Champions League: Τα καμάρια της πόλης τους! (photos+videos)
Με αφορμή την παρουσία της Ρεάλ και της Ατλέτικο στους «4» του φετινού ChampionsLeague, το Onsportsπαρουσιάζει έξι πόλεις με πολλαπλούς εκπροσώπους στα ημιτελικά του θεσμού
Οι μεγάλες ομάδες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, χαρακτηρίζονται –μεταξύ άλλων- από το γεγονός ότι έχουν οπαδούς σε πολλά μέρη του πλανήτη. Εκεί όμως που πραγματικά… χτυπάει η καρδιά ενός συλλόγου, είναι στην πόλη όπου εδρεύει. Αυτή διαφημίζεται όσο ένας σύλλογος πηγαίνει ψηλά και υπερηφανεύεται για τα… καμάρια της, τις ομάδες της.
Με αφορμή την εκπροσώπηση της Μαδρίτης από δυο ομάδες στους «4» του φετινού ChampionsLeague, το Onsportsπαρουσιάζει έξι πόλεις που έχουν εκπροσωπηθεί τουλάχιστον από δυο ομάδες τους στα ημιτελικά του κορυφαίου διασυλλογικού θεσμού, μέσα στα χρόνια.
Λονδίνο – Άρσεναλ, Τσέλσι, Τότεναμ
Κάποτε ήταν η… πατρίδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και το μεγαλύτερο γήπεδό του αποτελεί την ποδοσφαιρική «Μέκκα» της Δυτικής Ευρώπης. Ο λόγος για το Λονδίνο, την μοναδική πόλη στην ιστορία που τρεις ομάδες της έχουν αγωνιστεί στους «4» του θεσμού!
Η πρώτη που το κατάφερε ήταν η Τότεναμ, η οποία έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης τη σεζόν 1961-62. Τα «σπιρούνια» απέκλεισαν τις Γκόρνικ Ζάμπρζε (10-5), Φέγενορντ (4-2) και Ντούκλα Πράγας (4-2), πριν βρεθούν απέναντι στη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπενφίκα, από την οποία αποκλείστηκαν στην τετράδα του θεσμού με συνολικό σκορ 4-3.
Ακολούθησε η Τσέλσι του Κλαούντιο Ρανιέρι τη σεζόν 2003-04, την πρώτη χρονιά της εποχής «Αμπράμοβιτς». Οι «μπλε» είχαν εύκολο έργο στους ομίλους απέναντι σε Σπάρτα Πράγας, Μπεσίκτας και Λάτσιο, τερματίζοντας στην πρώτη θέση. Στους «16» απέκλεισαν τη Στουτγκάρδη με συνολικό σκορ 1-0 και στα προημιτελικά άφησαν εκτός της Άρσεναλ με 3-2 συνολικό σκορ. Στους «4» βρήκαν την φορμαρισμένη Μονακό από την οποία ηττήθηκαν 3-1 στη Γαλλία και το τελικό 2-2 του Λονδίνου τους άφησε εκτός τελικού.
Η λονδρέζικη τριάδα ολοκληρώθηκε τη σεζόν 2005-06, όταν η Άρσεναλ έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό του ChampionsLeague! Οι «κανονιέρηδες» τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλό τους, έχοντας εύκολο έργο απέναντι σε Άγιαξ, Τουν και Σπάρτα Πράγας.
Στους «16» άφησαν εκτός της Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 1-0, πριν αποκλείσουν τη Γιουβέντους στα προημιτελικά. Στους «4» βρέθηκαν απέναντι σε μια εξαιρετικά δουλεμένη Βιγιαρεάλ, την οποία απέκλεισαν με νίκη 1-0 στο Λονδίνο, περνώντας ένα δύσκολο βράδυ στην Ισπανία. Στον τελικό η ομάδα του Αρσέν Βενγκέρ υποκλίθηκε στη Μπαρτσελόνα του Φρανκ Ράικαρντ.
Μαδρίτη – Ρεάλ Μαδρίτης, Ατλέτικο Μαδρίτης
Η πόλη που έχει δικαίωμα να αισθάνεται περισσότερο υπερήφανη από κάθε άλλη είναι –για ευνόητους λόγους- η Μαδρίτη. Όταν «διαθέτεις» την ομάδα με τα περισσότερα Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης στην ιστορία, είναι αναμενόμενο να είσαι στο επίκεντρο και ουκ ολίγες φορές η ισπανική πρωτεύουσα βρέθηκε στο επίκεντρο χάρη στη Ρεάλ. Η «βασίλισσα» έφτασε στα ημιτελικά του θεσμού και στην κατάκτησή του με το… καλημέρα, τη σεζόν 1955-56, νικώντας κατά σειρά τις Σερβέτ (7-0), Παρτίζαν (4-3), Μίλαν (5-4) και τη Ρεμς (4-3) στον μεγάλο τελικό.
