Οι «κορακοζώητοι» του Ch. League

Αν το κοράκι, όπως λέει ο λαϊκός μύθος, ζει δυο αιώνες, ποδοσφαιριστές σαν τον Ράιαν Γκιγκς, τον Πίπο Ιντζάγκι, τον Εντουϊν Φαν ντερ Σααρ, τον Χαβιέ Ζανέτι και οι λοιποί του ίδιου σιναφιού, ζουν δυο καριέρες (όταν άλλοι δεν μπορούν να ολοκληρώσουν ούτε μία).

Βλέποντας στο γήπεδο τούτους τους ποδοσφαιρικούς μαθουσάλες να τρέχουν περισσότερο, να δημιουργούν καλύτερα και να σκοράρουν υποδειγματικότερα από τους νεότερούς τους, νομίζεις ότι ο χρόνος τούς έχει ξεχάσει.

Ο Ράιαν Γκιγκς,  με το γκολ, που πέτυχε προχτές εναντίον της Σάλκε, έγινε ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής, που έχει σκοράρει σε αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ. Η είδηση μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο αλλά δεν νομίζω να χαροποίησε τον Ουαλό όταν την διάβασε.

Από πού και ως πού «γέρος» αυτός, ο οποίος σε ηλικία 37 ετών και 148 ημερών κάνει στο γήπεδο περισσότερα πράγματα, απ όσα έκανε στο παιχνίδι-δοκιμή με τους 15χρονους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τα Χριστούγεννα του 1987.

Πώς να πεις «γέρο» τον Φίλιπο Ιντζάγκι, ο οποίος κατείχε το προηγούμενο ρεκόρ (σκόραρε σε ηλικία 37 ετών και 85 ημερών για λογαριασμό της Μίλαν στο Τσάμπιονς Λιγκ), όταν εξακολουθεί και «βλέπει» δίχτυα με κλειστά μάτια, όταν άλλοι χρειάζονται… κιάλια;

Νομίζουμε ότι «αιώνιος νέος» είναι ο χαρακτηρισμός, που ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση τους. Φυσικά, οι Γκιγκς και Ιντζάγκι, δεν είναι οι μοναδικοί, που παρατάσσονται μπροστά στο τεντωμένο σεντόνι τις βραδιές του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Έντουϊν Φαν Ντερ Σαρ έκανε στα 35 του μεταγραφή (από τη Φούλαμ) στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Έχει πατήσει στα 40 και είναι έτοιμος να σηκώσει την 3^η κούπα του στο Τσάμπιονς Λιγκ, 16 χρόνια μετά την πρώτη και 3 μετά την δεύτερη.

Ο 37χρονος Χαβιέ Ζανέτι φέτος συμπληρώνει 16 χρόνια στην Ίντερ. Μπορεί να μην θυμάται και τους 16 προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε στο Μιλάνο αλλά κρατιέται καλά στα πόδια του και το κοντέρ του είναι ικανό να γράφει ακόμη.

Ο Πολ Σκόουλς, μπορεί να μην λάμπει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπως ο Γκιγκς αλλά στα φευγάτα 36 του παραμένει μια πολύτιμη μονάδα για τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον οποίο υπηρετεί ανελλιπώς από το 1993.

Ο 35χρονος Κλάρενς Ζέεντορφ, των 4 Τσάμπιονς Λιγκ με τρεις διαφορετικές ομάδες (Άγιαξ, Ρεάλ, Μίλαν) είχε την τύχη να βρεθεί στα χέρια των γιατρών (και των μηχανημάτων) του περίφημου εργαστηρίου Milan Lab, το οποίο φροντίζει ώστε οι «ροσονέρι» να παίρνουν σύνταξη σε βαθιά ποδοσφαιρικά γεράματα.

Το ίδιο ισχύει για τον συνομήλικο του, διεθνή Ιταλό αμυντικό, Αλεσάντρο Νέστα, ο οποίος φιλοδοξεί να έχει την μοίρα των Πάολο Μαλντίνι, Αλεσάντρο Κοστακούρτα, που τερμάτισαν την καριέρα τους στη Μίλαν όταν πάτησαν τα 40...

Και είναι κρίμα, που η ξεπεσμένη Γιουβέντους απουσίαζε φέτος από το Τσάμπιονς Λιγκ γιατί έτσι χάσαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον 36χρονο Αλεσάντρο Ντελ Πιέτρο να «ζωγραφίζει» στο τερέν, όπως κάνει εδώ και 18 χρόνια στα ιταλικά γήπεδα.

Ακόμη μπορεί τα χρόνια του Τσάμπιονς Λιγκ να έχουν περάσει για τον Γιάρι Λίτμανεν αλλά η μπογιά του «ιπτάμενου Φιλανδού» εξακολουθεί να περνά στην πατρίδα του. Αν και έκλεισε τα 40 του, υπέγραψε πρόσφατα νέο συμβόλαιο με την πρωταθλήτρια Ελσίνκι.

Δεν αποκλείεται δηλαδή και να τον ξαναδούμε του χρόνου στα μεγάλα σαλόνια. Μέχρι τότε θα τον συντροφεύει το ρεκόρ του γηραιότερου ποδοσφαιριστή που σκόραρε σε προκριματικά φάση Euro (πριν μερικούς μήνες στο 8-0 επί του Σαν Μαρίνο).

Σε τι συνίσταται όμως το ελιξίριο της ποδοσφαιρικής νιότης; «Το ποδόσφαιρο είναι σύνθετο σπορ. Εκτός από τη φυσική κατάσταση απαιτεί εξυπνάδα και ψυχραιμία. Αυτά είναι χαρακτηριστικά, που βελτιώνονται με την πάροδο του χρόνου» υποστηρίζει το τιμώμενο πρόσωπο αυτής της εβδομάδας, Ράιαν Γκιγκς.

Ο Ουαλός θεωρεί ότι η μακροζωία στα γήπεδα είναι γενετικό χάρισμα. Αλλά από μόνο του δεν φτάνει. Χρειάζεται και η κατάλληλη ζωή. «Όταν έγινα βασικός στην ομάδα με κυνηγούσαν οι σελέμπριτις και οι φωτογράφοι. Τότε αποφάσισα να κρατηθώ μακριά από όλα αυτά».

«Προσπάθησα όσο μπορούσα. Είναι σαφώς πιο δύσκολο στις μέρες μας, με όλες αυτές τις πληροφορίες που διακινούνται μέσω Twitter και Facebook. Αλλά εγώ δεν έχω αλλάξει τις συνήθειες μου…» τονίζει ο Γκιγκς. Τον ακούει κανείς;