George Herman Ruth: O «Μπέμπης» του Baseball (photos+videos)

Ο Ruth ξεχώριζε για τη δύναμη των χτυπημάτων αλλά και για την προσωπικότητά του. Παρόλα αυτά ξεκίνησε την καριέρα του ως pitcher (αυτός που ρίχνει το μπαλάκι) όπου κι εκεί έκανε σπουδαία δουλειά. Ο θρύλος λέει μιλάει για έναν αριστερόχειρα slugger (ροπαλοφόρος) ο οποίος δεν άφηνε περιθώριο στην άμυνα, καθώς είχε τα homerun στο… τσεπάκι του. Παρά το γεγονός ότι ήταν υπέρβαρος (έφτασε κάποια στιγμή τα 110 κιλά), πάντα έβρισκε τον τρόπο να ξεσηκώνει τα πλήθη, συνήθως σπάζοντας ρεκόρ τα οποία ο ίδιος είχε δημιουργήσει!

Και εγένετο… Babe!

Ο George Herman Ruth Jr. όπως είναι το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1895 στο Maryland της Βαλτιμόρης . Έχασε μικρός τη μητέρα του με αποτέλεσμα ο πατέρας του να τον στείλει εσώκλειστο σε ορφανοτροφείο από τα 7 του χρόνια διακόπτοντας κάθε επαφή μαζί του. Για καλή του τύχη πάντως ο George γνώρισε τον αδελφό Matthias Boutlier, ο οποίος αποτέλεσε την πατρική φιγούρα στη ζωή του. Εκείνος του έμαθε ανάγνωση και γραφή, αλλά και τα μυστικά του baseball καθώς τον προπονούσε ασταμάτητα, με τον νεαρό George να αποκτά μεγάλο πάθος για το άθλημα. Ήταν τόσο καλός που οι υπόλοιποι μοναχοί κάλεσαν τον ιδιοκτήτη των Baltimore Oriols, Jack Dunn να τον δει εν δράσει με τη σχολική ομάδα. Χρειάστηκε λιγότερο από μία ώρα για να πειστεί ο ισχυρός άντρας των Oriols πως ο Ruth ήταν μεγάλο ταλέντο, με αποτέλεσμα να του προσφέρει άμεσα συμβόλαιο στην ομάδα του έναντι 250 δολαρίων το μήνα!

Ο Ruth όμως ήταν μόλις 19 ετών, και χρειάστηκε ο Dunn να γίνει ο νόμιμος κηδεμόνας του για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Στο άκουσμα αυτού του συμβάντος οι νέοι συμπαίκτες του στους Oriols οι οποίοι ήταν όλοι άνω των 25, μόλις τον είδαν τον αποκάλεσαν «Jack’s newest babe», δηλαδή «ο καινούργιος μπέμπης του Jack». Και κάπως έτσι γεννήθηκε το πιο διάσημο ψευδώνυμο στο χώρο του αθλητισμού. Σε λίγα χρόνια το George Herman είχε ξεχαστεί. Το Babe Ruth ήταν αυτό κυριαρχούσε. Κι όχι μόνο λόγο ονόματος…

Tα πρώτα βήματα, και η θρυλική ομάδα των Yankees

O Babe ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα για τους Oriols οι οποίοι ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσαν πλέον να τον κρατήσουν. Έπαιξε με τη φανέλα τους από τον Φεβρουάριου έως τον Ιούλιο του 1914, όταν και τον απέκτησαν οι περίφημοι Boston Red Sox. Στους Sox όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα στην αρχή καθώς υπήρχε πληρότητα στην ομάδα. Αποτέλεσμα ήταν ο Ruth να αγωνιστεί στη θυγατρική τους ομάδα τους Providence Grays, με τους οποίους κατέκτησε το International League. Την επόμενη σεζόν επέστρεψε στους Red Sox και όσο περνούσε ο καιρός τόσο μεγάλωνε και ο ρόλος καθώς κακά τα ψέματα, τη σχέση του με το ρόπαλο δεν την είχε κανείς άλλος. Το 1918 έκανε το μεγάλο του ξεπέταγμα καθώς ισοφάρισε το ρεκόρ των περισσότερων homeruns (11) το οποίο έσπασε την επόμενη τελειώνοντάς τη με 29! Δεν ήξερε όμως πως το 1919 θα ήταν η τελευταία του σεζόν με τους Red Sox.

Έπειτα από τρία πρωταθλήματα (1915, 1916, 1918) είχε ήδη αρχίσει να δημιουργεί το μύθο του, ωστόσο η συνέχεια ήταν ακόμα πιο ονειρική. Το Δεκέμβρη του 1919 η ομάδα του τον πούλησε στους New York Yankees. Εάν η περίοδος που έμεινε στη Βοστόνη θεωρείται το εφαλτήριο, τότε σίγουρα τα χρόνια του στη Νέα Υόρκη ήταν εκείνα της καταξίωσης.

