Barras Bravas: Η «μαφία» που σκοτώνει! (videos+photos)

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν εκπονήσει μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που εναντιώνονται στη βία στα γήπεδα της Αργεντινής, περισσότεροι από 300 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε επεισόδια από το 1924 ως σήμερα. Αν σε αυτούς υπολογίσει κανείς και τους 300 που έχασαν τη ζωή τους σε αγώνα του 1964 στη Λίμα, σε αναμέτρηση Περού – Αργεντινής για τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε ο μακάβριος αριθμός μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Η Αργεντινή, όπως και η Ελλάδα και η αναφορά στη χώρα μας δεν είναι τυχαία, μαστίζεται από το πρόβλημα της βίας εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η σύνδεση των δυο χωρών, έρχεται να προστεθεί στη σύνδεση μεταξύ κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων με τον αθλητισμό και ειδικότερα το ποδόσφαιρο.

Η εξαθλίωση και η φτώχεια στην Αργεντινή, μοιάζει αρκετές φορές με αυτή στην Ελλάδα, οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο να βρουν διέξοδο στα γήπεδα. Η οργάνωση σε κλαμπ οπαδών στην Αργεντινή ήταν, και είναι, must σε δύσκολα χρόνια, όμως, η εξέλιξη των «Barras Bravas» δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε. Ή αυτή που θα περίμεναν οι εμπνευστές τους πριν από πέντε δεκαετίες, οι οποίοι ήταν πραγματικοί αγωνιστές και είχαν άλλο σκοπό όταν οργάνωναν τις ομάδες τους. Πλέον, οι Barras από… Bravas, έχουν εξελιχθεί σε... μπράβους του ποδοσφαίρου της Αργεντινής που κάνουν «κουμάντο» ακόμα και στις ομάδες τους και είναι υπαίτιοι για τις περισσότερες από τις θανατηφόρες συγκρούσεις στα γήπεδα της χώρας.

Η καλή πλευρά των Barras Bravas

Στην Λατινική Αμερική το κίνημα των Barras Bravas είχε αναπτύξει έντονο πολιτικό λόγο και μέσα από τα συνθήματα, τα πανό και τις φωνές στα γήπεδα φρόντιζε κάθε φορά να στέλνει το μήνυμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ειδικότερα τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν και στις χώρες αυτές την ηγεσία είχαν στρατιωτικά καθεστώτα, η δράση των οργανωμένων «Barras Bravas», ήταν αξιοσημείωτη και σε πολλές περιπτώσεις ιδιαίτερα… ενοχλητική για την κάθε χούντα.

Τα τραγούδια τους, τα οποία έβριζαν τους στρατιωτικούς και έβγαζαν… στη σέντρα τα φασιστικά καθεστώτα, έδειχναν το δρόμο προς το λαό. Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που έξω από τα γήπεδα περίμενε το ιππικό και η αστυνομία για να… τιμωρήσει τους αντικαθεστωτικούς λόγω των όσων είχαν φωνάξει κατά τη διάρκεια των αγώνων. Το πλέον πολιτικοποιημένο Σαββατοκύριακο της Αργεντινής μάλιστα, ήταν αυτό στις 14 και 15 Οκτωβρίου του 1967. Στις 9 του ίδιου μήνα είχε ανακοινωθεί επίσημα η δολοφονία του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα.

Ο «Τσε» ήταν ο «Άγιος» των περισσότερων Barras Bravas της εποχής, κυρίως όλων όσοι είχαν αριστερές καταβολές. Οι οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς, της Ιντεπεντιέντε, της Ράσιγκ Κλουμπ, της Φεροκαρίλ και της Τσακαρίτα φώναζαν ρυθμικά το όνομά του στα γήπεδα και οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν, με αποτέλεσμα να υπάρξει διακοπή πέντε αγώνων. Οι ταραχές και οι αντιδράσεις στα γήπεδα εκείνες τις ημέρες ήταν το πλέον ηχηρό μήνυμα που είχε λάβει η χούντα του στρατηγού Ονγκανία…

Έκτοτε, στα γήπεδα της Αργεντινής, αλλά και του κόσμου γενικότερα, ήταν πολλές οι φορές που στάλθηκαν μηνύματα. Ακόμα και στην εποχή του ΔΝΤ οι Barras Bravas είχαν αντισταθεί με τα πανό και τα τραγούδια τους, ενώ και στην Ευρώπη υπήρχαν διάφορες τοποθετήσεις οπαδών για θέματα που αφορούσαν την κοινωνία και την πολιτική, με τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και την ανεξαρτησία του Παλαιστινιακού κράτους να είναι τα πιο… δημοφιλή «θέματα» των οπαδών…

Η άλλη πλευρά του νομίσματος…

Όσο και να αντέδρασε ο κόσμος, στο δρόμο και στα γήπεδα, η Αργεντινή δεν απέφυγε την εμπλοκή του ΔΝΤ στα δημοσιονομικά και οικονομικά της δεδομένα. Η χώρα δεν γλίτωσε την χρεοκοπία με αποτέλεσμα να υπάρξουν φαινόμενα εξαθλίωσης ενός μεγάλου ποσοστού των πολιτών της και πρωτοφανής αποδόμηση του κοινωνικού της ιστού.

Έτσι, φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού, τα οποία προϋπήρχαν παρά την πολιτικοποιημένη παρουσία των «Barras Bravas», δεν άργησαν να ενταθούν. Σε βαθμό μάλιστα πολύ επικίνδυνο, που να ελέγχουν τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες, αν όχι το σύνολο του ποδοσφαίρου της χώρας. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στην Αργεντινή, η δράση τους από το 1924 ως το 2011 θεωρείται υπεύθυνη για το θάνατο 257 ανθρώπων!

Η πολιτικοποίησή τους πέρασε κάποια στιγμή στο άλλο άκρο. Η επιρροή που είχαν σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων, έφερε τη χρηματοδότησή τους από πολιτικές δυνάμεις, έτσι ώστε να επηρεάζουν ψηφοφόρους. Η δύναμη που είχαν, λόγω της εμπλοκής τους με τη μαφία και τα κυκλώματα ναρκωτικών, «στρατολόγησε» ακόμα περισσότερους Barras κι έτσι πλέον στην Αργεντινή του ΔΝΤ και της φτώχειας όποιος ανήκε σε μια από τις εν λόγω ομάδες ήταν… κάποιος.

Σήμερα, καμία σχέση δεν έχει η δράση τους με την αξιοθαύμαστη δράση τους στα χρόνια του «Τσε». Με τον έλεγχο των εισιτηρίων στα γήπεδα, των θέσεων πάρκινγκ έξω από αυτά, των θέσεων για τους μικροπωλητές, μερικές φορές έχουν λόγο ακόμα και σε πωλήσεις ή αγορές παικτών, έχουν γίνει η… μαφία του ποδοσφαίρου και σε καμία περίπτωση δεν προκαλούν το θαυμασμό, εκτός αν είναι κανείς ένας νέος που έχει μοναδική διέξοδό του μια Κυριακή στο «Μπομπονέρα» για να δει το λάβαρο της Μπόκα να ανεμίζει…

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες…