«Δράκοι» ετών… 118 (video)

Η επιθυμία ενός μεγαλοπαραγωγού που είχε ως ενασχόληση την εξαγωγή κρασιών να διαφημίσει την πόλη του και να βοηθήσει στην ανάπτυξη του αθλητισμού στην περιοχή του Οπόρτο  (δεύτερης μεγαλύτερης πορτογαλικής πόλης μετά τη Λισσαβόνα), γέννησε σαν σήμερα πριν από 118 χρόνια έναν από τους τρεις μεγάλους συλλόγους της Πορτογαλίας και αναμφισβήτητα τον πιο πετυχημένο στις μέρες μας.

Ο Αντόνιο Νικολάου ντ' Αλμέιδα ονόμασε τον σύλλογο «Futebol Clube do Porto» και ως έμβλημά του επέλεξε - όχι τυχαία - μια ποδοσφαιρική μπάλα στα χρώματα της τότε σημαίας της Πορτογαλίας (μπλε και άσπρη), μέσα στην οποία ήταν τοποθετημένα κατά σειρά (σε λευκό χρώμα) τα γράμματα FCP. Με απλά λόγια, η συντομογραφία του Futebol Clube do Porto.

Αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1922, το έμβλημα της Πόρτο διαφοροποιήθηκε, έπειτα από ιδέα ενός αθλητή της ομάδας. Πρότασή του ήταν να συνδυαστεί το πρώτο έμβλημα με το οικόσημο της πόλης. Στην κορυφή του νέου σήματος, φιλοξενήθηκε ένας δράκος (εξ ου και το προσωνύμιο «οι Δράκοι») και το μότο Ιnvicta, που σημαίνει «ανίκητη».

Από το «Campo da Rainha» στο «Estádio do Dragão»

Το πρώτο γήπεδο που φιλοξένησε την Πόρτο ήταν το «Campo da Rainha» στο οποίο οι «Δράκοι» έμειναν μέχρι τις αρχές του 1913. Η συνεχής ανάπτυξη του συλλόγου, που εκτός από το ποδόσφαιρο δραστηριοποιείται σε πολλά άλλα αθλήματα όπως το μπάσκετ, το χάντμπολ, ακόμα και το μπιλιάρδο, οδήγησε την τότε διοίκηση στην αναζήτηση ενός πιο σύγχρονου «σπιτιού». Στις 26 Ιανουαρίου του 1913, το «Campo da Constituição» άνοιξε τις πύλες του φιλοξενώντας ένα τουρνουά στο οποίο εκτός από την Πόρτο, συμμετείχαν επίσης η Μπενφίκα (η οποία ήταν και η νικήτρια), η Ρεάλ Βίγκο και η Oporto Crickett Lawn-Tennis Club.

Πέρασαν 39 ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε στον Μάιο του 1952, όταν και η Πόρτο μετακόμισε σε νέα έδρα. Το θρυλικό «Estádio das Antas», χωρητικότητας 50.000 θεατών, συνέδεσε την ύπαρξή του με μεγάλες εντός των συνόρων επιτυχίες της ομάδας και τη φιλοξένησε μέχρι και το 2004, χρονιά κατά την οποία στην Πορτογαλία διοργανώθηκε το ιστορικό για την Ελλάδα Euro.

Μισό αιώνα και δύο χρόνια έπειτα από το… opening του Das Antas, η Πόρτο άλλαξε οριστικά «σπίτι» για τρίτη φορά στην ιστορία της. Το τέταρτο γήπεδο που χρησιμοποίησε ως έδρα και το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιεί, είναι το περίφημο «Estádio do Dragão» χωρητικότητας 50,399 θεατών. Το «οριστικά» που προαναφέραμε δεν είναι τυχαίο. Το πρώτο ματς της Πόρτο στο Ντραγκάο δεν δόθηκε το 2004, αλλά στις 16 Νοεμβρίου του 2003. Οι «Δράκοι» φιλοξένησαν την Μπαρτσελόνα, την οποία και νίκησαν 2-0 σε ένα παιχνίδι στο οποίο πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της καταλανικής ομάδας ένα 16χρονο παιδί, ονόματι Λιονέλ Μέσι… Παρατηρώντας ότι ο αγωνιστικός χώρος είχε αρκετά προβλήματα, η διοίκηση της Πόρτο αποφάσισε να επιστρέψει για χρονικό διάστημα κάποιων μηνών στο Ντας Αντας.

