Όταν η Ευρώπη υποκλίθηκε στον Ολυμπιακό (photos+videos)

Την προηγούμενη χρονιά είχε φτάσει κοντά στην πηγή, αλλά η σφαγή του Σλοβένου διαιτητή, Μπόρις Μαργκέτα δεν του είχε επιτρέψει να πιει… νερό! Στις 25 Μαΐου, όμως, του 2002 ήρθε η δικαίωση. Η ομάδα πόλο του Ολυμπιακού, που είχε κάνει… περίπατο στην Ευρώπη, πανηγύριζε τον πρώτο της ευρωπαϊκό τίτλο στο νησί της Μαργαρίτας στη Βουδαπέστη, μετά την θριαμβευτική νίκη με 9-7 στον τελικό απέναντι στην Χόνβεντ.

Μάκης Βολτυράκης, Σάκης Πλατανίτης, Αντώνης Βλοντάκης, Θοδωρής Καλακόνας, Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, Αλέξης Γιαννιώτης, Πέταρ Τρμπόγεβιτς, Γιώργος Ψύχος, Νίκος Δεληγιάννης, Δημήτρης Κραβαρίτης, Θέμης Χατζής, Αρσένης Μαρούλης και Γιάννης Θωμάκος, με προπονητικό δίδυμο τους Ζόλταν Κάσας και Θοδωρή Βλάχο ήταν αυτοί που ανέβασαν για πρώτη φορά στην ιστορία του τον Ολυμπιακό στον ευρωπαϊκό «θρόνο».

Οι αγώνες:

ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
24 Μαΐου 2002
Γιουγκ Ντουμπρόβνικ – Ολυμπιακός 5-8
Τα επτάλεπτα 1-2, 1-2, 3-2, 0-2.
ΓΙΟΥΓΚ (Βέσελιν Ντζούχο): Μ. Σμόντλακα, Ρ. Μπέιλι, Α. Μπόσκοβιτς, Τ. Βράνιες, Ν. Μένταν.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ζόλταν Κάσας, Θοδωρής Βλάχος): Θ. Χατζηθεοδώρου 2, Θ. Χατζής 2, Γ. Θωμάκος 2, Θ. Καλακώνας, Π. Τρμπόγεβιτς
Ποσίλιπο – Χόνβεντ 8-9

ΤΕΛΙΚΟΣ
25 Μαϊου 2002
Χόνβεντ – Ολυμπιακός 7-9
Τα επτάλεπτα με πρώτη την Χόνβεντ: 2-1, 1-3, 1-3, 3-2.
ΧΟΝΒΕΝΤ (Ιστβαν Κόβακς): Ι. Τοθ 2, Α. Μπάρανι 2, Α. Τάκατς 2, Γ. Γιάγκερ.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ζόλταν Κάσας, Θοδωρής Βλάχος): Καλακώνας 3, Χατζής 2, Χατζηθεοδώρου 2, Θωμάκος, Πλατανίτης

Θέμης Χατζής: «Το έβλεπα στα μάτια των συμπαικτών μου πως θα το παίρναμε»

Ο Θέμης Χατζής ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της «θρυλικής» τότε ομάδας του Ολυμπιακού. Ο βετεράνος πλέον, πολίστας θυμάται στο Onsports τις αξέχαστες για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του τότε, στιγμές που είχε ζήσει στη Βουδαπέστη.

«Ήταν όλα φυσιολογικά. Η πρώτη τόσο μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού, που αν δεις την εξέλιξη αυτής της ομάδας, δεν ήταν «έκπληξη». Είχαμε παίξει δύο τελικούς Κυπέλλου Κυπελλούχων. Την προηγούμενη χρονιά, αν και ήμασταν το απόλυτο αουτσάιντερ, είχαμε πάρει μέρος στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και είχαμε χάσει με την αδικία της διαιτησίας. Η ιστορία ωστόσο είχε γράψει τον νικητή, δεν μας είχε μείνει η πίκρα. Όλα αυτά ήταν προάγγελος της μεγάλης επιτυχίας στη Βουδαπέστη», θυμάται ο Θέμης Χατζής.

Και συνεχίζει: «Όταν τελείωσε ο τελικός στη Βουδαπέστη, είχαμε καταλάβει ότι όλα είχαν έρθει εύκολα, δεν υπήρχε αγωνία, θρίλερ, αν και πάντα ένας τελικός έχει. Έρχονταν από τις υπόλοιπες αποστολές για να δουν τον τελικό και όλοι περίμεναν ότι θα κερδίσουμε εμείς. Ήταν μία τεράστια γιορτή».

Ο Θέμης Χατζής έχει γυρίσει δέκα χρόνια πίσω και προσπαθεί να «φρεσκάρει» τις αναμνήσεις του. «Θυμάμαι όλη την διαδικασία. Όταν πηγαίναμε στις προπονήσεις, την ώρα πριν τους αγώνες, ήμασταν τόσο σίγουροι για τους εαυτούς μας. Δεν μπορώ να το εξηγήσω… Ο Ολυμπιακός ήταν μεγάλο όνομα στην Ελλάδα, αλλά για τους ξένους δεν ήταν καλή ομάδα και τη μία χρονιά είχαμε καταφέρει να φτάσουμε με αξιώσεις στον τελικό και την άλλη, το πήραμε. Από τον εαυτό μου, από τους προπονητές μας, από τον διπλανό μας, κοιταζόμασταν στα μάτια και είχαμε καταλάβει ότι είχε έρθει η ώρα…».

Βέβαια, όπως δηλώνει ο τότε πολίστας του Ολυμπιακού, «Όταν συμβαίνει, δεν πολυκαταλαβαίνεις τι γίνεται.Τα πάντα περνούν σαν φλας που αστράφτουν μπροστά σου. Κάναμε όλη αυτήν την πορεία, την προσπάθεια, ήμασταν ένας κορμός με άξιους παίκτες και όλο αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο».

Ωστόσο, όπως αντιλαμβάνεται τώρα ο Χατζής, «Στη συνέχεια έγινα διοικητικά λάθη από τον Ολυμπιακό. Έφυγαν παίκτες, έφυγε ο προπονητής. Η ομάδα άλλαξε φιλοσοφία, κρατήσαμε μεν τα πρωτεία στην Ελλάδα αλλά από τον Ολυμπιακό δεν πήραμε αυτό που περιμέναμε. Πήραμε από τους φιλάθλους όμως. Ίσως για αυτό να σταμάτησα νωρίς, μόλις στα 32 μου, όταν φτάνεις στον ουρανό με τα αστέρια δεν μπορείς να πατήσεις στη γη. Είχα σταματήσει μετά να το διασκεδάζω».

Και μπορεί τότε όλα αυτά να τα ζούσε έντονα, αλλά τώρα, «Όταν τελειώνει η αθλητική σου καριέρα, επιστρέφεις στην καθημερινότητά σου. Τότε έκανα πρωταθλητισμό, ταξίδια, αγωνίες, προπονήσεις. Τώρα σκέφτομαι την οικογένεια μου και θέματα που προβληματίζουν όλον τον κόσμο. Όλο αυτό που είχα ζήσει τότε, ήταν πολύ όμορφο αλλά μακρινό…».

Θυμηθείτε ακόμα:

Γυρίσαμε... τον χρόνο με τον Αντώνη Βλοντάκη