Γιασικεβίτσιους: «Για πάντα πράσινος…»

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στην εφημερίδα, «Πράσινη»:

-Σάρας, της αμύνης τα παιδιά κατάφεραν να πάρουν το Κύπελλο, στο Ελληνικό;

«Πιστεύω δίχως αμφιβολία πως n άμυνα μας ήταν το μεγάλο κλειδί για την επιτυχία μας. Από το 12ο-13ο λεπτό της αναμέτρησης αρχίσαμε να αποκτούμε επιθετικό πρόβλημα, οπότε με την άμυνα καταφέραμε να μείνουμε στο ματς και να κερδίσουμε το Κύπελλο».

-Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί είδαμε τον Ολυμπιακό να βγάζει ανακοίνωση για τη διαιτησία. Εσύ, με τόσο χρόνια εμπειρίας στο μπάσκετ, πως το κρίνεις. Επηρέασε το αποτέλεσμα;

«Εγώ ως παίκτης δεν είμαι σε θέση να κρίνω και να μιλάω για τη διαιτησία και για ό,τι αφορά μη αγωνιστικά θέματα. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Παρ' όλα αυτά, με εκπλήσσει απίστευτα η ανακοίνωση περί διαιτησίας. Σας μιλάω ειλικρινά πως μου προκαλεί τεράστια έκπληξη».
-Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Παναθηναϊκός μπλοκάρει επιθετικά και χάνει πολύτιμο έδαφος στον αγώνα. Πού οφείλεται;

«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων οι κακές επιθέσεις. Μπορεί κάποιες φορές να είσαι άστοχος, μπορεί να μη γυρίσεις καλά την μπάλα. Δεν μπορείς να σταθείς κάπου συγκεκριμένα. Είναι συν6υασμός η επίθεση».

-Τι σημαίνει για σένα πως επιστρέφοντας στον Παναθηναϊκό, στον πρώτο τελικό σου, αναδείχθηκες πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα;

«Δεν ξέρω γιατί μου έδωσαν τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη. Μπορεί να έκαναν μαλ... (σ.σ. γέλια), ίσως έπρεπε να τον πάρει ο Μήτσος, ο Σάτο, ή κάποιος άλλος. Μπορεί να μην είχαν σε ποιον να τον δώσουν και αποφάσισαν εμένα. Δεν πειράζει, όμως, το θέμα είναι πως πήραμε το Κύπελλο, αυτό μετρά».
-Ο κόσμος ρωτάει τι συνέβη με τον Σπανούλη στο πρώτο δεκάλεπτο του τελικού και δεχθήκατε από μία τεχνική ποινή;

«Δεν έγινε κάτι εκτός κανόνων. Συζητήσαμε και σε ήρεμο τόνο και νομίζω πως αδίκως δεχθήκαμε τεχνική ποινή. Τον Βασίλη τον σέβομαι, έχουμε αγωνιστεί μαζί, είναι μεγάλος παίκτης και τον θεωρώ φίλο μου και ελπίζω έτσι να συνεχίσει να είναι».

-Τι απαντάς σε αυτούς που μιλάνε συνέχεια για τον 36άρη Γιασικεβίτσιους;

«Κάνουν μεγάλο λάθος αυτοί που ασχολούνται συνέχεια με την ηλικία μου. Παλιά, που ήμουν νεότερος έλεγαν πως είναι καλός, αλλά δεν παίζει ιδιαίτερα καλή άμυνα. Τώρα λένε κάποιοι πως έχω βελτιωθεί στην άμυνα, αλλά είμαι μεγάλος σε ηλικία. Ας ξεχάσουν, λοιπόν, την ηλικία μου. Δεν είμαι ο 36άρης παίκτης είμαι ένας παίκτης της ομάδας που προσπαθεί να κάνει αυτό που του αναλογεί. Άρα, λέμε, πως δεν είμαι πλέον τόσο κακός αμυντικός, αλλά είμαι γέρος. Εγώ σας λέω, να θυμάστε, πως είμαι παίκτης. Δουλεύω καθημερινά και προσπαθώ να βελτιώνομαι και θα παίζω όσο μπορώ να το κάνω στο επίπεδο που θέλω. Δεν παίζει η ηλικία μπάσκετ. Ό,τι πετυχαίνει στο γήπεδο, δεν το κάνεις αναλόγως με το πόσο χρόνων είσαι. Δεν μετρά αυτό την ώρα του αγώνα. Γενικά υπάρχουν άνθρωποι που σπάνια ψάχνουν κάτι, πάντα κάτι τους φταίει. Εμένα προσωπικά δε με νοιάζουν όλα αυτά, το μόνο που θέλω είναι να νιώθω καλά και να περνάω καλά. Όσο γίνεται αυτό, θα είμαι στο γήπεδο».

-Ποιο είναι το προαίσθημα σου για τη συνέχεια; Πήρατε το Κύπελλο, έχετε μπροστά σας τα πλέι οφ της Euroleague και το Πρωτάθλημα, φυσικά...

«Μπορώ να πω πως αυτή τη στιγμή δεν είμαστε όσο καλοί θέλουμε, ή όσο θα έπρεπε για να πάρουμε τη Euroleague και το Πρωτάθλημα. Έχουμε, όμως, την ποιότητα, έχουμε την εμπειρία και ό,τι χρειάζεται για να το πετύχουμε. Απλά, αυτό που μένει είναι να το αποδείξουμε και να το βγάλουμε στο γήπεδο. Αν δεν το κάνουμε, δεν μπορεί να το κάνει άλλος για εμάς. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε για τους εαυτούς μας».

-Τελικά, τι γίνεται με σένα. Είσαι πλέον μισός Έλληνας. Γυναίκα Ελληνίδα, δύο παιδιά... «Είμαι Λιθουανός, ρε γαμώτο (σ.σ. με γέλια σε άπταιστα ελληνικά)! Πολλοί με λένε Καταλανό, λόγω Μπαρτσελόνα, άλλοι Ισραηλινό, για τη Μακάμπι, άλλοι Έλληνα. Εγώ είμαι Λιθουανός, που αγαπά όμως πολύ την Ελλάδα! Εδώ είναι η γυναίκα μου και τα παιδιά μου».

-Πώς σου φάνηκε το ξέσπασμα του Διαμαντίδη, μετά το τελευταίο σφύριγμα;

«Κοίτα, μια αντίδραση προκύπτει πάντα από ια συναισθήματα που βγαίνουν από μια επιτυχία. Κάθε χρόνο έχουμε τρεις στόχους. Όταν φτάνεις κανείς σε έναν από αυτούς, λογικό είναι να ξεσπάς και να χαίρεσαι. Ο Mήτσος είναι ένας άνθρωπος που δεν εκδηλώνεται πολύ, είναι ιδιαίτερα ήσυχος. Κάποιες φορές, περισσότερο από το συνηθισμένο ίσως. Το Σάββατο το χάρηκε πολύ. Και εγώ είμαι πολύ χαρούμενος, όχι μόνο ως συμπαίκτης του, αλλά και ως άνθρωπος και φίλος του Δημήτρη. Είναι ο αρχηγός μας και πρέπει να βγαίνει μπροστά. Πολύ σωστά είναι ο αρχηγός μας και το απολαμβάνουμε».

-Πώς αισθάνεσαι την αγάπη του κόσμου του Παναθηναϊκού;

«Όταν παίρνεις μια απόφαση, την κουβαλάς μαζί σου για πάντα. Επίσης πρέπει να είσαι 100% σίγουρος για αυτήν. Εγώ όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό και έγινα "πράσινος", ήμουν 100% σίγουρος για την απόφαση και την επιλογή μου να ταχθώ στο "πράσινο έθνος". Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι την πρώτη μου μέρα στην Ελλάδα, με περίμεναν στο αεροδρόμιο 5.000 φίλαθλοι. Ήρθε να με υποδεχτεί τόσος κόσμος και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ήταν μία από τις πιο χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες στιγμές της ζωής μου και της καριέρας μου. Τόσος κόσμος να έρχεται στο αεροδρόμιο για έναν παίκτη ομάδας που έχει κερδίσει τόσους τίτλους… Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω το συναίσθημα και να περιγράψω εγώ την αγάπη που μας δένει με τον κόσμο. Πήρα τότε την απόφαση να γίνω "πράσινος" και παραμένω πιστός σε αυτό. Ο κόσμος στην Ελλάδα είναι τρελός, ίσως περισσότερο από το κανονικό, θα κάνω τα πάντα για να τους κάνω χαρούμενους. Διάλεξα στην Ελλάδα το ένα μέρος, τον Παναθηναϊκό δηλαδή, και έκανα τη σωστή επιλογή».