Η κατασκευή του Ντραγκάο ξεκίνησε στα τέλη του 2001 και ολοκληρώθηκε όπως προαναφέραμε δύο χρόνια μετά. Σχεδιαστής του είναι ο Πορτογάλος αρχιτέκτονας Μανουέλ Σαλγκάδο, ο οποίος εντυπωσίασε όχι μόνο τους οπαδούς της Πόρτο, αλλά και τους διοικούντες αρκετών συλλόγων σε όλο τον κόσμο με το δημιούργημά του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Ντραγκάο χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις κατασκευής άλλων σταδίων ως παράδειγμα (ακόμα και για το περίφημο αλλά όχι υλοποιήσιμο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό). Το κόστος κατασκευής του έφτασε τα €97,755,318, εκ των οποίων τα €18,430,956 καλύφθηκαν από την Κυβέρνηση. Επειδή το ποσό ήταν αρκετά μεγάλο, η Πόρτο δέχθηκε με χαρά χορηγίες μεγάλων εταιριών και βέβαια ανταποδοτικά έδωσε το όνομά τους στις διάφορες θύρες του Ντραγκάο.

Ο πρώτος τίτλος, τα ρεκόρ και ο ξεχωριστός Πίντο ντα Κόστα

Χρειάστηκε να περάσουν 27 χρόνια από την ίδρυσή της για να πανηγυρίσει η Πόρτο τον πρώτο της τίτλο. Το 1922, ωστόσο, οι κόποι του Αντόνιο Νικολάου ντ' Αλμέιδα και όλων όσοι συνέβαλαν στην ανάπτυξη του συλλόγου δικαιώθηκαν με την κατάκτηση του Κυπέλλου Πορτογαλίας. Με το πέρασμα των χρόνων, οι «Δράκοι» άρχισαν να δυναμώνουν. Νέο Κύπελλο το 1925 και πρώτο πρωτάθλημα και νταμπλ το 1935. Σήμερα, η Πόρτο έχει στη συλλογή της 25 πρωταθλήματα Πορτογαλίας, 20 Κύπελλα, ενώ είναι πολυνίκης του Σούπερ Καπ με 18 κατακτήσεις. Οι 63 αυτοί τίτλοι την κατατάσσουν στη δεύτερη θέση εντός συνόρων πίσω από τη Μπενφίκα που έχει τρεις περισσότερους στο παλμαρέ της.

Η καθιέρωση της Πόρτο στις τρεις μεγάλες δυνάμεις της χώρας και τα συχνά πανηγύρια είχαν ούτως ή άλλως κάνει ευτυχισμένους τους κατοίκους του Οπόρτο. Από τον σύλλογο όμως έλειπε το μεγάλο «μπαμ», μία διάκριση που θα τον ανέβαζε επίπεδο και θα δημιουργούσε άλλες προοπτικές για το μέλλον. Η αλλαγή σελίδας έγινε με την ανάληψη καθηκόντων προέδρου από τον Ζόρζε Νούνο Πίντο ντα Κόστα, τον Μάιο του 1982. Ο Ντα Κόστα έγινε ο 33ος πρόεδρος της Πόρτο και αυτός που θα φρόντιζε για την καθιέρωσή της και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το «μπαμ» λίγο έλειψε να γίνει τη σεζόν 1983-84, όταν οι «Δράκοι» έφτασαν στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά ηττήθηκαν 2-1 από τη Γιουβέντους.

Δεν χρειάστηκε, πάντως, να περιμένουν και πολύ για τη δικαίωση. Διότι το 1986-87 κατέκτησαν ευρωπαϊκό τρόπαιο και μάλιστα μεγαλύτερης αξίας. Η Πόρτο εκείνης της σεζόν έδειξε τον δρόμο στις μεταγενέστερες, καθώς νικώντας με 2-1 τη Μπάγερν Μονάχου στο Πράτερ της Βιέννης και μάλιστα με ανατροπή, κατέκτησε το τότε Κύπελλο Κυπελλούχων με προπονητή τον Αρτούρ Ζόρζε.

