Από την κερκίδα κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού (photos+video)

Μετά τον Αντώνη Νικοπολιδη, πρόκειται για έναν από τους καλύτερους (αν όχι τον καλύτερο) τερματοφύλακες της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο λόγος για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη (21/12) ανακοίνωσε ότι κρεμάει τα… γάντια του. Η απουσία του θα γίνει αισθητή σε όλους τους Έλληνες φιλάθλους, αλλά περισσότερο σε αυτούς του Ολυμπιακού.

Γεννημένος στις 7/8/1976, στον Πειραιά, ο «Ελέ» ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Πρόκειται, αναμφίβολα, για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που ανέδειξαν ποτέ τα τμήματα υποδομών των «ερυθρολεύκων», κάτι το οποίο αποτέλεσε, πολλές φορές, σημείο αναφοράς τα τελευταία χρόνια στου Ρέντη και όχι μόνο.  Προωθήθηκε για πρώτη φορά, σε ηλικία 18 ετών, στην πρώτη ομάδα το καλοκαίρι του 1994 για να πλαισιώσει τους Αλέκο Ράντο και Φώτη Στρακόσια.

Ο τραυματισμός του πρώτου, όμως, υποχρεώνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να κινηθούν για την απόκτηση ενός ικανού τερματοφύλακα, ο οποίος θα μπορούσε να… φορέσει τη φανέλα του βασικού. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κυριάκο Τοχούρογλου, ο οποίος πρόσφατα ανέλαβε τις ακαδημίες του Ολυμπιακού στην Αυστραλία. Η έλευσή του, τότε, έβαλε στο περιθώριο τον φιλόδοξο, Ελευθερόπουλο, ο οποίος την επόμενη σεζόν (1995-‘96) αγωνίστηκε, ως δανεικός, στην Προοδευτική. Στον Κορυδαλλό είχε μια εξαιρετική χρονιά και έτσι το επόμενο καλοκαίρι ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς εισηγήθηκε την επιστροφή του στο «λιμάνι».

Από τότε ξεκίνησε το όνειρο του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, καθώς κατάφερε από την κερκίδα να… μετακομίσει μόνιμα κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού. Αυτό επιθυμούσε από την εποχή που ήταν ακόμα μαθητής στο Πολυκλαδικό του Πειραιά…

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ

1996-‘97

Πήρε το… βάπτισμα του πυρός στο Καυτανζόγλειο, στο παιχνίδι με τον Ηρακλή (0-1). Την επόμενη μέρα οι ελληνικές εφημερίδες τον αποθέωσαν. Έχασε τη θέση του στην συνέχεια, όμως η τύχη του χαμογέλασε όταν ο Ράντος υπέπεσε σε σοβαρά λάθη, με αποτέλεσμα ο Σερβοέλληνας τεχνικός να του δώσει τη φανέλα του βασικού στο… σπίτι του. Με σύμμαχο τις εμφανίσεις του, αλλά και το… οπαδικό του παρελθόν καταφέρνει να μπει στις καρδιές όλων των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Όλοι τότε μιλούσαν για έναν ποδοσφαιριστή που έχει τα φόντα για να παραμείνει για πάντα στην ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του.

1997-‘98

Το πρωτάθλημα της σεζόν 1997-’98 δεν ξεκίνησε καλά για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, καθώς τραυματίστηκε και έμεινε έξω για τέσσερις μήνες. Την θέση του στην ενδεκάδα πήρε ο Κυριάκος Τοχούρογλου, ο οποίος είχε επιστρέψει από τον Πανηλειακό, που είχε παραχωρηθεί ως δανεικός. Οι εμφανίσεις του ήταν πολύ καλές κι έτσι ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, στον οποίο δεν αρέσει ν’ αλλάζει την ενδεκάδα που κερδίζει, δεν έδωσε την ευκαιρία στον 20άχρονο, τότε, Ελευθερόπουλο να συνεχίσει την εξαιρετική προηγούμενη χρονιά του.

