Το «μαύρο διαμάντι» των φτωχών! (photos+videos)

Μεγαλωμένος μέσα στη φτώχεια της Πορτογαλικής Μοζαμβίκης, γαλουχημένος στη ζωή ως το μικρότερο τέκνο μιας πενταμελούς οικογένειας χωρίς πατέρα, ικανός να «ζαλίσει» τους συμμαθητές του και τους μεγαλύτερους του σχολείου στις φτωχογειτονειές του Λουρένσο Μάρκες παρότι ξυπόλυτος, με... όπλο μια στρογγυλή θεά φτιαγμένη από πανιά.

Ένας άνθρωπος-σύμβολο των ταλαιπωρημένων λαών του πλανήτη που αφιέρωσε τη ζωή του στο να αποδείξει ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να αγκαλιάσει τη φτώχεια και να προσφέρει στα «παιδιά ενός... κατώτερου θεού» το βάλσαμο της αθλητικής καταξίωσης.

Σε ηλικία οκτώ ετών, ορφανός από πατέρα, με τρία αδέλφια και μια μάνα που αντιμετώπιζε κάθε... λογής ρατσιστικής αντιμετώπισης, ο Εουσέμπιο «σφυρηλάτησε» την πληγωμένη ζωή του με μια μπάλα. Έχτισε τείχη γύρω από το φτωχό παρελθόν του και το προστάτευσε με κάθε ρανίδα αντοχής, όσο αναδυόταν στην αφρόκρεμα της ποδοσφαιρικής ελίτ του πλανήτη.

Ο Εουσέμπιο ντα Σίλβα Φερέιρα, εδώ κι έναν χρόνο δεν είναι πια στη ζωή... Η τελευταία του πνοή το πρωί της Κυριακής 5 Ιανουαρίου 2014, μένει ως παρακαταθήκη απόδειξης πως το δημοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη είναι ικανό να δώσει το έναυσμα για ισότητα σε μια κοινωνία δισεκατομμυρίων ανθρώπων που χωρίζονται καθημερινά από τεράστια τείχη και διχάζονται εξαιτίας μιας παράλογης οικονομικής ανισότητας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μια αθλητική «φιγούρα» μετατράπηκε -χάρη διαφήμισης- σε κοινωνικό φαινόμενο. Μια από τις λίγες προσωπικότητες που αξίζουν κάτι τέτοιο χωρίς δεύτερη σκέψη, ήταν και ο «θρύλος» Εουσέμπιο...

Μπάλες από κάλτσες και εφημερίδες!

Σε ηλικία 10 ετών τα πρώτα σημάδια της ηγετικής φύσης του Εουσέμπιο έκαναν την εμφάνισή τους. Μαγεμένος από την εθνική ομάδα της Βραζιλίας της δεκαετίας του '50, έφτιαξε τους «Os Brasileiros» (σ.σ. Οι Βραζιλιάνοι), μια τοπική ποδοσφαιρική ομάδα προς τιμή της «χρυσής» γενιάς του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.

Συγκέντρωσε μαζί με τους συμμαθητές του κατεστραμμένες κάλτσες και εφημερίδες, έφτιαξαν τις δικές τους μπάλες. Παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά της φτωχογειτονιάς απευθύνθηκαν στην αγαπημένη τους ομάδα, Γκρούπο Ντεσπορτίβο ντε Λουρένσο ντε Μάρκες, ομάδα-φυτώριο της Μπενφίκα, η οποία τους απέρριψε. Την ευκαιρία που δεν πήρε ποτέ από την ομάδα της καρδιάς του, του έδωσε η Σπόρτινγκ Κλουμπ ντε Λουρένσο Μάρκες.

«Με ήθελε η Γιουβέντους»

Πριν τέσσερα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2010, αποκάλυψε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Jornal» της Πορτογαλίας, ότι η Γιουβέντους τον είχε... πιάσει στο ραντάρ της όταν ήταν 15 ετών. Εμπόδιο σε αυτό το μεγάλο άλμα, στάθηκε η τρομαγμένη μητέρα του, προφανώς σε μια προσπάθεια να προστατεύσει τον ανήλικο γιό της από το ενδεχόμενο να τον εκμεταλλευθούν.

