Χρόνια πολλά Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα!

Τα 51 κεράκια σβήνει σήμερα (30/10) ο θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο άνθρωπος που αγαπήθηκε όσο λίγοι από εκατομμύρια φιλάθλους σ' ολόκληρο τον κόσμο...

Ο «Ντιεγκίτο» έγινε 51 ετών και το Onsports θυμάται κάποια από τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής του Αργεντινού θρύλου, εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων.

Στην καριέρα του ο αποκαλούμενος «Θεός του ποδοσφαίρου», έζησε τα πάντα. Από στιγμές καταξίωσης και αποθέωσης, θριάμβους βγαλμένους μέσα από τα παραμύθια, μέχρι πολλά προβλήματα με τα ναρκωτικά, αλλά και την αμφισβήτηση από το πόστο του προπονητή.

Ο κορυφαίος, κατά πολλούς, ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, είδε το πρώτο φως στις 30 Οκτωβρίου του 1960, στη πόλη Λανούς, ωστόσο μεγάλωσε στο προάστιο Βίλα Φιορίτο, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μπουένος Άιρες.

Παιδί φτωχής οικογένειας, ο μικρός Ντιέγκο πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και αναγκάστηκε να στραφεί στο ποδόσφαιρο για τα προς το ζην, όπου και ξεδίπλωσε το αστείρευτο ταλέντο του.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1970, έχοντας κλείσει πια τα δέκα, δοκίμασε την τύχη του σε μια μικρή επαρχιακή ομάδα, την Λος Σεμπογίτας και την οδήγησε σε πολλούς τίτλους, διατηρώντας την αήττητη για 134 παιχνίδια.

Οι εμφανίσεις του με τη φανέλα της Σεμπογίτας, προκάλεσαν, στη συνέχεια, το ενδιαφέρον της Αργεντίνος Τζούνιορς, η οποία αποφάσισε να τον εντάξει στις ακαδημίες της. Δέκα ημέρες πριν κλείσει το 16ο έτος της ηλικίας του. Ο «Πίπε Ντ’ Όρο» πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με την φανέλα των Αργεντίνος Τζούνιορς, απέναντι στην Ταγιέρες.

Στις 14 Νοεμβρίου 1976, πέτυχε το πρώτο του γκολ σ’ ένα παιχνίδι κόντρα στη Σαν Λορέντζο ενώ στις 27 Φλεβάρη του 1977 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με το εθνόσημο στο στήθος. Παρέμεινε στην ομάδα έως το 1980, συμμετέχοντας σε 166 αναμετρήσεις και φτάνοντας στην επίτευξη 11 τερμάτων.

Τον Φεβρουάριο του 1981, υπέγραψε στην ομάδα της καρδιάς του, την Μπόκα Τζούνιορς, κάνοντας τ’ όνειρο του πραγματικότητα. Στις 22 του ίδιου μήνα, ο Μαραντόνα πραγματοποίησε ένα εξίσου ονειρεμένο ντεμπούτο με την «ομάδα του λαού», στο νικηφόρο 4-2 εναντίον της Ταγιέρες, σκοράροντας τα δύο από τα τέσσερα τέρματα της ομάδας του.

Τα επιτεύγματα του «Ντιεγκίτο» δεν αφήνουν ασυγκίνητους, αρκετούς ευρωπαϊκούς συλλόγους, με την Μπαρτσελόνα να αποσπά τελικά την υπογραφή του.
Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1982 έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα των Καταλανών στο ισπανικό πρωτάθλημα και οι «μπλαουγκρανα» ηττήθηκαν τελικά από την Βαλένθια με 2-1, ωστόσο ο ίδιος είχε βρει δίχτυα.

Η Μπαρτσελόνα, με τη βοήθειά του, κατέκτησε το Copa del Rey, κερδίζοντας την Ρεάλ Μαδρίτης και το ισπανικό Super Cup, επικρατώντας της Ατλέτικο Μπιλμπάο.
Όμως τα προβλήματα δεν άργησαν να έρθουν για τον ίδιο. Ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός είχε μια δύσκολη ζωή στη Βαρκελώνη. Πρώτα μια περίοδος με ηπατίτιδα, έπειτα ένα σπασμένο πόδι, περιστατικά που λίγο έλειψαν να βάλουν τέλος στην καριέρα του.

Η εξωγηπεδική του ζωή τον έφερε σε κόντρα με τους διοικούντες της ομάδας και ο πρόεδρος του συλλόγου, Τζόζεπ Νουνίεζ, το 1984, απαίτησε την απομάκρυνσή του από το Καμπ Νοου. Στις 5 Μαΐου του 1984 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τα χρώματα της «Μπάρτσα», έχοντας συμπληρώσει 58 παιχνίδια και σκοράροντας 38 φορές.

Την επόμενη σεζόν, μετακόμισε στην Ιταλία. Οι πρώτες δύο χρονιές στη Νάπολι δεν κυλούν όπως όλοι περίμεναν. Τα καλύτερα, όμως, δεν άργησαν να έρθουν, καθώς το 1987 ο Ντιέγκο οδήγησε την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα και κύπελλο Ιταλίας. Το 1989 την πήρε από το… χέρι και την οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου είναι η μεγαλύτερη διάκριση για τον σύλλογο. Το 1990 της χαρίζει το δεύτερο πρωτάθλημα, αλλά και το Σουπερ Καπ.

Τα προσωπικά προβλήματα του είναι και πάλι αυξημένα. Κάνοντας χρήση κοκαΐνης, τιμωρείται με $70.000 από την ομάδα του, αντιμετώπισε ένα σκάνδαλο σχετικά με έναν εξώγαμο γιο, καθώς και άλλο ένα με την υποτιθέμενη φίλη του, Καμόρρα.

Τελικά έφυγε ντροπιασμένος από την Νάπολι το 1992. Κατά τη διάρκεια της 7ετούς παραμονής του στην Ιταλική ομάδα, αγωνίίστηκε συνολικά σε 259 παιχνίδια έχοντας σημειώσει 115 τέρματα.

Επέστρεψε στην Ισπανία το 1992 για λογαριασμό της Σεβίλλης, αυτή τη φορά. Αγωνίστηκε συνολικά σε 29 ματς πετυχαίνοντας οκτώ γκολ, όμως η φθίνουσα πορεία στην καριέρα του είχε αρχίσει. Στις 12 Ιουνίου του 1993 αποφάσισε να εγκαταλείψει το σύλλογο και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Νιουελς Ολντ Μποις (7 συμμετοχές) έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα το 1997 έχοντας σε δύο περιόδους 30 συμμετοχές και 7 γκολ.

Μαραντόνα ή Πελέ

Το 2000 ψηφίστηκε με ποσοστό 53% ως ο καλύτερος παίχτης του αιώνα σε δημοσκόπηση που διενήργησε μέσω διαδικτύου η FIFA, συγκεντρώνοντας 111.035 ψήφους. Δεύτερος, ψηφίστηκε ο Πελέ, που συγκέντρωσε 107.539 ψήφους, ενώ την τρίτη θέση καταλαμβάνει ο Ζινεντίν Ζιντάν με 80.527 ψήφους. Η κόντρα ανάμεσα στον Μαραντόνα και στο «Μαύρο διαμάντι» καλά κρατεί. Ο Βραζιλιάνος με δηλώσεις του τόνισε ότι τον έχει στείλει ο Θεός για να διδάξει ποδόσφαιρο, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Αργεντινό και έδωσε την απάντησή του. «Εγώ δεν έστειλα κανένα».

Η σημαία της Αργεντινής

Χαρακτηρίζεται ως η σημαία της εθνικής Αργεντινής. Πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με το εθνόσημο σε ηλικία 17 ετών απέναντι στην Ουγγαρία, σημειώνοντας μάλιστα και δυο γκολ.

Στέφτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986, όμως, το τρόπαιο πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο Μαραντόνα είναι αυτός που πετυχαίνει το καλύτερο γκολ όλων των εποχών, καθώς στην προημιτελική φάση με αντίπαλο την Αγγλία κατάφερε να σκοράρει διασχίζοντας όλο το μήκος του γηπέδου, περνώντας σχεδόν όλη την αγγλική ομάδα.

Στο ίδιο παιχνίδι, σκόραρε το πρώτο γκολ της Αργεντινής με το χέρι, το οποίο πέρασε στην ιστορία ως το «Χέρι του θεού». Είναι 22 Ιουνίου του 1986. Πολύ αργότερα και συγκεκριμένα στις 22 Αυγούστου 2005 παραδέχτηκει ότι είχε χτυπήσει την μπάλα με το χέρι του εσκεμμένα και ότι είχε καταλάβει αμέσως ότι το γκολ ήταν άκυρο. Φορά συνολικά 91 φορές την Εθνική φανέλα, ενώ πετυχαίνει και 34 γκολ.

Η μετέπειτα πορεία του

Η Αργεντίνος Τζούνιορς μετονομάζει το γήπεδο της σε Μαραντόνα στις 26 Δεκεμβρίου 2003. Στις 22 Ιουνίου 2005, γίνεται γνωστό ότι ο Μαραντόνα θα επιστρέψει στη Μπόκα Τζούνιορς σαν αντιπρόεδρος υπεύθυνος για τη διαχείριση της πρώτης ομάδας.

Το Νοέμβριο του 2008 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του, για να την οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, όπου και αποκλείστηκε από τη Γερμανία του Γιοακί Λεβ. Η ήττα αυτή, αποτέλεσε και το λόγο της απομάκρυνσης του από τον πάγκο της «αλμπισελέστε», τον Ιούλιο του 2010.

Πλέον, είναι προπονητής Αλ Βασλ στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Προβλήματα, πολλά προβλήματα

Όσο γνωστός κατάφερε να γίνει εντός των αγωνιστικών χώρων, άλλο τόσο κατάφερε να γίνει και εκτός. Το 1991 ο Ντιέγκο βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης και τιμωρήθηκε με 15μηνο αποκλεισμό. Το 1994 κατόρθωσε να κερδίσει μια θέση στην Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στην Αμερική. Σημείωσε γκολ κόντρα στην Ελλάδα, ωστόσο, σε έλεγχο ντόπινγκ μετά την αναμέτρηση με τη Νιγηρία βρέθηκε και πάλι θετικός.

Αυτή, ήταν και η τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα των «μπιανκοσελέστε». Το 2000 εισήχθη σε νοσοκομείο με οξύ καρδιολογικό πρόβλημα ενώ βρισκόταν σε διακοπές στην Ουρουγουάη. Διαπιστώθηκε ότι είχε κάνει χρήση κοκαΐνης και μεταφέρθηκε σε κέντρο αποτοξίνωσης στην Κούβα.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, πέρασε 10 ημέρες στην εντατική με καρδιολογικά και αναπνευστικά προβλήματα όπου και ξανάρχισε την αποτοξίνωση. Το 2005 υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο στομάχι χάνοντας περίπου 30 κιλά. Το 2007 εισήχθη και πάλι στο νοσοκομείο με καρδιολογικά προβλήματα, ωστόσο από τότε φαίνεται πως έχει ξεπεράσει πλήρως τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν.