Από ανάπηρη, ολυμπιονίκης! (photos+videos)
Η Βίλμα Ρούντολφ περπάτησε στα 8 της χρόνια μετά από πολιομυελίτιδα και ως τα 22 κατέκτησε τρέχοντας 4 ολυμπιακά μετάλλια, για να «φύγει» στα 54 από καρκίνο στον εγκέφαλο.
Όσο κόντρα της πήγε η τύχη, τόσο την κόντραρε κι αυτή που πήρε πολλά από το πείσμα της μάνας της, η οποία έκανε 22 παιδιά και στο 20ό επέμεινε τόσο πολύ να το δει να περπατάει που το κατάφερε να τρέχει σαν τον άνεμο. Γεννημένη στο Τενεσί στις 23 Ιουνίου 1940 από την Μπλανς και τον Εντ, η Βίλμα διαγνώσθηκε νωρίς ότι πάσχει από πολιομυελίτιδα, όταν διαπίστωσαν ότι το αριστερό της πόδι ατροφούσε και είχε τάση παραμόρφωσης. Φυσικά την δεκαετία του ’40 στις ΗΠΑ επικρατούσε… ελληνική οικονομία, δηλαδή ανέχεια και ειδικά στους αφροαμερικανούς του Νότου δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντίστοιχη των λευκών.
Η Βίλμα πέρασε παιδικές ασθένειες και πνευμονίες στο σπίτι, αφού δεν γινόταν δεκτή στο νοσοκομείο των λευκών. Κι όταν διαγνώσθηκε η ασθένειά της, ο γιατρός είπε στην μητέρα της, Μπλανς, ότι δεν θα περπατήσει ποτέ. Εκείνη όμως έμαθε για ένα θεραπευτήριο αρκετά μίλια μακριά και άρχισε να πηγαίνει την μικρή εκεί για θεραπεία. Ωσπου της μίλησαν για το μασάζ και την αποτελεσματικότητά του σε αυτές τις περιπτώσεις. Τα αδέρφια της Βίλα ανέλαβαν δράση και έκαναν 4 φορές την ημέρα μασάζ στα πόδια της, ώσπου στα 8 της χρόνια στάθηκε όρθια με την βοήθεια στηρίγματος. Λίγο αργότερα περπατούσε με ορθοπεδικό παπούτσι κι άρχισε να παίζει μπάσκετ κάθε μέρα τους αδερφούς της. Μια μέρα η μητέρα της την είδε να παίζει ξυπόλητη και από εκεί και μετά ο αθλητισμός μπήκε στην ζωή της κανονικά.
Από το πουθενά… Ολυμπιονίκης
Ο προπονητής της στο γυμνάσιο την έβαλε στην ομάδα στίβου και το 1956 σε ηλικία 16 ετών προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 400μ. σκυταλοδρομία. Το μεγαλύτερό της επίτευγμα ήταν ωστόσο στην Ρώμη το 1960 όταν πήρε δύο χρυσά μετάλλια στα 100μ. και 200μ. Στα 100μ. τερμάτισε σε χρόνο 11’’ αλλά δεν καταμετρήθηκε ως παγκόσμιο ρεκόρ, λόγω ευνοϊκού ανέμου. Παρότι υπέστη διάστρεμμα και έτρεξε και στην σκυταλοδρομία 4Χ100μ. και κατέκτησε επίσης άλλο ένα χρυσό μετάλλιο.
Οι Ιταλοί την αποκάλεσαν η «Μαύρη Γαζέλα», για τους Γάλλους ήταν το «Μαύρο Διαμάντι» και για τους συμπατριώτες της «Τυφώνας» ή απλά «η ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο».
Στα 22 της σταμάτησε το τρέξιμο. Κι αυτό γιατί πίστευε πως ο Θεός την προόριζε για κάτι πιο σπουδαίο από το να κερδίζει μετάλλια. Ιδρυσε το Wilma Rudolph Foundation για να βοηθήσει παιδιά με κινητικές δυσκολίες και για 30 χρόνια κατάφερε να δώσει έμπνευση και κουράγιο σε ανθρώπους που είχαν προβλήματα σαν τα δικά της. Το 1994 όμως σαν σήμερα «έφυγε» από την ζωή λόγω καρκίνου στον εγκέφαλο, μόλις στα 54 χρόνια της.
Αφησε πίσω της 4 παιδιά και τον πρώην σύζυγό της, τον αγαπημένο της από το σχολείο Ρόμπερτ Ελντριτζ. Γέννησε το πρώτο της παιδί το 1958 πριν στεφθεί ολυμπιονίκης και ακολούθησαν τρεις γέννες το 1964, 1965 και 1971.
Συγκαταλέγεται μεταξύ των ισχυρότερων αθλητικών προσωπικοτήτων στις ΗΠΑ, καθώς το 2000 είχε αναδειχθεί και από το Sports Illustrated ως η κορυφαία προσωπικότητα του αθλητισμού. Υπάρχει μάλιστα έπαθλο με το όνομά της, ενώ το Αμερικανικό Ταχυδρομείο φιλοτέχνησε το 2000 γραμματόσημο των 23 cent προς τιμήν της.