«Όταν ήμουν 15, η Γιουβέντους ήθελε να με αποκτήσει. Ένας από τους σκάουτερ της, μεγάλος Ιταλός τερματοφύλακας της εποχής που είχε αναλάβει το πόστο του σκάουτερ, με είδε και τους είπε ότι υπάρχει ένα αγόρι με προοπτική. Η Γιουβέντους έκανε πρόταση, όμως η μητέρα μου δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από κανέναν», είχε δηλώσει.

Η Μπενφίκα και η αρχή της... βασιλείας!

Το απόλυτο όνειρο, η επαγγελματική αποκατάσταση και η απόδραση από την φρικτή καθημερινότητα των φτωχογειτονιών της Πορτογαλικής Μοζαμβίκης, έγινε πραγματικότητα τρία χρόνια μετά το... περιστατικό με τη Γιουβέντους.

Όπως ακριβώς το είχε φανταστεί, η Μπενφίκα «χτύπησε την πόρτα του» και έναντι 350.000 πορτογαλικών Εσκούδο (σ.σ. περίπου 135.000 ευρώ, βάσει της νομισματικής ισοτιμίας του 2009), τον έκανε δικό της. Ο δρόμος είχε ανοίξει προς τον... θρόνο του βασιλιά του ποδοσφαίρου της Πορτογαλίας και της Ευρώπης!

«Έπαιζα για την ομάδα-φυτώριο της Σπόρτινγκ στη Μοζαμβίκη. Η Μπενφίκα ήθελε να μου προσφέρει συμβόλαιο, αντίθετα με τη Σπόρτινγκ που ήθελε να με πάρει τσάμπα ως νεαρό ποδοσφαιριστή. Η Μπενφίκα έκανε μια καλή πρόταση. Απευθύνθηκε στη μητέρα μου και στον μεγάλο αδερφό μου και πρόσφερε ένα ποσό που σήμερα αντιστοιχεί σε 1.000 ευρώ (σ.σ. πολλά χρήματα για την εποχή). Ο αδερφός μου ζήτησε τα διπλά και τα έδωσαν. Υπέγραψαν συμβόλαιο με τη μητέρα μου και πήρε τα χρήματα», δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα για τη μεταγραφή.

Εφιάλτης 12 ημερών

Το σίριαλ της μεταγραφής του είχε μόλις αρχίσει. Στις 17 Δεκεμβρίου 1960 έφτασε στο Λάγος του Αλγκάρβ, καθώς η Μπενφίκα φοβόταν ενδεχόμενη προσπάθεια της Σπόρτινγκ να «κλέψει» τον παίκτη. Ταξίδεψε στην Πορτογαλία με το όνομα Ρουθ Μαλόσο και έμεινε κλεισμένος σε ξενοδοχείο για 12 ημέρες, με τους ανθρώπους της Μπενφίκα να τον προειδοποιούν για ενδεχόμενη προσπάθεια... απαγωγής του! Τρομαγμένος, συνεχίζοντας να ζει έναν εφιάλτη από τον οποίο πάλευε 10 χρόνια να ξεφύγει, σκέφτηκε να φύγει από την Πορτογαλία, όμως η μητέρα του τον έπεισε να μείνει. Μια απόφαση για την οποία την ευχαριστούσε μέχρι την τελευταία στιγμή που ήταν εν ζωή.

«Χρυσό» ντεμπούτο και face to face με τον Πελέ!

Λίγοι ποδοσφαιριστές κατάφεραν να σκοράρουν στο ντεμπούτο τους και ακόμη λιγότεροι να κάνουν κάτι τέτοιο δυο φορές. Αναλογιστείτε αυτό πριν αξιολογήσετε το γεγονός ότι ο Εουσέμπιο σε ηλικία 19 ετών, στις 23 Μαΐου 1961, έκανε χατ-τρικ στην πρώτη του εμφάνιση με τη Μπενφίκα, στη νίκη με 4-2 επί της Ατλέτικο Κλουμπ ντε Πορτουγκάλ!

Σκόραρε επίσης στην ήττα με 4-1 από τη Μπελενένσες για το Κύπελλο, σε ένα ματς στο οποίο οι «αετοί» αναγκάστηκαν να παραταχθούν με τις ρεζέρβες, αφού προγραμματίστηκε λανθασμένα μια ημέρα μετά τον τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης με τη Μπαρτσελόνα!

Βρήκε δίχτυα και στο ντεμπούτο του στο Πρωτάθλημα Πορτογαλίας, όμως το πραγματικό... σόου ήρθε απέναντι στο ίνδαλμά του, στον άνθρωπο που τον ενέπνευσε να φτιάξει τη δική του ποδοσφαιρική ομάδα σε ηλικία 10 ετών!

