Θα έχουμε πάντα τη Γάνδη... (photos)

Όσο και να θέλει, να… εύχεται για επιτυχία προς… αντικατάσταση, το ελληνικό βόλεϊ εξακολουθεί, 24 χρόνια μετά, να διατηρεί την 4η Οκτωβρίου ως τη σημαντικότερη ημερομηνία της ιστορίας του.

Το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γάνδης, απέναντι στη Σουηδία του σούπερ-σταρ Μπεν Γκούσταφσον, ήταν το επιστέγασμα της πορείας μιας εξαιρετικής φουρνιάς παικτών, που κατάφεραν να συνδέσουν το όνομά τους με τη μοναδική άνοδο της Εθνικής ανδρών σε βάθρο μεγάλης διοργάνωσης.

Τη νίκη με 3-2 (14-16, 15-09, 06-15, 15-11, 16-14) στον μικρό τελικό (είχε προηγηθεί η ήττα από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Σοβιετική Ένωση), αλλά και όσα προηγήθηκαν και τη συνόδευσαν θυμάται για χάρη του Onsports ο προπονητής της «χάλκινης» ομάδας, Θανάσης Μαργαρίτης:

Το… γηροκομείο και τα ξενύχτια

«Οι συνθήκες προετοιμασίας στην Ελλάδα ήταν δύσκολες, αλλά και όταν φτάσαμε στο Βέλγιο ήμασταν από τις πιο αδικημένες ομάδες στον τρόπο διαμονής, αφού μέναμε σε γηροκομείο και όχι σε ξενοδοχείο! Μόνο εμείς και η γυναικεία ομάδα της Βουλγαρίας. Μας έπιασε όμως το φιλότιμο, είχαμε περάσει δυσκολότερες καταστάσεις στην προετοιμασία και τα παιδιά μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε κατάσταση.

Ένα από τα βασικά μας προβλήματα ήταν ότι εκείνο τον καιρό δεν ήμασταν οργανωμένοι όσον αφορά την κατασκοπία των αντιπάλων. Μαζί με τον συνεργάτη μου, τον Κυριάκο Παντελιά, μέναμε ξάγρυπνοι για να κάνουμε την ανάλυση τη νύχτα και την επόμενη ημέρα εξηγούσαμε στα παιδιά πώς θα παίξουμε στη μοναδική ασπρόμαυρη τηλεόραση του γηροκομείου. Για οικονομία χρόνου, μάλιστα, το κάναμε με βάρδιες: μία εξηγούσα εγώ και κοιμόταν ο Κυριάκος, μία ξεκουραζόταν εκείνος και συνέχιζα εγώ»!

Όπως… μπάσκετ

«Στην τελευταία συγκέντρωση πριν από το παιχνίδι είχαμε χρησιμοποιήσει για ανύψωση ηθικού το παράδειγμα της Εθνικής μπάσκετ. Είπαμε κι εμείς μπορούμε να πάρουμε μετάλλιο και μάλιστα μακριά από την Ελλάδα.

Εκείνη την εποχή δεν επιτρεπόταν να σηκωθεί ο προπονητής από τον πάγκο για να μιλήσει στους παίκτες, έπαιρνε κάρτα. Οι αναπληρωματικοί πολλές φορές έδιναν τις οδηγίες… τραγουδώντας για να μη μας καταλάβει ο διαιτητής!

Βασικό μας μέλημα ήταν να κόψουμε τον Γκούσταφσον, όλες οι αναλύσεις και οι προσπάθειές μας επικεντρώθηκαν εκεί. Στο τελευταίο σετ, ο Τριανταφυλλίδης έκανε ατομικό μπλοκ στον Γκούσταφσον και πάλι ο Μιχάλης πήρε με καρφί τον τελευταίο πόντο. Τρελαθήκαμε»!

Το δώρο του Μαστρανδρέα

«Όταν ανεβήκαμε στο βάθρο, συνειδητοποιήσαμε ότι οι διοργανωτές δεν είχαν προβλέψει μετάλλια για τους προπονητές. Έτσι, ο τότε πρόεδρος της ΕΟΠΕ, Μιχάλης Μαστρανδρέας, τους μίλησε και σε μία εκδήλωση μετά τον τελικό μας έδωσαν τρία ακόμα μετάλλια: δύο για το προπονητικό τιμ και ένα για τον Μαστρανδρέα, ο οποίος όμως δεν το κράτησε. Όταν γυρίσαμε στην Αθήνα το έδωσε στον Γιώργο Λυκούδη, που είχε μείνει την τελευταία στιγμή εκτός αποστολής, λόγω τραυματισμού.

Όταν γυρίσαμε στο γηροκομείο από το γήπεδο, μας είπαν από την Ελλάδα ότι βγήκε κόσμος στην Ομόνοια να πανηγυρίσει. Πήρα τη γυναίκα μου να μου το επιβεβαιώσει. Πού να το πιστέψουμε…»!

Οι 12 της Γάνδης

Οι 12 που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο: Στέλιος Καζάζης, Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, Τάσος Τεντζέρης, Δημήτρης Γόντικας, Σωτήρης Αμαριανάκης, Σάκης Μουστακίδης, Βαγγέλης Κουτσονίκας, Κώστας Μαργαρώνης, Δημήτρης Καζάζης, Γιώργος Ντράγκοβιτς, Μάκης Δημητριάδης και Γιάννης Νικολαΐδης.