτέλεσε και πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια αφροαμερικανούς. Ήταν από τους ανθρώπου που ταρακούνησαν τις ΗΠΑ όταν αποφάσισε να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ και ως συνέπεια να χάσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή που κατείχε, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ενός από των πλέον ιστορικών εξώφυλλων του Τύπου (Esquire Απρίλιος 1968) στο οποίο πόζαρε ως ο Άγιος Σεβαστιανός και συνέδεσε το όνομά του με την αποφασιστικότητα και την δόξα.

Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι η ριζοσπαστικοποίηση του και η άρνησή του να πολεμήσει ήταν θέμα συνείδησης και απ' ότι έδειξε η διαδρομή του, ήταν και η αλήθεια. Τελικά το πλήρωσε με φυλάκιση πέντε ετών και απουσία παράλληλα από τα ρινγκ, όμως αποτέλεσε σύμβολο αντίστασης στην αφροαμερικανική κοινότητα των ΗΠΑ.

Η τεράστια προσωπικότητα του Μοχάμεντ Άλι αποτυπώνεται πλήρως στα λόγια του δύο φορές Παγκόσμιου πρωταθλητή και μεγαλύτερου αντιπάλου του, Τζορτζ Φόρμαν, ο οποίος μετά τον θάνατο του Μοχάμεντ είχε δηλώσει ότι «ήταν «η μεγαλύτερη προσωπικότητα που πέρασε και θα περάσει ποτέ από τον αθλητισμό.

Είναι ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους, που συναντάς ίσως για μόλις μία φορά στη ζωή σου, όπως μία ολική έκλειψη ηλίου. Δεν θα ξαναδούμε κάτι τέτοιο ποτέ. Το μποξ δεν αρκεί για να τον καθορίσει. Ήταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα στην ιστορία. Ένα μέρος μου, το καλύτερο, έφυγε μαζί του».

Ο Μοχάμεντ Άλι κατάφερε συνολικά να κερδίσει τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή τρεις φορές, ενώ πήρε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Αυτό όμως που τον έκανε να χαράξει το όνομά του στην ιστορία, ήταν το γεγονός ότι μπόρεσε να μεταδώσει τα πιστεύω του και τη φιλοσοφία του σε κάθε κοινωνικό στρώμα στο οποίο απευθύνθηκε.

Ο πλανήτης υποκλίθηκε τόσο στο μεγαλείο που προσέφεραν τα θεαματικά του νοκ άουτ, όσο και στα λόγια του όταν έδινε τη μάχη κατά του ρατσισμού.

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Άγιος ο Θεός

Η ιστορία του ποδοσφαίρου θα έχει πάντα ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο μύθος που έπλασε ο ίδιος με τις εμπνεύσεις του εντός αγωνιστικού χώρου και τη συμπεριφορά του εκτός αυτού, είναι μοναδικός. Ντρίπλες, γκολ με κάθε τρόπο, πάθος, ένταση από τη μια, ναρκωτικά, γυναίκες και κακή ζωή από την άλλη, συνέθεσαν έναν χαρακτήρα που υπερασπιζόταν με πάθος τις επιλογές του, όσο αυτές τον βύθιζαν από την κορυφή στα έγκατα.

Η ιστορία του λίγο πολύ είναι γνωστή. Είναι ο άνθρωπος που πήρε εκδίκηση στο όνομα ενός ολόκληρου έθνους, όταν το 1986 φιλοδώρησε τους Άγγλους με δύο γκολ στα προημιτελικά του Μουντιάλ και πήρε πίσω το αίμα των Αργεντινών για την ήττα στον πόλεμο των Νήσων Φώκλαντ.

Πέρα από αυτά, υπάρχει εκκλησία στο όνομά του, πολλά χωριά στη Νάπολι του οφείλουν την ανέγερσή τους αφού όταν ο Ντιεγκίτο αγωνιζόταν στον ιταλικό νότο, βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε τους φτωχούς ανθρώπους, την ώρα που έκανε αρκετά πλουσιότερους τους εμπόρους κοκαΐνης.

Η συζήτηση που δεν θα βαρεθεί ποτέ η ανθρωπότητα να κάνει, είναι για το αν ο Μαραντόνα ή ο Πελέ ήταν οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ. Κανείς δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τις ικανότητες τους μέσα στο γήπεδο.
Ωστόσο σίγουρα αυτός που απασχόλησε πιο πολύ τους ιστορικούς του ποδοσφαίρου, ήταν ο Μαραντόνα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι είναι ο κλασικός τύπος που του ανθρώπου που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά την επιτυχία του και την έστρεψε εναντίον του. Αυτή είναι η μια όψη.

