Βρίσε με Παππά μου, να αγιάσω!
Μετράω πια σε αυτή τη δουλειά πάνω από 20 χρόνια… Λίγα αν τα συγκρίνεις με αυτά του Βασίλη Σκουντή, πολλά αν τα βάλεις με παιδιά που ξεκίνησαν τώρα… Σε όλη μου τη ζωή δεν απαίτησα ποτέ τον σεβασμό, λόγω… παλαιότητας.
Στην αρχή δεν μπορούσα και μετά δεν ήθελα. Δεν σέβομαι τον άλλον για τα άσπρα του μαλλιά ή επειδή έχει γράψει χιλιόμετρα σε έναν χώρο. Έχω δει πολλούς νεότερους δημοσιογράφους πολύ ικανότερους από μένα και πολλούς παλιότερους που έχτισαν καριέρες πάνω στο «τίποτα». Που αν τράκαραν με την είδηση δεν θα αντάλλαζαν ούτε στοιχεία, που πούλαγαν από την πρώτη στιγμή της… καριέρας του «μυαλό» και που χόρτασαν (ως επί το πλείστον κρατικό) χρήμα.
Τύπους που πήγαιναν πάντα με το ρεύμα και επειδή ήταν ο κολλητός, του κολλητού, ω κολλητέ, έβγαλαν λεφτά με τη σέσουλα… Τους έπαιρνε μαζί σε κάθε δουλειά ο «μεγάλος»… Με αποκορύφωμα φυσικά το 2004, όταν μια στρατιά «κουβαλητών» έφαγε με χρυσά κουτάλια… Τα έλεγε από τότε ο μακαρίτης ο Φίλιππος… Αυτούς λοιπόν τους τύπους, δεν τους σεβάστηκα κι ούτε θα τους σεβαστώ ποτέ… Δεν τους θεωρώ δημοσιογράφους αλλά «νοσοκόμες» και «βαστάζους». Όπως δεν θεωρώ τον δημοσιογράφο κάτι περισσότερο από τον μπακάλη, τον μανάβη ή τον βοθρατζή…
Πολύ περισσότερο δεν θεωρώ ότι οι δημοσιογράφοι που κρίνουμε από τον Πάπα της Ρώμης μέχρι τον… Παππά, είμαστε υπεράνω κριτικής. Πόσο μάλλον δε όταν έχουμε «θάψει» όνειρα και όνειρα παιδιών, καριέρες και καριέρες ή ακόμη χειρότερα όταν έχουμε «βαφτίσει» τον άμπαλο παικταρά για δικούς μας λόγους και το χείριστο όταν έχουμε πατήσει πάνω στο πτώμα του άλλου για να του πάρουμε τη θέση …
Κι όλα αυτά σε εποχές που το χρήμα έρεε άφθονο στα ΜΜΕ, όχι τώρα που οι 9 στους 10 πληρώνονται με 3 και 60 κι αυτές έναντι… Προφανώς το να κοιταχτείς στον καθρέφτη, είναι… απαιτητό από τους άλλους. Οι δημοσιογράφοι για κάποιον λόγο δεν πρέπει να έχουμε καθρέφτη. Πρέπει να κράζουμε τον άλλον, όποιος κι αν είναι αυτός και να του αφαιρούμε το δικαίωμα της αντίδρασης. Πρέπει να βαφτίζουμε «προβληματικό» τον Παππά, τον Σχορτσανίτη, τον Γκαγκαλούδη, τον Κόμματο, τον Γιαννούλη, τον Διαμαντόπουλο κι αυτοί να μην έχουν καν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους… Σέβομαι τον Βασίλη Σκουντή. Και το ξέρει. Ίσως να τον σέβομαι πολύ περισσότερο από όλους αυτούς τους υμνητές του. Και του απέδειξα τον σεβασμό μου βγάζοντας μαζί με τον Βασίλη, απλήρωτοι για ένα χρόνο το «Τρίποντο» σε ζόρικες εποχές, όταν άλλοι είχαν πηδήξει από το καράβι ή ακόμη χειρότερα έβαζαν τρικλοποδιές σε αυτή την προσπάθεια…
Νιώθω όμως βαριά υποκριτικό να τον υπερασπιστώ επειδή ο Παππάς του την είπε αντιδρώντας στο γεγονός ότι ο Σκουντής, δεν ανέφερε σε έναν ολόκληρο αγώνα το όνομα του… Επιλογή του Σκουντή να το κάνει, επιλογή του Παππά να του την πει… Η δράση φέρνει αντίδραση που λένε… Κι άμα αποφασίζεις να δράσεις, θα πρέπει να περιμένεις την αντίδραση… Ο Παππάς ξέρει πολύ καλά πως μετά το ξέσπασμα του στο τρίποντο με τη Φενέρ, θα είχε απέναντι του, τον πιο «χαϊδεμένο» κλάδο στην Ελλάδα… Αλλά το πήρε το ρίσκο… Έτσι ένιωσε, έτσι έκανε, έτσι του βγήκε… Και θα τον γουστάρω γι’αυτό, ακόμη κι αν στο μέλλον είμαι εγώ ο ΑΡΔ για τον Νίκο και τον κάθε Νίκο… Άσε που όποιον βρίζει ο Παππάς… αγιάζει! Οπότε Νικόλα δώσε πόνο…
Τα όσα έχουν ακολουθήσει, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, είναι πιο προβλέψιμα κι από την… περίοδο. Και τα πρόσωπα και οι αντιδράσεις. Από όλους αυτούς που θίγονται για το ΑΡΔ κι ας έχουν κάνει το ρουφιανιλίκι τρόπο ζωής, μέχρι τύπους (λίγο δημοσιογράφους, λίγο παράγοντες, λίγο μάνατζερ, λίγο απ’όλα…) που δεν θεωρούν μεμπτό να τα παίρνουν από παντού με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο αλλά θίχτηκαν από τον Παππά... Γεμίσαμε… παρθένες και αναμάρτητους. Λυπηθείτε μας…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.