Στο «Τουρνουά του Παρισιού», στις 15 Ιουνίου 1961, η Μπενφίκα αντιμετώπισε την Σάντος του Πελέ! Η έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου βρήκε τη Μπενφίκα να χάνει 4-0 και ο Μπέλα Γκούτμαν, προπονητής-θρύλος των «αετών», έδωσε την ευκαιρία στον Εουσέμπιο να αγωνιστεί.

Ο πιτσιρικάς δεν... μάσησε και παρότι η ομάδα του δέχθηκε πέμπτο γκολ λίγο μετά την είσοδό του στο ματς, φρόντισε να μετατρέψει σε... ντέρμπι ένα χαμένο παιχνίδι. Μεταξύ του 63' και του 80' σημείωσε τρία γκολ και κέρδισε ένα πέναλτι (σ.σ. το έχασε ο Ζοζέ Αουγκούστο), με τη Σάντος να νικάει τελικά 6-3! Ο Εουσέμπιο έγινε πρωτοσέλιδο στη γαλλική εφημερίδα «L' Equipe»!

Παγκόσμια καταξίωση!

Με παρακαταθήκη μερικές από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις πρωτοεμφανιζόμενου ποδοσφαιριστή, ο Εουσέμπιο δεν... καθυστέρησε καθόλου. Την αμέσως επόμενη σεζόν, φρόντισε να ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, σε διασυλλογικό επίπεδο!

Σημείωσε 12 γκολ σε 17 αγώνες Πρωταθλήματος, όμως η Μπενφίκα δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο. Κατέκτησε όμως το Κύπελλο Πορτογαλίας, ωστόσο αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στο μεγαλύτερο τρόπαιο συλλόγων του κόσμου: το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης!

Η Μπενφίκα αντιμετώπισε την Αούστρια Βιέννης στον α' γύρο του θεσμού με τον Εουσέμπιο να σκοράρει στο δεύτερο ματς και τους «αετούς» να προκρίνονται άνετα, με συνολικό σκορ 6-2. Στην επόμενη φάση αντίπαλος ήταν η μεγάλη Νυρεμβέργη, η οποία νίκησε 3-1 στο πρώτο ματς στη Γερμανία και γνώρισε την... οργή των «αετών» στον δεύτερο αγώνα. Ο Εουσέμπιο σκόραρε στο 4' και στο 55' στην επιβλητική νίκη με 6-0 που έδωσε στη Μπενφίκα την πρόκριση στα ημιτελικά!

Αντίπαλος η Τότεναμ. Αυτά τα δυο ματς ήταν υπόθεση των υπόλοιπων παικτών, με τον Εουσέμπιο να ξεκουράζεται ενόψει του διαφαινόμενου τελικού με την τεράστια Ρεάλ Μαδρίτης του Φέρεντς Πούσκας. Η Μπενφίκα προκρίθηκε οριακά στον τελικό με συνολικό σκορ 4-3 και η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει!

Η υπογραφή του στο δεύτερο σερί!

Ο μεγάλος τελικός διεξήχθη στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ. Από τη μια η Μπενφίκα του Μπέλα Γκούτμαν, με τους: Περέιρα, Μάριο Ζοάο, Γκερμάνο, Άνγκελο Μάρτινς, Φερνάντο Κρουζ, Ζοζέ Αουγκούστο, Ζοζέ Άγκουας, Αντόνιο Σιμόες, Μάριο Κολούνα και Εουσέμπιο.

Από την άλλη η Ρεάλ Μαδρίτης, μια ομάδα-μύθος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, με τον Μιγκέλ Μουνιόθ στον πάγκο της και την εξής ενδεκάδα: Αρακιστάιν, Κασάδο, Μιέρα, Φέλο, Σανταμαρία, Πατσίν, Τεχάδα, Ντελ Σολ, Ντι Στέφανο, Πούσκας και Γκέντο.

Το μεγαλείο του Πούσκας φάνηκε από νωρίς. Χατ-τρικ με γκολ στο 17', στο 23' και στο 39', με τους Άγκουας, Καβέμ και Κολούνα να απαντούν στο 25', στο 33' και στο 50'.