Όσοι έχετε ακουστά για τη θρυλική ομάδα των Yankees (1927), την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο baseball, αυτή ήταν δημιούργημα του Babe. Kαι πώς να μην ήταν άλλωστε. Παίζοντας 15 συνεχόμενες σεζόν στους Γιάνκηδες, έκανε πράγματα και θαύματα. Έκανε πραγματικό κτήμα του το παιχνίδι, του έδωσε άλλη διάσταση καθώς ήταν ο πρώτος που συντέλεσε στο να παίζεται πιο δυνατά για να επιτυγχάνονται μεγαλύτερα σκορ.

Το 1921 έκανε την καλύτερη σεζόν της ζωής του καθώς πέτυχε 59 homeruns και 177 runs , ενώ το 1927 δημιούργησε νέο ρεκόρ στα homeruns με 60, ένα ρεκόρ που έκανε να σπάσει για πολλά χρόνια. Με αυτόν οι Yankees κατάκτησαν συνολικά τέσσερις τίτλους (1923, 1927, 1928, 1932).

Τα προβλήματα με το βάρος, οι Boston Braves και το ξαφνικό τέλος.

Ο Babe απολάμβανε την επιτυχία του καθώς ήταν ίσως το νο.1 όλων των σπορ στις ΗΠΑ. Έφτασε μάλιστα κάποια στιγμή να αμείβεται με περισσότερα χρήματα και από τον ίδιο Πρόεδρο της Αμερικής! Η φήμη και η δόξα του όμως είχαν και τίμημα. Η εξωγηπεδική του ζωή υπήρξε άστατη, κυρίως λόγω των μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ που κατανάλωνε. Ποτέ του δεν υπήρξε λεπτός ή πολύ γυμνασμένος, ωστόσο στην τελευταία του σεζόν με τους Yankees ο Βabe έφτασε να ζυγίζει 110 κιλά(!), με αποτέλεσμα να επιθυμεί να σταματήσει από την ενεργό δράση και να αναλάβει προπονητής. Ο πρόεδρος της ομάδας του πρότεινε να αναλάβει τη θυγατρική ομάδα, κάτι που ο Babe αρνήθηκε με αποτέλεσμα να μείνει ελεύθερος.

Παρά την πτώση των επιδόσεών του, βρήκε άμεσα ομάδα γυρνώντας στη Βοστόνη, αλλά στη μικρή ομάδα της, τους Boston Braves. Εκεί έδειξε πως το έλεγε ακόμα η καρδιά του, κάνοντας μια αξιοπρεπή σεζόν, δίνοντας μεγάλη αίγλη και χρήμα στο σύλλογο που μέχρι τότε ζούσε στη σκιά των Red Sox. Μετά το τέλος της σεζόν εκείνης σταμάτησε οριστικά το baseball ασχολούμενος για ένα μόλις χρόνο με την προπονητική.

Θέλησε να βοηθήσει νέους με προβλήματα ιδρύοντας το ίδρυμα «Babe Ruth», ωστόσο δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο του. Από το 1946 είχε διαγνωστεί με όγκο στο λαιμό ο οποίος εξαπλώθηκε γρήγορα στο υπόλοιπο σώμα του. Ο σπουδαίος αυτός παίκτης και προσωπικότητα απεβίωσε στις 16 Αυγούστου του 1948, σε ηλικία μόλις 57 ετών.

Στην κηδεία του παραβρέθηκαν πάνω από 100,000 άτομα ενώ το άψυχο σώμα του βρισκόταν επί δύο μέρες στο Yankee Stadium προκειμένου οι φίλαθλοι του baseball να υποβάλλουν τα σέβη τους στο θρύλο της ομάδας. O Babe μπορεί να απεβίωσε νωρίς ωστόσο πρόλαβε να δει τη φανέλα του με το #3 να αποσύρεται λίγο πριν το θάνατό του, ενώ από το 1936 ήταν μέλος του Hall of Fame του MLB (Major League Baseball). Σύμφωνα με την Associated Press ψηφίστηκε ως ο μεγαλύτερος αθλητής του 20ού αιώνα και καλύτερος όλων των εποχών στο baseball από το Sports Illustrated.

Η ζωή του έγινε μέχρι και ταινία, ενώ τέλειωσε την καριέρα του με 714 homeruns, δημιουργώντας ταυτόχρονα 56 ρεκόρ του αθλήματος με πολλά εξ αυτών να μην έχουν καταρριφθεί ακόμα. Κι ας έχει να αγωνιστεί εδώ και 80 χρόνια!