Η άλλη τον θέλει να έχει χτίσει κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια ποδοσφαιρική φιγούρα. Ήταν ένας πραγματικός ροκ σταρ του ποδοσφαίρου. Ο Τζιμ Μόρισον της «στρογγυλής θεάς», ο «μάγος» που δεν έκρυψε ποτέ ότι έχει τις αδυναμίες ενός κοινού ανθρώπου, αυτός που έφερε το ποδόσφαιρο σε μια νέα διάσταση και έκανε τη νίκη μέσα στο γήπεδο πράξη αντίστασης...

Μάικλ Φελπς: Ο «Ποσειδώνας» των Ολυμπιακών Αγώνων

Όταν μιλάμε για κολύμβηση ένας αθλητής μας έρχεται πρώτος στο μυαλό και αυτός δεν είναι άλλος από τον Μάικλ Φελπς.

Ο Αμερικανός έχει μαζέψει 26 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στην πλειοψηφία τους χρυσά (22), ενώ έχει από δύο αργυρά και δύο χάλκινα. Σε ηλικία επτά ετών διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας) και η διέγοδος που βρήκε για να βγάλει κάπου την υπερκινητικότητά του ήταν η κολύμβηση.

Κατάφερε να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000 σε ηλικία μόλις 15 ετών και έγινε γρήγορα ένας από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης στον κόσμο.

Ο Φελπς έχτισε με κόπο τον μύθο της «υποβρύχιας τορπίλης» προσελκύοντας δεκάδες χορηγούς να εκμεταλλευτούν την εμπορικότητα του ονόματός του, ωστόσο λίγο έλειψε να χαλάσει με μια ατυχή στιγμή, ότι με κόπο έχτιζε τόσα χρόνια.

Μια φωτογραφία του να καπνίζει μαριχουάνα το 2009 προκάλεσε κύμμα αντιδράσεων, με την Κολυμβητική Ομοσπονδία των ΗΠΑ να του επιβάλλει τρίμηνο αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση και εταιρείες όπως η Nestle να αποσύρουν την φωτογραφία του από τα προϊόντα τους.
Αργότερα απασχόλησε τα ΜΜΕ με την ερωτική του ζωή και τις περίεργες ορέξεις του, αφού μια ιερόδουλη προέβη σε... πικάντικες αποκαλύψεις για τα γούστα του Φελπς στο κρεβάτι, «τσαλακώνοντας» ακόμα περισσότερο το ήδη πληγωμένο του προφίλ.

Ευτυχώς όμως, πρώτα για τον ίδιο και μετά για όλους τους φίλους του κλασικού αθλητισμού, το αστέρι του κατάφερε να λάμψει τόσο πολύ τα επόμενα χρόνια, που αυτό αποτέλεσε απλά το εφαλτήριο για νέες επιτυχίες και μετάλλια, σκεπάζοντας τα κακώς κείμενα της προσωπικής του ζωής.

Ρότζερ Φέντερερ: Ο «βασιλιάς» των κορτ

Ευτυχώς για το κοινό που παρακολουθεί τένις, η εποχή που ο Φέντερερ άκμασε, συνέπεσε με την παρουσία και του Ναδάλ στα κορτ.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Ελβετός τενίστας επέφερε αλλαγή στον τρόπο που παίζεται το τένις και όχι άδικα αφού ο Φέντερερ είναι ένας αθλητής που ήξερε πάντα να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του και να ξεδιπλώνει στρατηγική την ώρα του παιχνιδιού, ανάλογα με το πόσα «πνευμόνια» του είχαν απομείνει.

Κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για 302 εβδομάδες εκ των οποίων οι 237 συνεχόμενες) και είναι ο μοναδικός τενίστας που έχει αγωνιστεί στον τελικό όλων των grand slam για περισσότερες από πέντε φορές, ενώ κατέχει και χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Επιτεύγματα που είναι μοναδικά και τα κάνει ακόμα σπουδαιότερα το γεγονός ότι συναγωνίζεται αθλητές όπως ο Ναδάλ, οπότε η αξία των νικών του αυτόματα ανεβαίνει.

Η αρμονία στις κινήσεις του, ο τρόπος που στηριζόταν στην άμυνά του όταν ένιωθε πως στερεύει από δυνάμεις, έκαναν πολλούς αναλυτές του τένις να υποστηρίζουν με θέρμη πως πρόκειται για τον κορυφαίο όλων των εποχών. Οι αντιρρήσεις πάντα θα υπάρχουν όμως η ιστορία γράφεται με τίτλους και ο Φέντερερ δείχνει ακόμα ότι είναι καλός στην έκθεση...

Γιουσέιν Μπολτ: Δεν τον πιάνεις με τίποτα!

Ότι και να γράψει κανείς για τον Τζαμαϊκανό δρομέα είναι λίγο. Πολλοί θυμούνται τον Καρλ Λιούις για τον τρόπο που έτρεχε σαν σφαίρα, τον Μπεν Τζόνσον που σόκαρε την κοινή γνώμη όταν πιάστηκε ντοπαρισμένος, όμως όταν μιλάμε για στίβο και Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Γιουσέιν Μπολτ είναι συνώνυμο.

Ο Τζαμαϊκανός πέραν του γεγονότος ότι έχει σπάσει κάθε ρεκόρ στα 100 και τα 200 μέτρα, είναι ο άνθρωπος που όταν όλοι πασχίζουν αν δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό στον Ολυμπιακό Στίβο, εκείνος χαμογελάει για τις ανάγκες των φωτογράφων, κάνοντας παράλληλα κάποιο ρεκόρ.

Στα με τα όλα του, αφού τα περιοδικά έχουν φιλοξενήσει τα ερωτικά του σκάνδαλα ουκ ολίγες φορές, όμως αυτό δεν μπορεί να επισκιάσει τις φοβερές του επιδόσεις στα Στάδια, αφού αυτές δύσκολα θα επιτευχθούν από τους αθλητές που τον «κυνηγάνε».

Μίκαελ Σουμάχερ: Η επιτυχία και η ανέλπιστη τραγωδία

Η ιστορία του κορυφαίου οδηγού που γνώρισε ποτέ ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και η Formula 1 ήταν ιδανική, μέχρι που η μοίρα «χτύπησε» αλύπητα τον Σουμάχερ.

Βλέπετε είναι τραγικό να τρέχεις επί 21 χρόνια με τα μονοθέσια της Formula 1 και να μην έχεις κινδυνεύσει ποτέ και όταν αποσύρεσαι να τραυματίζεσαι θανάσιμα κατά τη διάρκεια του σκι.

Ο «Σούμι» ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε να κρατήσει «ζωντανή» την Formula 1 μετά το θάνατο του Άϊρτον Σένα και τα κατάφερε περίφημα. Οι επιδόσεις του σε όποιο μονοθέσιο οδήγησε μέχρι το 2004 ήταν μοναδικές αν και η αλήθεια είναι ότι συνέδεσε το όνομά του με την Μπένετον και τη Φεράρι, ομάδες με τις οποίες κατέκτησε επτά φορές το πρωτάθλημα.

Τελικά ο Σουμάχερ αποσύρθηκε από τα μονοθέσια και αυτό που ακολούθησε στις 29 Δεκεμβρίου του 2013 μας δίδαξε ότι όσους αγώνες κι αν έδωσε, ο σημαντικότερος ήταν ενάντια στον θάνατο. Μέχρι στιγμής τον κερδίζει, διδάσκοντας ότι αυτοί που γράφουν το όνομά τους με χρυσά γράμματα, παλεύουν πάντα μέχρι το τέλος.

Πελέ: Ο άνθρωπος – γκολ!

Οι οπαδοί του Πελέ έχουν κάθε λόγο να υποστηρίζουν ότι ο βραζιλιάνος άσσος που έχει τρία Παγκόσμια κύπελλα στην κατοχή του είναι καλύτερος του Μαραντόνα.

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, όπως είναι το πραγματικό του όνομα ηγείται της λίστας των ποδοσφαιριστών με τα περισσότερα γκολ στην καριέρα τους, αφού όταν αγωνιζόταν στα γήπεδα είχε σημειώσει περισσότερα από χίλια. Συγκεκριμένα, σε 1220 καταμετρημένους αγώνες του είχε σημειώσει 1152 γκολ, αριθμός που ζαλίζει.

