Η οδύσσεια του Ανία (photos+video)

Ο πατέρας του είναι Νιγηριανός επιστήμονας. Η μητέρα του, οικονομολόγος από τη Ρουμανία που πλέον φροντίζει ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο μεγαλύτερός του αδελφός, είναι γιατρός που τα βράδια… μετατρέπεται σε ράπερ! Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο περιβάλλον αποδείχθηκε το ιδανικότερο έτσι ώστε ο Ικέτσι Ανία να βρεθεί πλέον στη Γουότφορντ ύστερα από μία σίγουρα ασυνήθιστη πορεία που είχε η καριέρα του.

Μόλις στα 19 του, είχε σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού στο γόνατο και το ενδεχόμενο να σταματήσει το ποδόσφαιρο ήταν αρκετά πιθανό. Παρόλα αυτά, κατέφυγε στην Ισπανία όπου αναγέννησε την καριέρα του, έτσι ώστε να έρθει η κλήση του από την Εθνική Σκωτίας και να σκοράρει στο πρόσφατο παιχνίδι με την Παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία τον Σεπτέμβριο.

Όλα, ξεκίνησαν το 1995 όταν και η οικογένειά του που ζούσε αρκετά χρόνια στη Σκωτία, αποφάσισε να μετακομίσει στην Αγγλία και την Οξφόρδη. Η αγγλική προφορά του, τον βοήθησε στα πρώτα του χρόνια στην παρουσία της οικογένειάς του στην Αγγλία.

Όλα, ξεκίνησαν όταν έπαιζε σε μία παιδική χαρά με τους ανθρώπους της Γκάρντεν Σίτι να βλέπουν στο πρόσωπό του, έναν αρκετά γρήγορο ποδοσφαιριστή. Το χαμηλό του ύψος, ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα για την καριέρα του.

Ο πρώτος του προπονητής στην Γκάρντεν Σίτι ήταν ο Μαρκ Γουέμπ ο οποίος μάλιστα, ήταν και αυτός που του αγόρασε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά παπούτσια. «Θυμάμαι πολύ την πρώτη μου συνάντηση μαζί του», θυμάται ο Ανία: «Ήμουν μικρός και αυτό που με ρωτούσαν, ήταν αν θέλω να παίξω ποδόσφαιρο για τη συγκεκριμένη ομάδα. Ο Γουέμπ με βοήθησε πολύ στην πορεία μου στο άθλημα. Ελπίζω μετά το τέλος του αγώνα να καταφέρω να πάρω μία φανέλα της Αγγλίας», λέει ενόψει της αποψινής μάχης με τα «τρία λιοντάρια».

Ο 8χρονος τότε Ανία, ρώτησε νευρικά τους γονείς του για το αν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Το συγκεκριμένο άθλημα, δεν ταίριαζε καθόλου στα… νοικοκυρεμένα επαγγέλματα των γονέων του. Ο βασικός στόχος τους για τον μικρό Ικέτσι ήταν να παρακολουθήσει τα μαθήματά του και να μπορέσει με τη σειρά του να ακολουθήσει ανάλογο επάγγελμα με των γονιών του.

«Ο πατέρας μου, ήταν πολύ αυστηρός με εμένα και τον αδελφό μου. Οι αφρικάνικές του ρίζες τον ανάγκαζαν να βάζει πάνω από όλα την εκπαίδευσή μας. Μετά το σχολείο θα έπρεπε να μελετάω αρκετά και έτσι τσακωνόμασταν συχνά».

«Όταν αποφάσισα στα 14 μου πως θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής, ο πατέρας μου δεν το είχε εγκρίνει. Ο λόγος ήταν πως μετά το σχολείο ήθελα μία ώρα για να προπονηθώ και όχι για να διαβάσω. Τελικά, το έκανα κρυφά, όταν έλειπε ο πατέρας μου από το σπίτι. Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο, ήταν αυτή που επικράτησε».

Το όνειρό του, μπορεί να εξελίχθηκε καλά καθώς την τριετία 2004-2007 ήταν στη Γουίκομ. Στα 19 του όμως, το συμβόλαιό του έληξε με τον ίδιο να είναι ελεύθερος και τραυματίας. Η λύση δόθηκε από την ομάδα της Οξφόρδης όπου αγωνίστηκε για μία σεζόν.