Πολλοί ήταν αυτοί που... έψαχναν τον Εουσέμπιο και ο 19χρονος φορ δεν τους ταλαιπώρησε ιδιαίτερα. Στο 64ο λεπτό ανέλαβε να εκτελέσει το πέναλτι που κέρδισε η ομάδα του, δίνοντάς της για πρώτη φορά προβάδισμα στον πρώτο τελικό της καριέρας του.

Η Ρεάλ πίεσε για το 4-4, οι Ντι Στέφανο, Πούσκας και Γκέντο ταλαιπωρούσαν την άμυνα των «αετών», όμως ο Εουσέμπιο φρόντισε να «σφραγίσει» το τρόπαιο σύντομα. Πέντε λεπτά μετά το πρώτο γκολ του έκανε το 5-3, σκορ με το οποίο έληξε ένας από τους μεγαλύτερους τελικούς στην ιστορία του θεσμού, με τη Μπενφίκα να πετυχαίνει το απίστευτο: δεύτερο σερί Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης! Η αυτοκρατορία της Ρεάλ των πέντε συνεχόμενων είχε... καταρρεύσει πλήρως και μπροστάρης αυτής της προσπάθειας ήταν ο Εουσέμπιο!

Τα χρόνια της αναγνώρισης

Το μεγάλο τρόπαιο ήταν στο παλμαρέ του και ο Εουσέμπιο διψούσε για περισσότερα, όμως δεν τα κατάφερε παρότι έφτασε τρεις φορές ακόμη στον τελικό με τη Μπενφίκα! Το 1963, το 1965 και το 1968!

Βραβεύθηκε με τη «Χρυσή Μπάλα» το 1965 και τερμάτισε δεύτερος στη λίστα της ύψιστης προσωπικής ποδοσφαιρικής τιμής το '62 και το '66. Το 1968 ήταν κορυφαίος σκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης όπως και το 1973, ενώ ήταν κορυφαίος σκόρερ του Πρωταθλήματος Πορτογαλίας επτά φορές (1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1970, 1973).

Κατέκτησε 11 Πρωταθλήματα Πορτογαλίας με τη Μπενφίκα, 5 Κύπελλα, 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών και έφτασε σε 3 τελικούς. Συνολικά σημείωσε 638 γκολ σε 614 αγώνες με τη φανέλα των «αετών»!

Σε διάστημα 15 ετών έγραψε ιστορία με τον κορυφαίο σύλλογο της Πορτογαλίας βάσει τίτλων, συμβάλλοντας τα μέγιστα προκειμένου η Μπενφίκα να γίνει η ομάδα που είναι σήμερα. Από το 1975 έως το 1980 αναζήτησε νέες εμπειρίες στις ΗΠΑ, το Μεξικό, επέστρεψε στην Πορτογαλία για τη Μπέιρα Μαρ και το 1980 «κρέμασε» τα παπούτσια του.

Κεφάλαιο: Εθνική Ομάδα

Το 1961 ο Εουσέμπιο κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική Πορτογαλίας. Σε διάστημα 12 ετών φόρεσε τη φανέλα της χώρας που τον πίστεψε 64 φορές και πέτυχε 41 γκολ. Βοήθησε την Πορτογαλία να φτάσει στην 3η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας το 1966, μια θέση που παραμένει η υψηλότερη στην ιστορία των Ιβήρων μέχρι και σήμερα στο Μουντιάλ. Είναι ο τρίτος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Πορτογαλίας, με τους Παουλέτα και Κριστιάνο Ρονάλντο να ηγούνται της λίστας με 47 και 52 αντίστοιχα.

Το τελευταίο «αντίο»

Στο «Ντα Λουζ», οι φίλοι των «αετών» αποχαιρέτησαν στις 06/01/2014 τον παίκτη που δόξασε τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας. Στο άγαλμά του έξω από το γήπεδο τοποθετήθηκαν εκατοντάδες κασκόλ, ενώ το φέρετρό του ήταν στο κέντρο του σταδίου και μεταφέρθηκε με νεκροφόρα. Στους χώρους του «Ντα Λουζ» οι τωρινοί ποδοσφαιριστές της Μπενφίκα, φίλοι, συγγενείς και θαυμαστές του μπορούσαν να τον προσκυνήσουν και να βάλουν αντικείμενα για να τον αποχαιρετήσουν. Εκεί ήταν και ο, τότε προπονητής της Εθνικής Ελλάδας, Φερνάντο Σάντος σε μια συγκινητική και ιστορική τελετή…