Ροναλντίνιο : Ο έκπτωτος μάγος της μπάλας γιορτάζει (videos+photos)

Μπορεί εδώ και 6-7 χρόνια το υπέρτατο ποδοσφαιρικό δίλημμα να είναι Μέσι ή Κριστιάνο Ρονάλτο αλλά για το αν αυτοί οι δύο αστέρες είναι εκεί ψηλά στην κορυφή και δεν έχουν αντίπαλο τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σημαντική …ευθύνη φέρει και ο Βραζιλιάνος μάγος.  Καθώς ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας του και ουδείς μπορούσε να τον συναγωνιστεί  έκρινε (εντάξει κατόπιν ..σπρωξίματος τρίτου)  ότι ήρθε  εξαιρετικά πρόωρα ομολογουμένως η ώρα να βάλει σε 2η μοίρα στη ζωή του το δημοφιλέστερο των σπορ και να κάνει τα δικά του έξω από τα γήπεδα.

Πριν φθάσουμε όμως σ’ εκείνη την, αναμφίβολα αξιοσέβαστη πλην όμως αναμφίβολα θλιβερή τόσο ειδικότερα για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή (με μεγάλα γράμματα)  όσο και το δημοφιλέστερο των σπορ   γενικότερα , στροφή ο «Ρόνι» όχι απλά πήρε το όπλο του αλλά και το είχε γεμάτο  σπάνιες σφαίρες όσο ελάχιστοι της γενιάς του και μάλλον κανείς μετά από αυτόν.

Ήταν το παιδί και έπειτα άνδρας με το χαμόγελο να κατοικεί στο πρόσωπο του. Τα μαγικά, χορευτικά και μουσικά του πόδια που  εξέφραζαν  όσο μετρημένοι στα δάκτυλα την ποδοσφαιρική και όχι μόνον κουλτούρα της χώρας της σάμπα .Ακολούθησε και ξεπέρασε όχι μόνον τον πατέρα (που τον έχασε σε ηλικία εννέα ετών) και τον αδελφό Ρομπέρτο  αλλά κάθε άλλο εκπρόσωπο της στρογγυλής θεάς αρχικά εντός και  πολύ σύντομα εκτός Βραζιλίας
Μ’ εφαλτήριο την Γκρέμιο του Πόρτο Αλέγκρε από την οποία , όπως χιλιάδες  άλλοι συμπατριώτες του πριν και μετά αναζήτησε και  αυτός,  το 2001 στα 21 του,  στην Ευρώπη μεγαλύτερη δόξα και χρήμα και τα βρήκε αρχικά αμφότερα στην Παρί Σεν Ζερμέν.  Και με την τέχνη του ήταν αυτός που  έκανε το Παρίσι και ποδοσφαιρική πόλη του φωτός.

Αλλά η Παρί ήταν πολύ μικρή για να κρατήσει τον νέο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό γίγαντα που παρά το φλερτ των  πάμπλουτων  Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ  και Ρεάλ Μαδρίτης  το καλοκαίρι του 2003, επέλεξε την Μπαρτσελόνα ως νέα του ποδοσφαιρική στέγη. Και ουδείς εκ των δύο το μετάνιωσε  ποτέ. 

Σχεδόν αμέσως έγινε ο ηγέτης της  ομάδας της Βαρκελώνης , ο τρόμος των αντιπάλων και το χάρμα ιδέσθαι  για κάθε φίλαθλο!  Σε σημείο ακόμα και οι φίλοι της αιώνιας της αντιπάλου Μπαρτσελόνα  Ρεάλ Μαδρίτης  να τον αποθεώσουν μέσα στο ίδιο το «Μπερναμπέου» σε μία απόλυτη δικαίωση της  φράσης «μόνο και μόνο γι' αυτόν τον ποδοσφαιριστή αξίζει να πληρώσεις εισιτήριο». Στην 5ετη παραμονή του στους «μπλαουγκράνα»  ήταν το  ύψιστο ατομικό σημείο αναφοράς  για το ποδόσφαιρο.  Ο απόλυτος  σόουμαν.

Παράλληλα μαζί με τον κατά πολλούς κορυφαίο επιθετικό όλων των εποχών, τον Ρονάλντο και το μέγιστο Ριβάλντο συνέθεσαν το 2002 στα γήπεδα της Ασίας  μία τριπλέτα αντάξια της υπέρτατης της Βραζιλίας σχολής και οδήγησαν  την εθνική ομάδα της χώρας τους στον 5ο και τελευταίο της παγκόσμιο θρίαμβο.

Ήταν αυτός τον οποίο ο μικρούλης τότε Μέσι είχε την εξαιρετικά μεγάλη τύχη να είναι μπρος στα μάτια του τρανό παράδειγμα προς μίμηση. Η έλευση όμως του Πεπ Γκουαρδιόλα στον πάγκο της Μπάρτσα ήταν η αρχή του τέλους της παρουσίας του  και το καλοκαίρι του 2008,  μετακομίζει στο Μιλάνο απ’ όπου αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. 

Ήταν πλέον όλο και πιο σπάνια ο Ροναλντίνιο που όλοι λατρεύαμε και πιο συχνά το μυαλό του ήταν έξω από τα γήπεδα. Επιστροφή στα πάτρια εδάφη δύο χρόνια μετά και ανάλογες διαδρομές  με τα πάνω και τα κάτω  στις Φλαμένγκο και Ατλέτικο  Μινέιρο πριν πέρυσι γίνει η τεράστια έκπληξη με την αποδοχή της πρότασης της  Κερετάρο.

Εκεί όπου τα εκτός έκαναν εξαίρεση τα εντός γηπέδων κατορθώματα του πριν έρθει μόλις πριν από λίγες ημέρες ο παραγκωνισμός του από τους Μεξικανούς λόγω της όχι επαγγελματικής στάσης που τείνει να γίνεται πλέον ο κανόνας για τον Ροναλντίνιο.
Το πιο πιθανό είναι στα 35 του να πραγματοποιήσει αυτό που ακουγόταν εδώ   χρόνια. Να μετακομίσει δηλαδή ακόμα βορειότερα στην αμερικανική ήπειρο  απαντώντας θετικά στις επίμονες σειρήνες του MLS.

Μέχρι (και αν ) έρθει  εκείνη ημέρα ο «Ροναλντίνιο Γκαούτσο» της Βραζιλίας μπορεί να γιορτάζει και για τον επιπλέον λόγο ότι είναι ο μοναδικός Βραζιλιάνος το χέρι του οποίου φίλησε ο  κατά πολλούς κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών Ντιέγκο Αρμάντο  Μαραντόνα. Με τον Αργεντινό «θεό» να μην διστάζει να πει: «Με γεμίζει περηφάνια να λένε ότι μπορεί να είναι ο διάδοχός μου. Είναι απίστευτο πως συνδυάζει τεχνική και ταχύτητα. Και αυτό είναι δυνατό γιατί διαθέτει ένα προνομιακό μυαλό. Πριν του έρθει η μπάλα, ξέρει ήδη τι θα κάνει με αυτή» .
Χρόνια Πολλά Ροναλντίνιο.