Η Σοφία των ρεκόρ και της ειρήνης

Ο φίλαθλος κόσμος της Ελλάδας είχε προετοιμαστεί… ψυχολογικά λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας το 1982, το ελληνικό ακόντιο είχε την τιμητική του: χρυσό για την Άννα Βερούλη, χάλκινο για τη Σοφία Σακοράφα.

Η αθλήτρια των Τρικάλων, όμως, είχε κρατήσει το καλύτερο για το τέλος. Στις 26 Σεπτεμβρίου εμφανίζεται στο στάδιο των Χανίων για τα Βενιζέλεια και μπροστά στο κοινό που σύντομα έμελλε να την αγαπήσει σαν δικιά του, σαν Κρητικιά, κάνει το… απίθανο. Στέλνει το ακόντιο πιο μακριά από ποτέ, στα 74.20μ. και γράφει το όνομά της στη λίστα με τους κατόχους των παγκοσμίων ρεκόρ. Η επίδοση στα Χανιά ήταν η σπουδαιότερη στην καριέρα της τότε 25χρονης πρωταθλήτριας, που είχε ήδη ταξιδέψει σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Μόντρεαλ και τη Μόσχα.

Όσο δραστήρια υπήρξε εντός στίβου, άλλο τόσο υπήρξε και μακριά από αυτόν. Από φοιτήτρια στα «χωράφια» της πολιτικής, υποστηρίζοντας την Αριστερά, η Σοφία Σακοράφα δεν είχε σκοπό να αφήσει την αθλητική της σταδιοδρομία να αποτελέσει το τελευταίο της επίτευγμα. Από το 1993 ενεργοποιήθηκε πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ, η αγάπη της όμως για τον αθλητισμό παρέμενε ζωντανή, παράλληλα με την προσπάθειά της να προωθήσει το κίνημα ειρήνης.

Το 2004, πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, στην 47χρονη Σακοράφα δίνεται από τον Γιασέρ Αραφάτ παλαιστινιακό διαβατήριο, προκειμένου να εκπροσωπήσει, με τη νέα της υπηκοότητα, τη χώρα στη διοργάνωση σε μία συμβολική κίνηση συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό. Κάνοντας μάλιστα προετοιμασία, η οποία πάνω-κάτω περιελάμβανε… μία προπόνηση, η Σοφία-Χακίμι κάνει την επανεμφάνισή της στο στάδιο των Χανίων, 18 χρόνια μετά το παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά με φανέλα όχι ελληνική. Ρίχνει το –νέου τύπου- ακόντιο στα 47.23, προσθέτοντας ένα ακόμα ρεκόρ στο βιογραφικό της, αυτή τη φορά Παλαιστίνης.

Η επιθυμία της, ωστόσο, να στείλει το μήνυμά της μέσω της μεγαλύτερης διοργάνωσης στον κόσμο δεν έγινε πραγματικότητα, αφού η ΔΟΕ αρνήθηκε τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, επικαλούμενη κώλυμα…