1998-‘99

Το πρωτάθλημα της σεζόν 1998-’99 το θυμάται ακόμα ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, καθώς αγωνίστηκε περισσότερες φορές απ’ οποιαδήποτε άλλη σεζόν στην καριέρα του. Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού συμμετείχε, συνολικά, σε 48 παιχνίδια σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη. Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος είχε αποκομίσει κάποιες εμπειρίες από τα ελληνικά γήπεδα, δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και σε ό,τι αφορά στα ευρωπαϊκά ματς. Δύο φορές αγωνίστηκε, άλλωστε, την προηγούμενη χρονιά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε ν’ αντεπεξέλθει των προσδοκιών του φίλαθλου κόσμου του Ολυμπιακού μέχρι την 17η Μαρτίου του 1999. Εκείνο το βράδυ σημάδεψε για τα καλά την καριέρα του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, καθώς δέχθηκε στο ΟΑΚΑ ένα περίεργο γκολ (85’) από τον Κόντε, στον επαναληπτικό του 2-1, με αποτέλεσμα να μείνει ο Ολυμπιακός εκτός ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι συμπαίκτες του στάθηκαν στο πλευρό του, αφού θύμισαν στους φιλάθλους την εξαιρετική εμφάνιση που είχε πραγματοποιήσει στο πρώτο ματς. Η τριπλή απόκρουσή του σε εκείνο το παιχνίδι του χάρισε τον «τίτλο» της καλύτερης απόκρουσης της χρονιάς για το Τσάμπιονς Λιγκ.

1999-‘00

Την επόμενη χρονιά ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα, δεν έκανε το ίδιο όμως (όπως και οι συμπαίκτες του) στο Τσάμπιονς Λιγκ, από το οποίο ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε νωρίς (κατέκτησε την τρίτη θέση στη φάση των ομίλων και στη συνέχεια αποκλείστηκε από την Γιουβέντους στο πλαίσιο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ). Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος σήκωσε άλλο ένα πρωτάθλημα, ενώ το καλοκαίρι βραβεύτηκε από τον Ιταλό βετεράνο τερματοφύλακα, Στέφανο Τακόνι, ως η «αποκάλυψη» και κορυφαίος στην Ευρώπη για την σεζόν.

2000-’01

Εκείνη ακριβώς τη σεζόν ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του Δημήτρη Ελευθερόπουλου στο «λιμάνι». Την αρχή έκαναν οι εφημερίδες, οι οποίες έγραφαν ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο να έχει τη… σωστή δόση ζάχαρης ο φραπές του, πάρα να παίζει ποδόσφαιρο. Οι βόλτες του με τους Γεωργάτο (είχε επιστρέψει από την Ίντερ) και Ανατολάκη αποτελούν, μέχρι σήμερα, σημείο αναφοράς. Κι αν οι οπαδοί του Ολυμπιακού έκαναν τα… στραβά μάτια – μιας και ήταν δικό τους παιδί – σε ό,τι αφορά στις εξόδους του, δεν συνέβη το ίδιο και στο παιχνίδι με την Λίβερπουλ, στο ΟΑΚΑ. Ένα τέταρτο πριν την λήξη της αναμέτρησης και ενώ το σκορ ήταν 1-2, ο «Ελέ» πάσαρε προκλητικά, χαλαρά (ως απογοητευμένος από την κακή εμφάνιση της ομάδας του) στον Ανατολάκη, με αποτέλεσμα ν’ ακούσει τόσα γιουχαΐσματα όσα δεν έχει ακούσει συνολικά σε όλη του την καριέρα. Ο Αλεξανδρής κατάφερε να ισοφαρίσει αργότερα σε 2-2 και αποφεύχθηκαν, ευτυχώς για τον ίδιο, τα χειρότερα. Μετά το ματς, ωστόσο, ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος δήλωσε ότι παραιτείται από αρχηγός του Ολυμπιακού. Η αλλαγή στη τεχνική ηγεσία (την θέση του Μαντζουράκη πήρε ο Τάκης Λεμονής) λειτούργησε θετικά, με αποτέλεσμα να βρει και πάλι προς το τέλος της σεζόν τον καλό του εαυτό.