Το σήμα κατατεθέν του είναι το νούμερο δέκα που φορούσε στην πλάτη. Είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον Μαραντόνα πέρασαν στις συνειδήσεις των ποδοσφαιρόφιλων και των ανθρώπων του αθλήματος, ότι το 10 είναι η πιο «βαριά» φανέλα που μπορεί να φορέσει ένας ποδοσφαιριστής. Είναι ο αριθμός που ταιριάζει στους ηγέτες, αυτούς που δεν κρύβονται ποτέ και συνήθως κάνουν την... δουλειά!

Η FIFA και η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής, τον κατατάσσουν πρώτο, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Μαραντόνα. Ωστόσο, το γεγονός ότι όταν κλήθηκαν να επιλέξουν οι φίλαθλοι, ο Ντιέγκο είχε πολλές περισσότερους ψήφους, δίνει και στους δυό τους το δικαίωμα να μοιράζονται τον «θρόνο» του βασιλιά του ποδοσφαίρου!

Γουέιν Γκρέτσκι: Το συνώνυμο του hockey

Το ice hockey δεν είναι και το πιο δημοφιλές άθλημα στη χώρα μας, ωστόσο έχει κι αυτό τον δικό του «μύθο».

Ο «Great One» όπως είναι το ψευδώνυμο του Καναδού που άλλαξε την ιστορία του ice hockey έχοντας στην κατοχή του τα περισσότερα ρεκόρ του αθλήματος είναι ένας από τουςς πιο σημαντικούς αθλητές που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.

Κατάφερε να περάσει το hockey σε άλλο επίπεδο με τις αέρινες κινήσεις του και το πάθος του για τη νίκη. Λένε πως πρόκειται για το πιο δύσκολο σπορ του πλανήτη, αφού οι αντίπαλοι καλούνται κάθε δευτερόλεπτο να πετύχουν γκολ και έπειτα να διατηρήσουν το προβάδισμά τους. Χρειάζεται δύναμη, αντοχή και ψυχή.

Ο Γουέιν Γκρέτσκι πέτυχε τον ιδανικό συνδυασμό και την ώρα που οι υπόλοιποι αθλητές παρέδιδαν ψυχή και πνεύμα, εκείνος πάλευε να φτάσει στον στόχο του που δεν ήταν άλλος από τη νίκη και μόνο αυτή!

Πέρα όμως από τα στοιχεία που είχε μέσα στα παγοδρόμια, ο Γκρέτσι διακρίθηκε και για τη φιλανθρωπική του δράση, γεγονός που κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό το μεγαλείο του.

Γουίλτ Τσάμπερλεϊν: Ο άνθρωπος – ρεκόρ του NBA

Αν ο Τζόρνταν θεωρείται ο «Θεός» του μπάσκετ, σίγουρα ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν είναι ο Μεσσίας του. Δύο δεκαετίες περίπου πριν αρχίσει να «λάμπει» το αστέρι του Air, το NBA είχε την τιμή να δώσει την ευκαιρία στον γίγαντα των 2 μέτρων και 16 εκατοστών να «φορτώνει» συνεχώς με πόντους τα αντίπαλα καλάθια και να «σκεπάζει» το δικό του.

Ο άνθρωπος που τη σεζόν 1961-62 είχε μέσο όρο πόντων στο πρωτάθλημα 50,4 πόντους (σωστά διαβάσατε) είχε κάνει επιστήμη τα τριπλ νταμπλ και κατάφερε να αναδειχθεί τέσσερις φορές πολυτιμότερος παίκτης της σεζόν. Αν δεν σας φτάνει αυτό, να σας πούμε ότι έχει πετύχει 100 πόντους σε αγώνα. 100.

Επίσης είχε σκοράρει περισσότερους από 60 πόντους 32 φορές, την ώρα που ο MJ το έκανε μόλις 5. Ήταν ο άνθρωπος που κατέρριψε τον μύθο των guard στο NBA και ανήγαγε σε σταρ και τους ψηλούς μιας ομάδας, αφού ήταν άψογος πασέρ και γενικά διέθετε όλα τα στοιχεία που κάνουν έναν αθλητή να ξεχωρίζει από τους άλλους.

Ακόμα και σήμερα πολλοί είναι αυτοί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού που υποστηρίζουν ότι ο Τσάμπερλεϊν είναι καλύτερος του Τζόρνταν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι δύο έβαλαν το... χεράκι τους προκειμένου να αλλάξουν το επίπεδο του μπάσκετ.