Joe Louis: O Πρώτος Πραγματικός Πρωταθλητής

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που αναπολούμε πίσω τους θρύλους που μας έκαναν να λατρέψουμε κάποια αθλήματα. Τον Joe Louis οι περισσότεροι δεν τον προλάβαμε, ωστόσο τα κατορθώματά του μέσα και έξω από το ρινγκ είναι ικανά για να κάνουν τον κόσμο να λατρέψει τον κόσμο του μποξ.

Διότι η φιλική αυτή φατσούλα με τη δολοφονική γροθιά δεν ήταν απλώς ένας μποξέρ σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Ήταν αυτός που άλλαξε για πάντα την τύχη των έγχρωμων ανθρώπων στις ΗΠΑ. Ο Αφροαμερικανός που τα 'βαλε με την Άρια Φυλή, ένας πρωταθλητής που ουσιαστικά αναζωογόνησε το μποξ σε μια περίοδο που το τριγύριζε η καχυποψία για στημένους αγώνες. Αυτός ήταν ο Joe Louis.

Η δύσκολη αρχή και η κυριαρχία στο ερασιτεχνικό επίπεδο

Ο μικρός Joe (Joseph Louis Barrow όπως είναι το πλήρες όνομά του) γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1914 στο Lafayete της Alabama όμως στα 12 του μετακόμισε στο Detroit λόγω της Ku Klux Klan. Ο Joe είχε μαθητικές δυσκολίες και σπάνια μιλούσε (φήμες λένε ότι ξεκίνησε να μιλάει κανονικά στα έξι του χρόνια), ωστόσο αναλογιζόμενος τις δυσκολίες, δούλευε όταν ήταν εκτός σχολείου έτσι ώστε να βοηθήσει την οικογένειά του. Θέλοντας να ακολουθήσει καριέρα στην επιπλοποΐα, ο Louis γράφτηκε στο σχολείο Bronson ενώ στον ελεύθερό του χρόνο παρακολουθούσε… μαθήματα βιολιού!

Ήταν τότε που ένας φίλος του ο οποίος είχε διαπρέψει στις μικρές κατηγορίες στο μποξ τον παρέπεμψε  να πάρει μέρος σε μια προπόνηση πυγμαχίας. Και από τότε δεν υπήρξε ποτέ μέρα που να περάσει ελεύθερο χρόνο εκτός του γυμναστηρίου. Λέγεται μάλιστα πως σε μία από τις πρώτες προπονήσεις του παραλίγο να αφήσει... ξερό τον φίλο του, εντυπωσιάζοντας τον προπονητή τους που τον παρότρυνε να πετάξει το βιολί μια για πάντα! Ο Joe ακολούθησε τη συμβουλή του, και σίγουρα ποτέ δεν μετάνιωσε για τη επιλογή του.

Ο πρώτος του αγώνας πάντως σε ερασιτεχνικό επίπεδο δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς έχασε από τον μετέπειτα χρυσό ολυμπιονίκη, Johny Miller, ωστόσο όλοι αναγνώρισαν πως ο νεαρός Αφροαμερικανός είχε σπουδαίες δυνατότητες. Ο θρύλος γύρω από εκείνο τον αγώνα λέει πως όταν ζητήθηκε στον Joe να γράψει το όνομά του στην καρτέλα, τα γράμματά του ήταν τόσο μεγάλα που δεν χώραγε το επίθετό του (Barrow) με αποτέλεσμα να αγωνιστεί ως Joe Louis. Ένα όνομα που θα τον ακολουθούσε μια ζωή. Μια ζωή γεμάτη νίκες και δόξα.

Ο Παγκόσμιος τίτλος και η αντιπαλότητα με τον Max Schmeling

Το απίστευτα δυνατό και συνάμα ταχύτατο αριστερό jab του ήταν αρκετό για να του δίνει νίκες και μάλιστα με knock out. Συνολικά στην καριέρα του σε επαγγελματικό επίπεδο είχε σε σύνολο 69 αγώνων 66 νίκες (52 knock out) αριθμός απίστευτος για τα δεδομένα της εποχής. Η φήμη του αναπτυσσόταν δραματικά τη δεκαετία του 30' με αποτέλεσμα να γίνεται ήρωας για τους Αφροαμερικανούς ενώ λίγο αργότερα εξελίχτηκε σε σύμβολο για ολόκληρο το αμερικάνικο έθνος. Τότε που κλίθηκε να αντιμετωπίσει το μεγάλο του αντίπαλο Max Schmeling. Μια αντιπαλότητα που θα έμενε για πάντα στην ιστορία της πυγμαχίας, η οποία έγινε μέχρι και ταινία.

To trailer της ταινίας: Joe and Max

Ο Max Schmeling (Γερμανός) είχε τη στήριξη ολόκληρου του γερμανικού κράτους αλλά και του ίδιου του Χίτλερ, μέσω του οποίου μπορούσε να αποδείξει στον κόσμο ότι η Άρια Φυλή είναι ανώτερη όλων.

O Louis τότε ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή Βαρέων Βαρών Max Baer, ωστόσο το τελευταίο βήμα πριν τη μεγάλη του στιγμή ήταν ο αγώνας απέναντι στον Schmeling. Mε ρεκόρ μάλιστα 27-0 κανείς δεν έδινε ελπίδα για νίκη στον Γερμανό πρώην πρωταθλητή ο οποίος μάλιστα σε αντίθεση με τον νεαρό Αμερικανό είχε ξεπεράσει τα 30 του χρόνια. Κι όμως ο Schmeling είχε εντοπίσει τα αδύναμα σημεία του αντιπάλου του με αποτέλεσμα στον αγώνα που έγινε στο Yankee Stadium το 1936 να υποχρεώσει τον «Brown Bomber» στην πρώτη του ήττα, με knock out στο 12ο γύρο.

Παρά τη ήττα του ο Louis ήταν ο Νο. 1 διεκδικητής του Παγκόσμιου Τίτλου, που είχε περάσει πλέον στα χέρια του «Cinderella Man» Jimmy Braddock. Στον μεγάλο αγώνα του Madisson Square Garden ο Joe Louis θα έγραφε ιστορία, επικρατώντας με knock out στον 8ο γύρο, σηκώνοντας... στο πόδι ολόκληρη την Αφροαμερικανική κοινότητα. Μετά τον αγώνα όμως θα έκανε μια φοβερή δήλωση: «Δεν είμαι αληθινός πρωταθλητής αν δεν κερδίσω τον Max Schmeling!».

Jimmy Braddock vs Joe Louis 

Αυτό ήταν! Ο μεγαλύτερος αγώνας στην ιστορία της πυγμαχίας μέχρι εκείνη την εποχή ήταν γεγονός. Δύο έθνη, Αμερική εναντίον Γερμανίας, ο «Brown Bomber» αντιμέτωπος με τη νέμεσίς του, τον Max Schmeling. Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Franklin D. Roosevelt μάλιστα κάλεσε τον Louis στο λευκό οίκο, λέγοντάς του: «Joe η Αμερική χρειάζεται γροθιές σαν τις δικές σου για να κερδίσει τη Γερμανία!». Ο μικρός μαύρος βιολιστής που δεν μπορούσε καν να μιλήσει, είχε μία ολόκληρη χώρα να στηρίζεται πάνω του. Και θα τους ανταπέδιδε την εμπιστοσύνη και την πίστη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η μεγάλη ρεβάνς της 22ης Ιουνίου του 1938 ξανά στο Yankee Stadium έγινε μπροστά σε 70,043 θεατές και μεταδόθηκε σε χιλιάδες ακροατές από το ραδιόφωνο σε Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία και Πορτογαλία. Ωστόσο δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Louis ανάγκασε τον αντίπαλό του να βρεθεί στο έδαφος τρεις φορές μετά από αδιάκοπο σφυροκόπημα στον πρώτο γύρο, με αποτέλεσμα η πλευρά του Γερμανού να πετάξει λευκή πετσέτα. Ο αγώνας είχε τελειώσει σε μόλις 2 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, την ώρα που ο Χίτλερ απειλούσε με διάλυση το αρχηγείο του.

Joe Louis vs Max Schmeling II

Ο Louis διατήρησε τον τίτλο του μέχρι τις 25 Ιουνίου του 1948, έπειτα δηλαδή από δέκα χρόνια και συνολικά 25 επιτυχείς υπερασπίσεις τίτλου! Σε εκείνον τον αγώνα μάλιστα επικράτησε του Joe Walcott - κλασικά με knock out - ανακοινώνοντας λίγο αργότερα, σαν σήμερα (1/3/49) την απόσυρσή του. Ο Παγκόσμιος τίτλους έμεινε στα χέρια του για συνολικά 11 χρόνια, 8 μήνες και 7 ημέρες, περισσότερο από κάθε άλλο πυγμάχο. 

Τα οικονομικά προβλήματα, η επιστροφή και… ξανά Schmeling!

Ο Louis έπειτα από την απόσυρσή του άρχισε να απολαμβάνει τη ζωή του, χάνοντας ωστόσο το μέτρο με αποτέλεσμα να έχει οικονομικά προβλήματα. Η ανάγκη του για χρήματα τον έκαναν μάλιστα να επιστρέψει στην ενεργό δράση ωστόσο δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο αθλητής του παρελθόντος. Η καριέρα του τελείωσε μια και καλή στον αγώνα του Madisson Square Garden τον Οκτώβρη του 1951 εναντίον του αήττητου πρωταθλητή Rocky Marciano.

Παρά τα οικονομικά του προβλήματα ο Louis παρέμεινε μια αγαπητή φιγούρα στην Αμερική. Έγινε μέλος του αμερικάνικου στρατού ενώ μόλις τέλειωσε ο πόλεμος συχνά πυκνά εμφανιζόταν σε events και shows. Σε ένα από αυτά εμφανίστηκε μαζί με τον κάποτε εχθρό του Max Schmeling (!) με τον οποίο ανέπτυξαν ξεχωριστή φιλία, μέχρι το θάνατό του στις 12 Απριλίου του 1981 από καρδιακή προσβολή.

Το 2005 αναδείχτηκε ως ο #1 πυγμάχος βαρέων βαρών όλων των εποχών από Παγκόσμιο Ιντιτούτο Πυγμαχίας ενώ η μπουνιά του θεωρείται η καλύτερη στην ιστορία του μποξ.