Αυτή ήταν απλώς η αρχή. Την αμέσως επόμενη περίοδο, η Πόρτο κατέκτησε, τόσο το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, επικρατώντας του Αγιαξ, όσο και το Διηπειρωτικό, νικώντας την Πενιαρόλ, με τεχνικό τον Τόμισλαβ Ιβιτς, ο οποίος το 1986 εργάστηκε στον Παναθηναϊκό. Την 15ετία που ακολούθησε, η Πόρτο αρκέστηκε σε εντός συνόρων τίτλους. Μέχρι που φτάσαμε στο 2002-03, όταν με προπονητή τον Ζοσέ Μουρίνιο και έχοντας αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά, κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ επικρατώντας στην παράταση της Σέλτικ σε τελικό που διεξήχθη στη Σεβίλλη.  Ο νυν τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης οδήγησε την τότε ομάδα του σε back to back επιτυχίες, καθώς την αμέσως επόμενη περίοδο, οι «Δράκοι» κατέκτησαν το πρώτο τους Champions League και δεύτερο πρωταθλητριών, επικρατώντας της Μονακό του Ακη Ζήκου στη Γερμανία με σκορ 3-0.

Η μετά Μουρίνιο εποχή ήταν το ίδιο επιτυχημένη. Με την φυγή του «Special One» οι «δράκοι» κατάφεραν να κατακτήσουν το Διηπειρωτικό του 2004. Η επόμενη πενταετία δεν είχε αρκετές επιτυχίες για την Πόρτο σε ό,τι αφορά τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η τελευταία της ήταν η περυσινή κατάκτηση του Europa League, όπου στον τελικό του Δουβλίνου, επικράτησε με 1-0 της συντοπίτισσας Μπράγκα με κεφαλιά του Φαλκάο στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.

Με τους επτά ευρωπαϊκούς τίτλους, η Πόρτο είναι η πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας, καθώς μετράει 70 τίτλους, ξεπερνώντας την μεγάλη της αντίπαλο, Μπενφίκα.

Κεφάλαιο Βίλας Μπόας

Μπορεί ο Ζοσέ Μουρίνιο να θεωρείται ο σημαντικότερος προπονητής που πέρασε από την Πόρτο, ωστόσο από την πλευρά των στατιστικών, ο 33χρονος Αντρέ Βίλας Μπόας θεωρείται πιο επιτυχημένος.

Αυτό γιατί η Πόρτο υπό την καθοδήγησή του έγινε η δεύτερη ομάδα στην Πορτογαλία που κατάφερε να κατακτήσει αήττητη το πρωτάθλημα, μετά την Μπενφίκα του 1972-73, κάτι που έγινε για πρώτη φορά για τον 21ο αιώνα.

Εκτός αυτού ο Αντρέ Βίλας Μπόας διατηρεί το ρεκόρ των συνεχόμενων αήττητων παιχνιδιών, καθώς με την Πόρτο έφτασε στα 36, ξεπερνώντας τα 33 του Ζοσέ Μουρίνιο. Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο ρεκόρ ξεκίνησε από τον Ζεσουάλδο Φερέιρα για να αφήσει μετά την θέση του στον Βίλας Μπόας.

Η περυσινή σεζόν ήταν από τις πιο επιτυχημένες της Πόρτο. Ειδικά στην Ευρώπη, εντυπωσίασε τους πάντες και στις διοργανώσεις της είχε 14 νίκες, κάτι που δεν είχε επαναληφθεί ποτέ από άλλη πορτογαλική ομάδα.

Την ίδια χρονιά έκανε και ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, καθώς σε 30 παιχνίδια η Πόρτο τερμάτισε στην πρώτη θέση με 84 βαθμούς. Τέλος, η Πόρτο έκανε και ρεκόρ συνεχόμενων νικών, καθώς «έτρεχε» ένα σερί 16 αγώνων όπου πήρε τους τρεις βαθμούς.

Η φιλοσοφία

Εδώ και αρκετά χρόνια, η Πόρτο έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και δεν παρεκκλίνει από τις αρχές της. Βασικός της στόχος είναι να πρωταγωνιστεί ούσα συγχρόνως αυτάρκης. Τα καταφέρνει και τα δύο χάρη στο εξαιρετικό σκάουτινγκ και τις ακόμα πιο εξαιρετικές ακαδημίες της. Η Πόρτο αγοράζει πολύ φθηνά, κυρίως από τη Βραζιλία, αναπτύσσει ποδοσφαιρικά τους ποδοσφαιριστές, τους καθιερώνει στην πρώτη ομάδα και λίγο αργότερα τους… μοσχοπουλά, βάζοντας εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της που της επιτρέπουν να ανακυκλώνει τη διαδικασία. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι ομάδες των τμημάτων υποδομής ακολουθούν πιστά τα πρότυπα λειτουργίας, αλλά και αγωνιστικής φιλοσοφίας της πρώτης ομάδας. Ακόμα και στον μεταγραφικό σχεδιασμό.