Κατσικάρης: Η ανοδική πορεία και η πρόκληση (photos)
Ο Φώτης Κατσικάρης εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο το ελληνικό μπάσκετ στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, έχοντας σημαντική καριέρα στους πάγκους, ενώ αποκορύφωμα αυτής αποτελεί η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της «χάλκινης» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, εθνικής Ρωσίας!
Ο 45χρονος τεχνικός έχει κάνει σπουδαίο όνομα στον ευρωπαϊκό χώρο του μπάσκετ κυρίως με την πολύ καλή δουλειά που έδειξε τα τελευταία χρόνια στην Μπιλμπάο. Πήρε τους Βάσκους τον Ιανουάριο του 2010 από το... χείλος του γκρεμού, καθώς κινδύνευσαν να υποβιβαστούν, αποκλείστηκε την ύστατη στιγμή από τα πλέι οφ και κατέκτησε την τρίτη θέση στο Eurocup, ενώ τους οδήγησε μέχρι τον τελικό του ισπανικού πρωταθλήματος το 2010/11 και τους «8» της Ευρωλίγκας το 2011/12, επιτυχίες που ήταν πρωτόγνωρες για τον σύλλογο!
Ο Κατσικάρης ξεκίνησε την καριέρα του σαν βοηθός προπονητή στην ΑΕΚ το 1998-2003, ενώ ανέλαβε σαν πρώτος προπονητής την Ένωση για λίγους αγώνες το 1998/99 και κανονικά το 2003-05. Δεν άργησε να κάνει τα πρώτα του βήματα στο εξωτερικό αναλαμβάνοντας το 2005 τη Δυναμό Αγίας Πετρούπολης, όπου αντικατέστησε τον περίφημο Αμερικανοϊσραηλινό προπονητή, Ντέιβιντ Μπλατ, κάτι που η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να συμβαίνει και τώρα στην «αρκούδα». Ακολούθως, πέρασε τρεις σεζόν στη Βαλένθια (2006-09) και επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη το 2009/10, για να αποχωρήσει στα μέσα της σεζόν για την Μπιλμπάο και να κάνει ακόμη μεγαλύτερο το όνομά του με την πορεία του εκεί.
Στην ΑΕΚ δούλεψε υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς και του Ντούσαν Σάκοτα σε μια από τις πιο επιτυχημένες περιόδους (1998-2003) στην ιστορία του συλλόγου με ένα πρωτάθλημα Ελλάδας, δύο Κύπελλα Ελλάδας και ένα Κύπελλο Σαπόρτα. Μάλιστα, το 2003 ανέλαβε ο ίδιος τον Δικέφαλο με την προοπτική να αναδείξει νεαρούς και ταλαντούχους παίκτες και τα κατάφερε περίφημα φτάνοντας στον τελικό της Α1 και στους «16» της Ευρωλίγκας το 2004/05 βοηθώντας στην εξέλιξη των Νίκου Ζήση και Γιάννη Μπουρούση.
Με τη Δυναμό Αγίας Πετρούπολης τερμάτισε στη δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου και εν τέλει στην τρίτη θέση του ρωσικού πρωταθλήματος μετά τα πλέι οφ και στην τέταρτη θέση του Eurocup το 2006, αλλά η ομάδα αν και θεωρούταν ανερχόμενη δύναμη, χρεοκόπησε και εκείνος αποχώρησε τον ίδιο χρόνο.
Με τη Βαλένθια έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της ACB τις δύο πρώτες χρονιές του εκεί, αλλά και τα προημιτελικά του Eurocup το 2007/08, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία μετά από ένα κακό ξεκίνημα.
Τον Οκτώβρη του 2009 συμφώνησε με τον Άρη σε μια δύσκολη, όπως αποδείχθηκε, περίοδο για τον σύλλογο και στην οποία ο Κατσικάρης δεν μπόρεσε να βρει «διέξοδο» για την ομάδα και τους παίκτες της, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει για να έρθει η επιτυχημένη του συνέχεια στην Μπιλμπάο, με την οποία φέτος προελαύνει σε ACB και Eurocup.
Ο Κατσικάρης έχει μπροστά του μία ακόμη πρόκληση. Να συνεχίσει την ανοδική πορεία όχι μόνο της δικής του προπονητικής καριέρας, αλλά και της εθνικής Ρωσίας που με τον Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο της γνώρισε στιγμές δόξας όπως είναι η ανάδειξή της ως πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2007 στην Ισπανία και η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου σε δύο μεγάλες διαδοχικές διοργανώσεις. Το Ευρωμπάσκετ του 2011 στη Λιθουανία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο.