Η Χορταλέσα έμεινε ορφανή... (photos+videos)

Τόσο ως αθλητής, όσο και ως προπονητής, δεν... υπολόγιζε πολλά πράγματα. Μάλλον, δεν χρειαζόταν να φαίνεται ότι δίνει σημασία σε πολλά, αφού το ψευδώνυμο που τον συνόδευσε στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του και θα τον συνοδεύει αιώνια μετά τον θάνατό του το πρωί του Σαββάτου, μιλάει από μόνο του. Ο Λουίς Αραγονιές ήταν ο «Σοφός της Χορταλέσα», της γενέτειράς του στη Μαδρίτη, εκεί όπου ήρθε στη ζωή στις 28 Ιουλίου 1938, για να «αναχωρήσει» σε ηλικία 75 ετών.

Επιτυχημένος; Απόλυτα. Ξεχωριστός; Χωρίς αμφιβολία. «Θρύλος»; Η λογική, λέει ναι. Το Onsports θυμάται όσα πέτυχε ο Λουίς Αραγονιές, ο άνθρωπος-σύμβολο στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, που έφυγε από τη ζωή τόσο ξαφνικά...

Γύριζε σαν... απόκληρος!

Σε ηλικία 19 ετών ο Αραγονιές ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, όμως χρειάστηκε να περάσει από έξι ομάδες πριν γίνει επαγγελματίας και αρχίσει να γνωρίζει την αναγνώριση. Μεταξύ αυτών και η Ρεάλ Μαδρίτης, τη φανέλα της οποίας φόρεσε από το 1958 έως το 1960, παίζοντας στις ακαδημίες και στη δεύτερη ομάδα, παρότι «διψούσε» να δει από κοντά τους Πούσκας, Ντι Στέφανο και όλη την ομάδα-θρύλο της «βασίλισσας» που σάρωσε τα πρώτα πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης.

Εν τέλει, το 1960 μεταγράφηκε στην Οβιέδο και ξεκίνησε την καριέρα του, σημειώνοντας 4 γκολ σε 13 εμφανίσεις την πρώτη του σεζόν στην ομάδα. Αυτό ήταν αρκετό για να τραβήξει τα βλέμματα των ανθρώπων της Μπέτις, τη φανέλα της οποίας φόρεσε από το ’61 μέχρι το ’64, σκοράροντας 33 φορές σε 86 παιχνίδια.

Επιστροφή στη Μαδρίτη και αναγνώριση!

Ο παραγκωνισμός του από τη Ρεάλ Μαδρίτης τον είχε πληγώσει πολύ, αλλά φρόντισε να πεισμώσει και να αποδείξει την αξία του παίζοντας καλό ποδόσφαιρο σε άλλες ομάδες. Η μεγάλη ώρα της επιστροφής στη Μαδρίτη και της αναγνώρισης έφτασε το καλοκαίρι του 1964 όταν η Ατλέτικο τον έκανε δικό της, ανοίγοντας ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της.

Ονομάστηκε «Zapatones» το οποίο σημαίνει «μεγάλα παπούτσια» εξαιτίας της τρομερής ικανότητάς του να σκοράρει με απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Σε σύνολο 372 αγώνων με τους «ροχιμπλάνκος» ο Αραγονιές σημείωσε 172 γκολ, κατέκτησε το «χρυσό παπούτσι» στην Ισπανία το 1970 και πανηγύρισε 3 Πρωταθλήματα, το 1966, το 1970 και το 1973! Το 5^ο, το 6^ο και το 7^ο στην ιστορία της Ατλέτικο.

Ώρα για... μαθήματα

Έχοντας ήδη το προσωνύμιο «Ο Σοφός της Χορταλέσα», ο Αραγονιές «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1974 σε ηλικία 36 ετών. Με το... καλημέρα, άνοιξε το νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, αυτό της προπονητικής, που έμελλε να είναι και το πλέον επιτυχημένο της επαγγελματικής ζωής του.

Ανέλαβε τα «ηνία» της Ατλέτικο Μαδρίτης μέχρι το 1980, στη συνέχεια έκατσε για ένα χρόνο στον πάγκο της Μπέτις, για να επιστρέψει στην Ατλέτικο μέχρι το 1987.

Τη σεζόν 1987-88 έκατσε στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και μέχρι το καλοκαίρι του 2004 πέρασε κατά χρονολογική σειρά από τις: Εσπανιόλ, Ατλέτικο Μαδρίτης (3), Σεβίλλη, Βαλένθια, Μπέτις (2), Οβιέδο, Μαγιόρκα, Ατλέτικο Μαδρίτης (4) και Μαγιόρκα (2). Από το ’74 μέχρι το 2004, κατέκτησε 1 Πρωτάθλημα (Ατλέτικο – 1977), 4 Κύπελλα (3 με την Ατλέτικο, 1 με τη Μπάρτσα), 1 Διηπειρωτικό (Ατλέτικο – 1974), 1 Σούπερ Καπ (Ατλέτικο – 1985) και επανέφερε την Ατλέτικο στη μεγάλη κατηγορία το 2002.