Λίγα χρόνια αργότερα, τη σεζόν 1958-59, ήταν η σειρά της Ατλέτικο να φτάσει στην τετράδα του θεσμού. Οι «ροχιμπλάνκος» διέλυσαν 13-1 την Ντραμκόντρα, προκρίθηκαν απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας με τρίτο αγώνα (3-1), επικράτησαν 4-1 της Σάλκε στα προημιτελικά και έφτασαν στα ημιτελικά. Εκεί συγκρούστηκαν με την πανίσχυρη συμπολίτισσά τους, Ρεάλ, με την οποία έπαιξαν τρεις φορές και χάνοντας 2-1 στο τρίτο παιχνίδι έχασαν την ευκαιρία να φτάσουν στον τελικό. Εκείνοι οι ημιτελικοί ήταν οι πρώτοι στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα σε ομάδες από την ίδια χώρα (σ.σ. και από την ίδια πόλη).
Βουδαπέστη – Ούιπεστ, Βάασας
Μακράν η πιο… αντιεμπορική πόλη της λίστας! Η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας όμως είναι από τις ελάχιστες που είχε τη χαρά να δει δυο διαφορετικές ομάδες της να φτάνουν στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Τη σεζόν 1957-58 η Βάασας αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη της χρονιάς. Με τον αείμνηστο Ρούντολφ Ιλόφσκι στον πάγκο της -ο οποίος την οδήγησε στην κατάκτηση 4 Πρωταθλημάτων Ουγγαρίας ως προπονητής και ήταν τεχνικός της Ουγγαρίας που πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972- η ομάδα της Βουδαπέστης απέκλεισε τις ΤΣΣΚΑ Σόφιας (7-3), Γιούνγκ Μπόις (3-2) και τον Άγιαξ (6-2) για να φτάσει στα ημιτελικά. Εκεί αντιμετώπισε την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης από την οποία αποκλείστηκε με συνολικό σκορ 4-2, παρότι την νίκησε 2-0 στη Βουδαπέστη!
Αρκετά χρόνια αργότερα ήταν η σειρά της Ούιπεστ να κάνει την έκπληξη. Τη σεζόν 1973-74 υπό την καθοδήγηση του αξέχαστου Παλ Βάρχιντι, μέλους των «Τρομερών Μαγυάρων» της Ουγγαρίας του Μουντιάλ 1954 και πατέρα του Πέτερ Βάρχιντι, η Ούιπεστ απέκλεισε κατά σειρά τις Γουότερφορντ Γιουνάιτεντ (6-2), Μπενφίκα (3-1) και Σπαρτάκ Τρνάβα (4-3 στα πέναλτι), φτάνοντας στους «4».
Δυστυχώς για τους Ούγγρους, βρήκαν απέναντί τους τη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπάγερν Μονάχου, από την οποία ηττήθηκαν με συνολικό σκορ 4-1 και αποχαιρέτησαν τη διοργάνωση με ψηλά το κεφάλι.
Βελιγράδι – Παρτίζαν, Ερυθρός Αστέρας
Η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Γιουγκοσλαβίας που έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ήταν ο Ερυθρός Αστέρας. Υπό τις οδηγίες του Μίλοβαν Τσίριτς, το «αστέρι» της Γιουγκοσλαβίας έδειξε την δρόμο για την ένδοξη ιστορία του σλαβικού ποδοσφαίρου τη σεζόν 1956-57.
Μετά το συνολικό 6-3 επί της ολλανδικής Ραπίντ (σ.σ. σήμερα Ρόντα) και το 4-3 επί της ΤΣΣΚΑ Σόφιας, ο Ερυθρός Αστέρας βρέθηκε μια… ανάσα από τον πρώτο τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην ιστορία του, στην πρώτη συμμετοχή του στον θεσμό. Δυστυχώς για τον Τσίριτς και τους παίκτες του, η Φιορεντίνα του Φούλβιο Μπερναρντίνι αποδείχθηκε σκληρό καρύδι και με νίκη 1-0 στο Βελιγράδι πήρε το εισιτήριο του τελικού.
Πέρασαν εννέα χρόνια για να αποκτήσει το Βελιγράδι δεύτερη ομάδα που έχει φτάσει στα ημιτελικά και δεν ήταν άλλη από την Παρτίζαν. Οι «ασπρόμαυροι» όχι απλά πήγαν στους «4» αλλά έγιναν και η πρώτη ομάδα από τη Γιουγκλοσλαβία που φτάνει σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Στον πάγκο της Παρτίζαν καθόταν ο Αμπντουλάχ Γκέγκιτς, Σέρβος με ρίζες από Βοσνία και Τουρκία, ο οποίος είχε οδηγήσει αργότερα την Εσκισεχίρσπορ στο μοναδικό Κύπελλο Τουρκίας της ιστορίας της. Η ομάδα του Βελιγραδίου απέκλεισε τις Ναντ (4-2), Βέρντερ Βρέμης (3-1), Σπάρτα Πράγας (6-4) και έκανε την έκπληξη στα ημιτελικά, νικώντας 2-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Βελιγράδι, έχασε μόνο 1-0 στο Μάντσεστερ και πέρασε στον τελικό! Στο «Χέιζελ» δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, από την οποία ηττήθηκε 2-1 αν και προηγήθηκε.
