Ο τελευταίος των... προπονητών-παικτών! (photos+videos)

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και μέχρι το τέλος της, η... μόδα που σάρωνε το βρετανικό ποδόσφαιρο ήθελε τους μεγάλους ποδοσφαιριστές να αναλαμβάνουν και χρέη προπονητή στις ομάδες τους, συνδυάζοντας δυο πολύ σημαντικές ιδιότητες, αυτή του ηγέτη εντός γηπέδου με αυτή του... διαχειριστή και μάνατζερ.

Η απομάκρυνση του Ντέιβιντ Μόγιες από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προκάλεσε ακόμη περισσότερες αναταραχές στο... οικοδόμημα των «κόκκινων διαβόλων» και η διοίκηση –προκειμένου να έχει τον απαραίτητο χρόνο να αποφασίσει σωστά- έδωσε στον Ράιαν Γκιγκς το χρίσμα του υπηρεσιακού τεχνικού για τα εναπομείναντα τέσσερα ματς της σεζόν.

Ο Ουαλός «θρύλος» έγινε ο 10^ος μεγάλος παίκτης που αναλαμβάνει και ως προπονητής στην ομάδα του στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου. Το Onsports θυμάται τους διάσημους ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να βάλουν κοστούμι, αλλά προπονούσαν... εντός αγωνιστικού χώρου!

Κένι Νταλγκλίς – Λίβερπουλ (1985-1990)

Ο Κένι Νταλγκλίς φιγουράρει στην κορυφή της λίστας του περίφημου ντοκιμαντέρ «100 players who shook the KOP», ως ο εκλεκτός των οπαδών της Λίβερπουλ. Όχι άδικα, αφού τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στο Μέρσισαϊντ φρόντισε να γράψει ιστορία. Όταν το 1985 ο Τζο Φάγκαν παραιτήθηκε από τους «reds», ο Νταλγκλίς ανέλαβε και χρέη προπονητή, οδηγώντας τελικά την ομάδα στην κατάκτηση 1 Πρωταθλήματος, 1 Κυπέλλου και 1 Σούπερ Καπ Αγγλίας. Είναι προφανές ότι δεν αγωνίστηκε ιδιαίτερα τις τελευταίες τρεις σεζόν, όμως τα πρώτα δυο χρόνια είχε 52 συμμετοχές και 13 γκολ.

Γκρέιαμ Σούνες – Ρέιντζερς (1986-91)

Η επιτομή του παίκτη-προπονητή! Ο ζωντανός «θρύλος» των Λίβερπουλ, Σαμπντόρια και Ρέιντζερς, έγραψε με «χρυσά» γράμματα το όνομά του στα βιβλία ιστορίας της τελευταίας, αναλαμβάνοντας χρέη τεχνικού το 1986, παρότι έπαιζε ακόμη ποδόσφαιρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο Σούνες ήταν παίκτης-προπονητής στους «προτεστάντες», οδηγώντας τους στην κατάκτηση 3 Πρωταθλημάτων και 4 Λιγκ Καπ Σκοτίας (σ.σ. όσα Λιγκ Καπ διεκδίκησε, τα πήρε)! Όντας μέσος, κατόρθωσε να παίξει περισσότερες φορές από ότι ο Νταλγκλίς, οργανώνοντας το παιχνίδι από... πρώτο χέρι, πραγματοποιώντας 72 συμμετοχές τα τρία πρώτα χρόνια. Στη συνέχεια ανέλαβε τη Λίβερπουλ, με την οποία κατέκτησε 1 Κύπελλο Αγγλίας, πριν προπονήσει τις Γαλατάσαραϊ, Σαουθάμπτον, Τορίνο, Μπενφίκα, Μπλάκμπερν και Νιούκαστλ. Αποσύρθηκε από την προπονητική το 2006.

Γκλεν Χοντλ – Σουίντον (1991-93), Τσέλσι (1993-96)

Ο μοναδικός της λίστας που υπήρξε παίκτης-προπονητής σε δυο ομάδες είναι ο «θρύλος» της Τότεναμ, Γκλεν Χοντλ. Ο Άγγλος πρώην χαφ των «σπιρουνιών» μεταγράφθηκε στη Σουίντον το 1991 και ανέλαβε τόσο χρέη μέσου όσο και χρέη προπονητή. Κράτησε την ομάδα ζωντανή στη δεύτερη κατηγορία παρότι ήταν καταρακκωμένη οικονομικά και τη σεζόν 1992-93 την οδήγησε στην άνοδο στην Premier League, ανοίγοντας μάλιστα το σκορ στον τελικό των πλέι-οφ ανόδου με την Λέστερ στο Γουέμπλεϊ (σ.σ. η Σουίντον νίκησε 4-3).

Σε ηλικία 36 ετών θεωρούταν από τους ανερχόμενους προπονητές και η Τσέλσι τον έκανε δικό της το καλοκαίρι του 1993, προσφέροντάς του και την ευκαιρία να συνεχίσει να αγωνίζεται. Στο Λονδίνο άφησε το στίγμα του, φτάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας τη σεζόν 1993-94, στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης την επόμενη σεζόν και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας τη χρονιά 1995-96. Η πορεία των «μπλε» στο Πρωτάθλημα δεν ήταν ιδιαίτερα καλή, όμως ο Χοντλ βοήθησε ώστε η Τσέλσι να προσελκύσει μεγάλα ονόματα, όπως ο Ρουντ Γκούλιτ!