Όλα αυτά μέχρι να βρεθεί στην ακαδημία του Γκλεν Χοντλ η οποία πλέον είναι κλειστή. Η πορεία του εκεί, τον βοήθησε να αφήσει πίσω την οικογένειά του και να δοκιμάσει την τύχη του στην Ισπανία και την Χέρεθ.

«Η συγκεκριμένη ακαδημία αναφερόταν μόνο στους παίκτες που έμεναν ελεύθεροι από συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ. Ο στόχος της ακαδημίας ήταν να βοηθήσει τους παίκτες που αδικήθηκαν στην καριέρα τους σε μικρή ηλικία. Είχαμε μία ομάδα από την ακαδημία που έπαιζε αγώνες με ομάδες όπως η Σεβίλη και η Μπέτις».

Σε αυτά τα φιλικά, κατάφερε να εντυπωσιάσει τους ανθρώπους της Σεβίλλης που τον απέκτησαν για τη δεύτερη ομάδα. Εκεί έμεινε τρία χρόνια για να συνεχίσει στις Θέλτα, Γρανάδα και Κάντιθ. «Το ξεκίνημα στην Ισπανία ήταν πολύ δύσκολο. Δεν γνώριζα τη γλώσσα και μετά από την προπόνηση βρισκόμουν κατευθείαν στο σπίτι. Η επιρροή του πατέρα μου με την εκπαίδευση με βοήθησε, καθώς κατάλαβα πως έπρεπε να μάθω τα ισπανικά. Η ζωή μου εκεί, έγινε καλύτερη αφού έμαθα τη γλώσσα».

Η ευκαιρία του να επιστρέψει στην Αγγλία ήρθε από τη Γουότφορντ η οποία αρχικά τον απέκτησε ως δανεικό και στη συνέχεια υπέγραψε μαζί του για τρία χρόνια. Οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα ήταν εντυπωσιακές με αποτέλεσμα να φτάσει ακόμα και η κλήση από την Εθνική ομάδα της Σκωτίας.

Στα 26 του πλέον ζει το όνειρό του καθώς βρίσκεται στα… καλύτερά του με αποκορύφωμα το γκολ απέναντι στη Γερμανία για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ο ίδιος παραδέχεται πως βλέπει συνέχεια το συγκεκριμένο γκολ στο internet και πως δεν μπορεί να το χορτάσει.

Η οικογένειά του, είναι δίπλα. Με τον αδελφό του έχουν πλέον σχέση… κολλητών φίλων. Η μητέρα του ταξίδευε επί 12 ώρες έτσι ώστε να βρεθεί στην Γλασκώβη για να παρακολουθήσει τη νίκη της Σκωτίας με 1-0 απέναντι στην Ιρλανδία την προηγούμενη Παρασκευή, ενώ θα ταξιδέψει εκ νέου για τη σημερινή αναμέτρηση.

«Εκείνη με πίεζε να παίξω ποδόσφαιρο. Πίστευε σε εμένα από την πρώτη ημέρα. Πάντα μου μιλούσε σαν να είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Με τέτοια εμπιστοσύνη, δεν θα μπορούσε να είχε πάει στραβά η περίπτωσή μου».

Για τον αδελφό του λέει: «Ο αδελφός μου έχει… τρέλα με τη μουσική. Η διαφορά του μαζί μου, ήταν πως επηρεάστηκε αρκετά από τον πατέρα μου. Δεν έκανε αυτό που ήθελε, αλλά αυτό που του επέβαλλε και σπούδασε γιατρός».

Όταν τον ρωτούν για το τι θα κάνει μετά το ποδόσφαιρο και αν θα ικανοποιήσει την επιθυμία του πατέρα του να γίνει γιατρός, απαντάει χαριτολογώντας: «Έχω περάσει από αυτό το στάδιο. Το μυαλό μου είναι όπως όλοι οι μυς. Αν δεν το χρησιμοποιείς, το χάνεις. Κάποτε ήμουν έξυπνος. Τώρα όμως, δεν νομίζω»…