Όταν ο Χάπελ νικήθηκε... (photos+video)

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στο ποδόσφαιρο που όλοι αγγίζονται από τα γεγονότα. Ειδικά όταν ένας άνθρωπος του χώρου χάνει την ζωή του. Είτε είναι επιτυχημένος είτε όχι.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1992, αρκετοί που δεν είχαν στις οπαδικές τους προτιμήσεις τον Ερνστ Χάπελ, κατάλαβαν ότι μετά τον χαμό του το ποδόσφαιρο έγινε φτωχότερο. Πριν από 19 χρόνια ακριβώς ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές της Ευρώπης «έχανε» την ζωή του στην «μάχη» με τον καρκίνο στον πνεύμονα.

Ο λόγος για τον Ερνστ Χάπελ ο οποίος στην μεγάλη του καριέρα σήκωσε αρκετά τρόπαια και πέρασε την δική του φιλοσοφία στο ποδόσφαιρο. Το Onsports σας θυμίζει το πέρασμά του από το ποδόσφαιρο που άφησε… εποχή.

Η ομάδα της καρδιάς του

Χωρίς καμία αμφιβολία ο Ερνστ Χάπελ γεννήθηκε ποδοσφαιρικά για να βρίσκεται στην Ραπίντ Βιέννης. Μόλις στα 17 του ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ραπίντ.

Μαζί με τον Μαξ Μέρκελ συνέθεσαν ένα από τα καλύτερα αμυντικά δίδυμα της ομάδας, ενώ αγωνίστηκε σε αυτή για 14 χρόνια. Από το 1942 μέχρι το 1954 και από το 1956 μέχρι το 1959. Η διακοπή των δύο χρόνων έγινε για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και εκτός Αυστρίας, όταν αγωνίστηκε για την Ρασίνγκ Παρίς στην Γαλλία.

Σε ότι αφορά το επίπεδο της εθνικής Αυστρίας, έκανε το ντεμπούτο του το 1947 σε μία αναμέτρηση με την Ουγγαρία, ενώ ήταν και μέλος της ομάδας του 1954 στο Μουντιάλ της Ελβετίας, όπου την βοήθησε να τερματίσει στην 3η θέση. Τέσσερα χρόνια αργότερα αγωνίστηκε κανονικά και στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η τελευταία του εμφάνιση ήρθε τον Σεπτέμβριο του 1958 σε μία αναμέτρηση με την Γιουγκοσλαβία. Η καριέρα του με την Αυστρία, τελείωσε με 51 συμμετοχές και πέντε τέρματα.

Η… νέα καριέρα

Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Ερνστ Χάπελ έγινε ένας από τους πιο σπουδαίους προπονητές της ιστορίας. Κέρδισε το πρωτάθλημα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Επίσης κατάφερε να οδηγήσει σε Ευρωπαϊκά τρόπαια δύο διαφορετικές ομάδες, ενώ έδωσε και την 2η θέση στην Ολλανδία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.

Όλα ξεκίνησαν το 1962 όταν κάθισε στον πάγκο της Ντεν Χάαγκ με την οποία κατάφερε να πάρει το κύπελλο Ολλανδίας έξι χρόνια αργότερα. Η καλή του πορεία τον έφερε σε έναν μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας, την Φέγενορντ.

Παίζοντας στο τότε κύπελλο Ευρώπης, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στον τίτλο, ενώ την επόμενη σεζόν την έχρισε και πρωταθλήτρια. Επίσης κατέκτησε και το Διηπειρωτικό κύπελλο, σε δύο πολύ επιτυχημένες χρονιές με την ομάδα του Ρότερνταμ.

Το 1978 βρέθηκε στον πάγκο της Ολλανδίας και την οδήγησε στο Μουντιάλ της Αργεντινής. Μέχρι τον τελικό οι «τουλίπες» ήταν εντυπωσιακές όπου αντιμετώπισαν την διοργανώτρια Αργεντινή με το εμπόδιό της να είναι ανυπέρβλητο. Σαν προπονητής δεν ήθελε να λέει πολλά λόγια. Σύμφωνα με μαρτυρίες το μόνο που έλεγε πριν από τα παιχνίδια στους παίκτες του ήταν: «Κύριοι. Ακόμα δύο πόντοι (σ.σ η νίκη τότε έδινε δύο πόντους και όχι τρεις)».

Κατά την διάρκεια της καριέρας του δούλεψε για αρκετές ομάδες ακόμα, όπως οι Σεβίλλη και Κλαμπ Μπριζ. Με τους Βέλγους κατάφερε να πανηγυρίσει τρία πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ενώ την οδήγησε και σε δύο Ευρωπαϊκούς τελικούς, όπου ηττήθηκε όμως.

Μετά από την ομάδα του Μπριζ δεν άλλαξε χώρα, καθώς βρέθηκε στην Σταντάρ Λιέγης. Η επιτυχίες του εκεί μειώθηκαν, καθώς είχε ένα κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Βελγίου.

Τα επόμενα έξι χρόνια τον βρήκαν στην Γερμανία για το Αμβούργο. Με την ομάδα του λιμανιού είχε αρκετές επιτυχίες. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ την οδήγησε και στον τελικό του UEFA.

Μετά το επιτυχημένο πέρασμά του από την Γερμανία, επέστρεψε στην χώρα του για να προπονήσει πρώτη φορά ομάδα της πατρίδας του. Η τυχερή ήταν η Σβαρόφσκι Τιρόλ, με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.

Το 1992 αποχώρησε από την Τιρόλ για να γίνει ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Αυστρίας. Η πορεία του εκεί όμως δεν ήταν γραφτό να τελειώσει. Σε ηλικία 66 ετών νικήθηκε από τον καρκίνο στον πνεύμονα.

Οι συμπατριώτες του, τον τίμησαν δεόντως μετονομάζοντας το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας «Πράτερσταντιον» σε «Ερνστ Χάπελ» προς τιμήν του. Τέσσερις μέρες μετά τον θάνατό του, διεξήχθη φιλικό ανάμεσα σε Αυστρία και Γερμανία, με μία μπλούζα με το όνομά του να βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, κατά την διάρκεια της αναμέτρησης, που έληξε χωρίς τέρματα.