Μπράιαν Ρόμπσον – Μίντλεσμπρο (1994-96)

Έπειτα από 13 λαμπρά χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Μπράιαν Ρόμπσον γύρισε σελίδα στην καριέρα του τον Μάιο του 1994, για χάρη της Μίντλεσμπρο. Ανέλαβε τους «σμόγκις» ως προπονητής και συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο, χωρίς να καταφέρει κάτι ιδιαίτερο. Την Πρωτοχρονιά του 1997 έπαιξε ποδόσφαιρο για τελευταία φορά σε αγώνα για την Premier League με την Άρσεναλ στο «Χάιμπουρι», 10 μέρες πριν «κλείσει» τα 40! Στην αυτοβιογραφία του –αρκετά χρόνια αργότερα- έγραψε ότι ήξερε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να αποσυρθεί αφού πονούσε για δυο εβδομάδες μετά το ματς με τους «κανονιέρηδες», εξαιτίας της προσπάθειάς του να κυνηγήσει τους Ντένις Μπέργκαμπ και Ίαν Ράιτ!

Πίτερ Ριντ – Μάντσεστερ Σίτι (1990-93)

Έχοντας πραγματοποιήσει παραπάνω από 300 συμμετοχές με Μπόλτον, Έβερτον και ΚΠΡ, ο Πίτερ Ριντ ανέλαβε παίκτης-προπονητής στη Μάντσεστερ Σίτι στις 15 Νοεμβρίου 1990. Έμεινε τρία χρόνια στους «πολίτες», οδηγώντας τους στην 5^η θέση του Πρωταθλήματος τις πρώτες δυο σεζόν, κατρακυλόντας όμως στη θέση 11 την πρώτη χρονιά της Premier League (σ.σ. 1992-93). Απολήθηκε την επόμενη χρονιά.

Ρουντ Γκούλιτ – Τσέλσι (1996-98)

Ο Ολλανδός «θρύλος» αποκτήθηκε ως ελεύθερος από την Τσέλσι τον Ιούλιο του 1995, με τον τότε παίκτη-προπονητή, Γκλεν Χοντλ, να δίνει εντολή για την μεταγραφή του. Αφού ο Χοντλ έφυγε από την Τσέλσι για να αναλάβει την εθνική Αγγλίας, ο Γκούλιτ πήρε τα ηνία της ομάδας ως παίκτης-προπονητής, ο δεύτερος στην ιστορία των «μπλε» του Λονδίνου! Οδήγησε τον σύλλογο στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1997 και προώθησε τους ξένους ποδοσφαιριστές στην Premier League, ανοίγοντας τον δρόμο για τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών όπως ο «θρύλος» της Τσέλσι, Τζιανφράνκο Τζόλα, ο Ντένις Μπέργκαμπ (Άρσεναλ) και άλλοι.

Τζιανλούκα Βιάλι – Τσέλσι (1998-99)

Ο τρίτος παίκτης-προπονητής στην ιστορία της Τσέλσι και αυτός με τη μικρότερη... διπλή θητεία στον σύλλογο, ήταν ο Τζιανλούκα Βιάλι. Ο Ιταλός επιθετικός έγινε ένας από τους πρώτους μεγάλους ξένους παίκτες που αγωνίστηκαν στην Premier League, αναλαμβάνοντας παράλληλα καθήκοντα προπονητή όταν ο Ρουντ Γκούλιτ έφυγε από την ομάδα. Παίρνοντας την ομάδα στα χέρια του τον Φεβρουάριο του 1998, ο Βιάλι διαχειρίστηκε εξαιρετικά την... κρίση, οδηγώντας τον σύλλογο στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ Αγγλίας και του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, ενώ η Τσέλσι τερμάτισε 4^η στο Πρωτάθλημα!

Μάλιστα, στις 13 Μαΐου 1998, όταν κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, έγινε ο νεότερος τεχνικός που κατακτά τρόπαιο της UEFA. Ρεκόρ το οποίο κράτησε μέχρι τις 18 Μαΐου 2011, όταν ο Αντρέ Βίγιας Μπόας πήρε το Europa League με την Πόρτο. Συμπτωματικά, ο Πορτογάλος ανέλαβε την Τσέλσι αμέσως μετά.

Στη δεύτερη –και τελευταία- χρονιά του ως παίκτης-προπονητής (σ.σ. αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και ανέλαβε μόνο ως τεχνικός), ο Βιάλι οδήγησε τους Λονδρέζους στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ευρώπης (1-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης) και στην 3^η θέση της Premier League!

Την επόμενη χρονιά οι «μπλε» έφτασαν στα προημιτελικά του Champions League στην παρθενική τους εμφάνιση στον θεσμό, όπου νίκησαν 3-1 τη Μπαρτσελόνα στο πρώτο ματς αλλά αποκλείστηκαν στο «Καμπ Νου», γνωρίζοντας τη συντριβή με 5-1. Ωστόσο, κατέκτησαν το Κύπελλο Αγγλίας και στην αρχή της σεζόν 2000-01, πήραν το Charity Shield απέναντι στη Γιουνάιτεντ, πέμπτο τρόπαιο του Βιάλι σε τρία χρόνια! Έπειτα από πέντε ματς «μέσα» στη σεζόν, ο Ιταλός τεχνικός –πλέον- απολύθηκε, έχοντας έρθει σε ρήξη με τους Τζόλα, Ντεσάμπ και Πετρέσκου.