Εθνική Ελλάδας: Της… πηγαίνουν τα δύσκολα (photos+videos)

Το… έπος του 2004 άλλαξε ολοκληρωτικά την ιστορία της Εθνικής ομάδας της Ελλάδας. Από τότε, η «γαλανόλευκη» ήταν πάντα μία υπολογίσιμη δύναμη και αυτό την έφερε σε θέση ισχύος στα περισσότερα προκριματικά, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε όλα τα μεγάλα ραντεβού, πλην αυτό του Μουντιάλ του 2006 στη Γερμανία.

Η τωρινή συγκυρία, είναι ίσως η δυσκολότερη που έχει φτάσει ποτέ το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ωστόσο στο παρελθόν έχει αποδείξει πως του… αρέσουν τα δύσκολα, καθώς πάντα, πλην μίας εξαίρεσης πήρε αυτό που ήθελε.

Η αρχή έγινε το 2005 όταν και η Ελλάδα ήθελε μόνο τη νίκη απέναντι στη Δανία για να μείνει ζωντανή στη «μάχη» της πρόκρισης στα τελικά του Μουντιάλ της Γερμανίας. Εκείνη η αναμέτρηση ήταν και η μοναδική που η ομάδα μας δεν μπόρεσε να φτάσει στο στόχο της.

Η ήττα με 1-0 από τους Σκανδιναβούς με τέρμα του Γκράβγκααρντ αποδείχθηκε αρκετή για να μας θέσει εκτός Μουντιάλ όταν και είχαμε τερματίσει στην 4η θέση του ομίλου μας με 32 βαθμούς, πίσω από τις Δανία (22 βαθμούς), Τουρκία (23 βαθμούς) και Ουκρανία (25 βαθμούς).

Κάπου εκεί όμως άρχισε και η νοοτροπία νικητή για τη χώρα μας. Αυτή που στα… δύσκολα έβγαινε μπροστά και έπαιρνε με το… έτσι θέλω τις νίκες και τις προκρίσεις στα τελικά των μεγάλων διοργανώσεων.

Το 2007 και για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2008, φιλοξενήθηκε από την Τουρκία. Η ήττα με 4-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης» είχε πέσει αρκετά… βαριά και όλοι αναζητούσαν τη ρεβάνς που θα μας έβαζε και σε θέση οδηγού για την πρόκριση.

Το γκολ του Αμανατίδη στο 79’ αποδείχθηκε αρκετό ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την επική εμφάνιση του συνόλου του Ότο Ρεχάγκελ. Αυτό το τρίποντο, είχε βοηθήσει τα μέγιστα για να βρεθεί η Ελλάδα στην κορυφή του ομίλου με 31 βαθμούς.

Το επόμενο μεγάλο ραντεβού ήταν το Μουντιάλ του 2010 της Νοτίου Αφρικής. Από το ξεκίνημα, η Ελλάδα έδειχνε να έχει τον έλεγχο του ομίλου. Έχοντας αποσπάσει το ισόπαλο 1-1 από το Ισραήλ εκτός έδρας, ήθελε τη νίκη στο «Παγκρήτιο» για να γίνει το ακλόνητο φαβορί.

Αυτή, ήρθε έστω και με δύσκολο τρόπο. Ο Σαλπιγγίδης είχε ανοίξει το σκορ για να έρθει η ισοφάριση από τον Γκολάν. Ωστόσο το εύστοχο πέναλτι του Σαμαρά (είχε σηκώσει αρκετή συζήτηση, καθώς ο Ρεχάγκελ είχε δώσει εντολή να χτυπήσει άλλος την εσχάτη των ποινών) αποδείχθηκε αρκετό για να φέρει και το τρίποντο.

Η επόμενη τεράστια πρόκριση ήρθε προς το Euro 2012 της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος των ομίλων, η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, ένα βαθμό πίσω από την Κροατία.

Με νίκη θα παίρναμε απευθείας την πρόκριση, ενώ με ισοπαλία, θα είχαμε τη διαδικασία των μπαράζ. Το «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν γεμάτο. Τα γκολ των Σαμαρά και Γκέκα αποδείχθηκαν αρκετά και έτσι η Ελλάδα πήρε τεράστια νίκη με 2-0 και ταυτόχρονα την πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης.

Ο τελευταίος… τελικός ήρθε στα προκριματικά του Μουντιάλ της Βραζιλίας όπου το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα «έγραψε» ιστορία. Η ήττα με 3-1 από τη Βοσνία, είχε φέρει γκρίνια και ανησυχία στο στρατόπεδο της Ελλάδας.

Επόμενο παιχνίδι ήταν αυτό με τη Λιθουανία εκτός έδρας όπου ήθελε μόνο τη νίκη για να μείνει ζωντανή στη «μάχη» για τη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Ο Χριστοδουλόπουλος με το πρώτο του γκολ με τη «γαλανόλευκη» έδωσε τη νίκη στην ομάδα μας και την έφερε ακόμα πιο κοντά στο στόχο.

Πλέον, η Ελλάδα καλείται να φανεί αντάξια των περιστάσεων σε ακόμα έναν τελικό. Αυτόν απέναντι στην Ουγγαρία στη Βουδαπέστη. Το παρελθόν, δείχνει πως η Ελλάδα μπορεί. Το θέμα είναι να αποδειχθεί και στον αγωνιστικό χώρο.