Μιλάνο – Μίλαν, Ίντερ
Η δεύτερη κορυφαία ομάδα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών βάσει τίτλων, ήταν η πρώτη από τις δυο μεγάλες ομάδες του Μιλάνου που έφτασε στα ημιτελικά του θεσμού. Ο λόγος φυσικά για τη Μίλαν των 7 Ευρωπαϊκών, η οποία στην «παρθενική» εμφάνιση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, τη σεζόν 1955-56, έφτασε μέχρι τους «4» της διοργάνωσης.
Αφού απέκλεισε τη Σααρμπρίκεν με 7-5 και τη Ραπίντ Βιέννης με 8-3, η ομάδα του Έκτορ Πουριτσέλι βρήκε στο δρόμο της την 1η Πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ιστορία, Ρεάλ Μαδρίτης. Ένα αξέχαστο ματς στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» είδε τη «βασίλισσα» να νικάει 4-2, με το γκολ του Αλφρέδο ντι Στέφανο στο 62ο λεπτό να αποδεικνύεται «χρυσάφι» για τη Ρεάλ. Στον επαναληπτικό ημιτελικό η Μίλαν νίκησε 2-1 με δυο πέναλτι του Τζιόρτζιο νταλ Μόντε και αν δεν είχε δεχθεί τέταρτο γκολ στη Μαδρίτη, η ιστορία θα γραφόταν τελείως διαφορετικά.
Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αποκτήσει το Μιλάνο κι άλλο καμάρι. Τη σεζόν 1963-64 η Ίντερ του Ελένιο Ερέρα παρέδωσε για πρώτη φορά μαθήματα… κατενάτσιο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ξεκινώντας μια λαμπρή εποχή. Οι «νερατζούρι» στην πρώτη τους συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης έφτασαν μέχρι τον τελικό και κατέκτησαν το τρόπαιο, κάτι το οποίο επανέλαβαν την επόμενη χρονιά!
Απέκλεισαν κατά σειρά τις Έβερτον (1-0), Μονακό (4-1), Παρτίζαν (4-1) και Ντόρτμουντ (4-2), για να νικήσουν 3-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό χάρη στα γκολ των Ματσόλα (2) και Μιλάνι. Σε εννέα αγώνες η Ίντερ δέχθηκε μόλις 6 τέρματα, αριθμός που παραμένει εντυπωσιακός μέχρι και στις μέρες μας, αλλά ήταν εντυπωσιακά μικρός για την εποχή!
Γλασκώβη – Σέλτικ, Ρέιντζερς
Παρότι η Σέλτικ είναι η μοναδική σκοτσέζικη ομάδα που έχει κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Ρέιντζερς ήταν η πρώτη από τις δυο μεγάλες της Γλασκώβης που έφτασε κοντά σε αυτό το κατόρθωμα.
Οι «προτεστάντες» έζησαν το όνειρο τη σεζόν 1959-60, όταν έφτασαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στους «4» του θεσμού. Στον δρόμο τους προς την τετράδα βρήκαν τις Άντερλεχτ (7-2), Ερυθρό Αστέρα Μπρατισλάβα (5-4) και Σπάρτα Ρότερνταμ (3-2 σε τρίτο ματς). Για κακή τους τύχη στα ημιτελικά αντιμετώπισαν την φορμαρισμένη Άιντραχτ Φρανκφούρτης, η οποία τους διέσυρε 6-1 στη Γερμανία και 6-3 στη Γλασκώβη, περνώντας στον τελικό όπου ηττήθηκε 7-3 από τη Ρεάλ Μαδρίτης (σ.σ. ο τελικός με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης).
Επτά χρόνια αργότερα η Σέλτικ κατάφερε αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η μισητή συμπολίτισσά της. Έχοντας στον πάγκο τον αείμνηστο Τζοκ Στάιν -«θρύλο» του σκοτσέζικου ποδοσφαίρου που έκατσε στους πάγκους πέντε ομάδων για παραπάνω 1.000 παιχνίδια με 63,48% ποσοστό νικών- οι «καθολικοί» διέσυραν 5-0 τη Ζυρίχη, 6-2 τη Ναντ, απέκλεισαν με 2-1 τη Βοϊβοντίνα, με 3-1 τη Ντούκλα Πράγας στα ημιτελικά και νίκησαν 2-1 την Ίντερ στον τελικό, κατακτώντας το μοναδικό Πρωταθλητριών της ιστορίας τους. Πρωταγωνιστής της Σέλτικ ήταν ο Στίβι Τσάλμερς, τέταρτος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και ένας από τους πιο «θρυλικούς» Σκοτσέζους ποδοσφαιριστές που έχει «δει» το άθλημα.