«Άρχοντας» της Ισπανίας

Το καλοκαίρι του 2004 ήρθε η ύψιστη τιμή της έως τότε προπονητικής του καριέρας. Η ισπανική ομοσπονδία του έδωσε τα «κλειδιά» της εθνικής ομάδας με στόχο οι «φούριας ρόχας» να γυρίσουν σελίδα και να μπουν στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Έπειτα από δουλειά δυο ετών, πήγε με την πατρίδα του στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας το 2006 και η Ισπανία πέρασε από τους ομίλους με 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Στη φάση των «16» βρέθηκε στο δρόμο της Γαλλίας, μετέπειτα φιναλίστ του θεσμού, από την οποία ηττήθηκε 3-1 και έμεινε εκτός συνέχειας.

Αυτό περισσότερο πείσμωσε τον «Σοφό» παρά τον απογοήτευσε. Είχε ήδη αρχίσει να εισάγει ένα διαφορετικό στιλ ποδοσφαίρου στην εθνική ομάδα της Ισπανίας, αυτό που ονομάστηκε «tiki-taka football» και περιλάμβανε τη συνεχή εναλλαγή της μπάλας μεταξύ των 11 ποδοσφαιριστών των «φούριας ρόχας».

Στην κορυφή της Ευρώπης!

Η στιγμή της αναγνώρισης είχε φτάσει και ο Αραγονιές οδήγησε την Ισπανία στα τελικά του EURO 2008. Η κλήρωση των ομίλων έφερε τους Ισπανούς αντιμέτωπους με την Ελλάδα, τη Ρωσία και τη Σουηδία, σε έναν όμιλο που θύμιζε πολύ αυτόν της Εθνική μας στο ιστορικό EURO 2004. Το σκηνικό δεν ήταν ίδιο για την Ελλάδα, αντίθετα για την Ισπανία ήταν ιδανικό.

Οι Ίβηρες διέλυσαν 4-1 τους Ρώσους στην πρεμιέρα, νίκησαν 2-1 τη Σουηδία στο δεύτερο ματς και 2-1 την Ελλάδα στο τρίτο παιχνίδι. Στην επόμενη φάση αντίπαλος ήταν η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία, με τη «σκουάντρα ατζούρα» να δυσκολεύει τους Ισπανούς και τον προημιτελικό να φτάνει στα πέναλτι.

Ο Ίκερ Κασίγιας απέκρουσε δυο σουτ των Ιταλών, οι Βίγια, Καθόρλα, Σένα και Φάμπρεγας σκόραραν για τους «φούριας ρόχας» και η ομάδα του Αραγονιές έφτασε στα ημιτελικά. Το έργο της εκεί ήταν εύκολο, αφού επικράτησε 3-0 της Ρωσίας και έφτασε στον μεγάλο τελικό με αντίπαλο την τρομερή Γερμανία.

Στις 29 Ιουνίου 2008 στο «Ερνστ Χάπελ» της Βιέννης ο Φερνάντο Τόρες σημείωσε το μοναδικό τέρμα του τελικού, χαρίζοντας στην Ισπανία το δεύτερο από τα 3 Ευρωπαϊκά της ιστορίας της! Το ποδόσφαιρο του Αραγονιές απέδωσε καρπούς και έπειτα από 44 ολόκληρα χρόνια οι «φούριας ρόχας» επέστρεψαν στην κορυφή της Ευρώπης. Αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου ο Αραγονιές αποχώρησε από τον πάγκο των Ισπανών, αφήνοντας πίσω του μια καλοδουλεμένη ομάδα που το 2010 κατέκτησε το Μουντιάλ στη Νότια Αφρική και το 2012 πήρε το 3^ο Ευρωπαϊκό στην ιστορία της. Σε 54 ματς με τον Αραγονιές στον πάγκο η Ισπανία είχε 70,37% ποσοστό νικών, χάνοντας μόλις 4 φορές!

Τη σεζόν 2008-09 ο «Σοφός» έκατσε στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε με την οποία σε 34 ματς είχε 18 νίκες, 7 ισοπαλίες και 9 ήττες, κλείνοντας την καριέρα του στην τουρκική ομάδα και αποχωρώντας οριστικά από το ποδόσφαιρο.

Δείτε αποκλειστικά βίντεο στο Onsports TV