Οι «φτωχούληδες» του Ch. League

Ποδοσφαιριστές, προερχόμενοι από χώρες κατεστραμμένες, άλλες οικονομικά, άλλες κοινωνικά, άλλες περιβαλλοντικά. Άλλες λαβωμένες από τη  μανία της φύσης και άλλες από τη μανία του ανθρώπου.

Αυτοί στάθηκαν τυχεροί, που έφυγαν για να κυνηγήσουν το όνειρό τους στα γήπεδα των προηγμένων χωρών, φορώντας τη φανέλα πλούσιων ομάδων, αγωνιζόμενοι στην πιο λαμπερή διασυλλογική διοργάνωση του κόσμου.

Δεν είναι πολλοί. Μετρώνται στα δάκτυλα των δυο χεριών. Κι ανάμεσά τους- τιμή μας και καμάρι μας- φιγουράρει ένα Ελληνόπουλο, ο σύγχρονος «γκασταρμπάιτερ», Κυριάκος Παπαδόπουλος.

Αλλά ας τους «δούμε» έναν-έναν:

Κυριάκος Παπαδόπουλος (Έλληνας, Σάλκε): Στις 23 Φεβρουαρίου έκλεισε τα 19 του χρόνια. Το περασμένο καλοκαίρι άφησε πίσω του τον Ολυμπιακό και τη μιζέρια στην Ελλάδα και πήγε στη Γερμανία για να παίξει στην Bundesliga.

Αφετηρία της διαδρομής του υπήρξε το χωριό Σβορώνος στην Πιερία. Εκεί γεννήθηκε, εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα στη μπάλα. Μετά κατέβηκε στον Πειραιά, όπου τον «ψάρεψαν» οι σκαόυτερ της Σάλκε.

Παρά το γεγονός ότι επιλέχτηκε σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες και έκανε ντεμπούτο στην Super League σε ηλικία 15 ετών και 283 ημερών, ο Παπαδόπουλος δεν κατάφερε να κερδίσει ένα συμβόλαιο, που θα τον κρατούσε στην Ελλάδα.

Χαμένος πάντως δεν βγήκε από την  απόφασή του να ξενιτευτεί. Την ώρα που εκείνος απολαμβάνει τις δάφνες του Champions League, η ανεργία, η ανέχεια, η φτώχεια, η διαφθορά και η βία καλπάζουν πίσω στην πατρίδα του με …σέλα made in ΔΝΤ.

Γιούτο Ναγκατόμο (Ιάπωνας, Ιντερ): Η φωτογραφία στο γήπεδο της Μπάγερν, με τον ίδιο να  κρατάει μια σημαία της Ιαπωνίας στην οποία είχε γραμμένη τη φράση-σύνθημα των οπαδών της Λίβερπουλ, «You never walk alone”, έκανε το γύρο του κόσμου την επομένη της πρόκρισης της Ίντερ.

Με την Ιαπωνία να τρεκλίζει κάτω από τα χτυπήματα του Εγκέλαδου και πολλές περιοχές της να κατακλύζονται από κύματα νερού και ραδιενέργειας, ο Ναγκατόμο δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος στο δράμα των συμπατριωτών του.

Το πανό που ετοίμασε ήταν η ελάχιστη κίνηση συμπαράστασης, που θα μπορούσε να κάνει, αυτός ένας ποδοσφαιρικός μετανάστης στην Ιταλία, αρχικά στην Τσεζένα και από τον περασμένη Ιανουάριο στο Μιλάνο.

Έγραψε ιστορία καθώς έγινε ο πρώτος Ιάπωνας ποδοσφαιριστής, που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Ίντερ. Δεν άργησε μάλιστα να πετύχει και το πρώτο του γκολ ως «νερατζούρο», στις 6 Μαρτίου εναντίον της Τζένοα.

Χουσίν Κχάρια (Μαροκινός, Ίντερ): Άλλος ένας ποδοσφαιρικός-μετανάστης, που ξεκίνησε το οδοιπορικό του από τις Ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν και μέσω Πορτογαλίας έφτασε το 2001 στην Ιταλία.

Αρχικά έπιασε δουλειά στην Τερνάνα με την οποία κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα του ομοσπονδιακού εκλέκτορα και ταυτόχρονα της Ρόμα. Ωστόσο στη Ρώμη δεν στέριωσε και ξαναγύρισε στην Τερνάνα.

Κερδίζοντας (δικαστικά) την ελευθερία του υπέγραψε στην Πιατσέντσα, η οποία με τη σειρά της τον πούλησε στη Τζένοα, η οποία τον έδωσε στην Ίντερ ως αντάλλαγμα για την μεταγραφή του Σαντόν.

Ο Κχάρια γεννήθηκε στη Γαλλία και δεν γνώρισε τα… καλά του ΔΝΤ, το οποίο πήγε να «σώσει» το Μαρόκο πολύ πριν έρθει στην Ελλάδα. Η χώρα αντιμετωπίζει μεγάλο χρέος, υψηλή ανεργία και έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά υδροδότησης και αποχέτευσης στον κόσμο. .

Ζοέλ Όμπι (Νιγηριανός, Ίντερ): Ευτύχησε να τον εντοπίσει κάποιος σκάουτερ σε πολύ μικρή ηλικία και να τον πάρει μακριά από το Λάγκος. Εκπαιδεύτηκε στην Ακαδημία της Ίντερ και στα 18 του προωθήθηκε στην επαγγελματική ομάδα.

Έχει αγωνιστεί στη Serie A και στο Champions League ενώ χρίστηκε πρόσφατα και διεθνής με τη Νιγηρία. Στην Ιταλία βρήκε τον παράδεισο την ώρα που στην πατρίδα του «βασιλεύει» το ΔΝΤ και εκτός από το πετρέλαιο αφθονούν η πολιτική αστάθεια, η διαφθορά και η φτώχια.

Μακ Ντόναλντ Μαριγκά (Κενυάτης, Ίντερ): Απέδειξε ότι η Κένυα δεν βγάζει μόνο δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Τον περασμένο Μάιο έγινε ο πρώτος Κενυάτης, που  σήκωσε στα χέρια του την κούπα του Champions League.

Το πώς τα βήματά του τον έφεραν στη Σουηδία είναι μεγάλη ιστορία. Εκεί έπαιξε στην 3^ης κατηγορίας Ένκοπινγκ πριν πάρει μεταγραφή για την Χέλσινγμποργκ, όπου με τις εμφανίσεις του θάμπωσε τους Άγγλους της Πόρτσμουθ.

Δεν μπόρεσαν όμως να του εξασφαλίσουν  άδεια εργασίας στην Premier League και έτσι κατέληξε στην Πάρμα (αρχικά ως δανεικός). Η Ίντερ τον απέκτησε τον Ιανουάριο του 2010 πληρώνοντας σχεδόν 10 εκ ευρώ.

Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη ο Μαριγκά δεν έζησε τις ταραχές του Δεκεμβρίου 2007 στην Κένυα, όπου μετά τις (νοθευμένες, όπως καταγγέλθηκε εκλογές) περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλες 200.000 εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.

Και μπορεί η πολιτική κατάσταση να έχει ηρεμήσει τώρα αλλά το AIDS εξακολουθεί να σκοτώνει με αμείωτη ένταση στην χώρα αυτή της ανατολικής Αφρικής.

Χανς Άντου Σαρπέι (Γκανέζος, Σάλκε): Τυχερός κι αυτός βρέθηκε στη Γερμανία με την οικογένειά του σε ηλικία 3 ετών. Ο μεγαλύτερος αδερφός του αγωνιζόταν στην Κολωνία, έτσι μπόρεσε να του ανοίξει το δρόμο…

Έκανε όνομα στη Βόλφσμουργκ, όπου έπαιξε 6 χρόνια. Μετά ήρθε η μεταγραφή στη Λεβερκούζεν. Η επόμενη ήταν στη Σάλκε. Διεθνής με την Γκάνα έδωσε το παρών στα τελικά του Μουντιάλ, τόσο του 2006, όσο και του 2010.

Η πατρίδα του, Γκάνα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με το νερό και… τους δρόμους. Σε πολλές περιοχές δεν υπάρχει πρόσβαση με αυτοκίνητο, ενώ σε πολλές περιοχές απουσιάζει η ύδρευση και η αποχέτευση.

Ατσούτο Ουτσίντα(Γιαπωνέζος, Σάλκε). Στα 17 του έκανε ντεμπούτο με τους Κασίμα Άντλερς στο πρωτάθλημα Ιαπωνίας και αμέσως ξεχώρισε για την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητά του. Μέλος της ολυμπιακής ομάδας της Ιαπωνίας στους αγώνες του Πεκίνου.

Διεθνής με την Ιαπωνία έγινε ο νεαρότερος σκόρερ της στα προκριματικά του Μουντιάλ παίρνοντας το ρεκόρ από τον διάσημο Νακάτα. Η Σάλκε τον εντόπισε πριν από δυο χρόνια και τον αγόρασε το περασμένο καλοκαίρι. Έζησε από την τηλεόραση το δράμα των συμπατριωτών του.

Χάο Γιουν Μιν (Κινέζος, Σάλκε). Το 2006 και το 2007 αναδείχτηκε ο καλύτερος νέος παίκτης στο πρωτάθλημα της Κίνας. Πήρε μέρος με τις εθνικές ομάδες της Κίνας στα παγκόσμια πρωταθλήματα Παίδων και Νέων.

Στη Σάλκε πήγε από την Τιανχίν τον Ιανουάριο του 2010. Πήρε τη φανέλα με το Νο 7 αλλά την παρέδωσε όταν το είδωλό του, ο Ραούλ Γκονζάλες έγινε το καλοκαίρι παίκτης της Σάλκε

Η Κίνα μπορεί να είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη χώρα ωστόσο δεν της λείπουν τα προβλήματα. Κυριότερα είναι, η γήρανση του πληθυσμού, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και το εισοδηματικό χάσμα ανάμεσα στους αστικούς και αγροτικούς πληθυσμούς.