2001-’02

Η σεζόν δεν ξεκίνησε όπως τελείωσε η προηγούμενη για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, καθώς από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες της νέας σεζόν φάνηκε ότι ο μέχρι πρότινος αγαπημένος της κερκίδας δεν είχε το μυαλό του αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο. Οι εμφανίσεις του «βοήθησαν» τους επικριτές του να υποστηρίξουν με σθένος ότι πρέπει ν’ αποχωρήσει από το «λιμάνι». Σε πολλά ματς κατηγορήθηκε για αδιαφορία. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς πραγματοποίησε μια πολύ κακή εμφάνιση στο Λιλ, κόντρα στην τοπική ομάδα, όμως λίγο αργότερα κατάφερε να γράψει με «χρυσά» γράμματα το όνομά του στο… ποδοσφαιρικό βιβλίο εκείνης της σεζόν. Κόντρα στη μεγάλη, Μάντσεστερ, στο πλαίσιο του Champions League, έπιασε τα… άπιαστα και υποχρέωσε μέχρι και τον αγγλικό Τύπο να κάνει κολακευτικά σχόλια για την εμφάνισή του. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς και έχοντας αντιμετωπίσει έναν τραυματισμό, πραγματοποίησε 15 συμμετοχές.

2002-’03

 Τα ίδια πάνω - κάτω ισχύουν και σε ό,τι αφορά στην επόμενη σεζόν. Ο «Ελέ» κατηγορήθηκε από τα ΜΜΕ και αρκετά μεγάλη μερίδα των φιλάθλων του Ολυμπιακού για κακή εξωγηπεδική ζωή και κλίκες. Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος δεν θύμισε πολλές φορές τον τερματοφύλακα που αποθεώθηκε στο γήπεδο Καραϊσκάκη από τους οπαδούς των «ερυθρολεύκων». Όπως και να έχει ο Ολυμπιακός κατέκτησε για έβδομη συνεχόμενη φορά το πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα οι οπαδοί των Πειραιωτών ν’ αναλώνονται σε φιέστες και πανηγύρια και όχι σε κατηγορίες…

2003-’04

Το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς ξεκίνησε με τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο να βρίσκεται μεταξύ πάγκου και εξέδρας, λόγω ενός τραυματισμού του. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως βασικός τον Δεκέμβριο του 2003, με τον κόσμο του Ολυμπιακού να δείχνει ότι έχει τη διάθεση να ξεχάσει τα όσα έχουν συμβεί. Δυστυχώς για τον ίδιο, όμως, λίγο αργότερα ήρθε η Γιουβέντους για να τον βάλει και πάλι στο… στόχαστρο των οπαδών του Ολυμπιακού. Το αλησμόνητο 7-0, στο Ντέλε Άλπι, τον έφερε στην πόρτα της εξόδου και την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου ανακοινώθηκε από την ΠΑΕ ότι μένει ελεύθερος.

2004-11

Την επόμενη, κιόλας, χρονιά, ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος έκανε πραγματικότητα το όνειρο κάθε Έλληνα ποδοσφαιριστή, καθώς κατάφερε να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με ομάδα του Καμπιονάτο και συγκεκριμένα με την Μεσίνα. Τη φανέλα της ιταλικής ομάδας φόρεσε για μια σεζόν, πραγματοποιώντας δέκα συμμετοχές. Την επόμενη (2005-‘06) μετακόμισε στο Ολίμπικο της Ρώμης, για λογαριασμό της Ρόμα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει ν’ αγωνιστεί σε κάποιο επίσημο παιχνίδι. Οι… μετοχές του δεν έπεσαν, παρ’ όλα αυτά, σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να μην καταφέρει να βρει ομάδα την επόμενη χρονιά. Άσκολι (2006-‘07) και Σιένα (2007-’08 και 2008-‘09) αποτέλεσαν τους επόμενους σταθμούς στην καριέρα του. Στο διάστημα αυτό πραγματοποίησε 30 συμμετοχές (δέκα συμμετοχής κατά μέσο όρο). Πρόπερσι (2009-‘10) επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΣ Γιάννινα (16 συμμετοχές), ενώ την περυσινή σεζόν έπαιξε στο πρωτάθλημα της Super League με τη φανέλα του Ηρακλή (28 παιχνίδια).

Το περασμένο καλοκαίρι, παρά τις φήμες που τον ήθελαν να υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με τον Ολυμπιακό, τελικά την υπογραφή του την έβαλε σε συμβόλαιο του Πανιωνίου. Από την αρχή της σεζόν (2011-‘12) μέχρι και σήμερα φόρεσε τη φανέλα της ομάδας της Νέας Σμύρνης σε 12 ματς.