Ανασκόπηση 2012 - Ολυμπιακοί Αγώνες, Λονδίνο 2012: So British, so proud
Ιδιαίτερα βρετανικοί σε στοιχεία, αλλά ευτυχώς όχι σε φλέγμα, με τα άστρα των Μάικλ Φελπς και Γιουσέιν Μπολτ να λάμπουν και τον Οσκαρ Πιστόριους να αποδεικνύει τη δύναμη της θέλησης, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου, όπου η ελληνική συγκομιδή σε μετάλλια αποδείχτηκε εξαιρετικά φτωχή...
Πιστοί στην παράδοση – τη δική τους και όχι απαραίτητα των Ολυμπιακών Αγώνων... – οι Βρετανοί διοργάνωσαν το καλοκαίρι τους 30ούς Ολυμπιακούς Αγώνες και πήραν θετικό βαθμό τουλάχιστον από εκείνους που έχουν μια βαθιά λατρεία για την αγγλική μουσική – κυρίως – κουλτούρα.
Με μια τελετή έναρξης αλλά και μια τελετή... συναυλία λήξης εξαιρετικά «αγγλοκεντρικές» με παραπομπές σε στοιχεία που όταν δεν αφορούσαν τη μουσική για να είναι ευρύτερα γνωστά - όπως πχ. η αναφορά στο εθνικό σύστημα υγείας, που μπορεί να τους κάνει εθνικά υπερήφανους αλλά δεν λέει κάτι στους υπόλοιπους λαούς... – άφηναν αδιάφορους έως ενοχλημένους τους θεατές. Οι Βρετανοί επιστράτευσαν ακόμα και τη... βασίλισσα Ελισάβετ σε ένα... χαριτωμένο νουμεράκι με τον επίσης αγγλοθρεμμένο Τζέιμς Μποντ, ενώ έκαναν τις δικές τους... παρεμβάσεις και σε θέματα τελετουργικού των Ολυμπιακών Αγώνων και πήραν ως... ανταμοιβή αντί για επίπληξη, τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό του Ζακ Ρογκ για το γεγονός ότι οι αγώνες γύρισαν... σπίτι τους, κάτι για το οποίο ο πρόεδρος της ΕΟΕ, Σπύρος Καπράλος ζήτησε λίγο αργότερα εξηγήσεις από τον πρόεδρο της ΔΟΕ.
Ισως μάλιστα ακριβώς επειδή οι Βρετανοί αισθάνθηκαν σαν στο... σπίτι τους θεώρησαν λογικό να κάνουν κάποιες... μετατροπές, όπως για παράδειγμα ότι για πρώτη φορά η Φλόγα δεν άναψε από έναν αλλά επτά λαμπαδηδρόμους, ή το γεγονός ότι όταν τελείωσε η τελετή την... έσβησαν για να τη μεταφέρουν σε άλλο σημείο του Σταδίου.
Ο ενθουσιασμός και η εξυπηρετικότητά τους δεν έλειψαν, δεν έλειψαν όμως ούτε οι γκάφες. Τη μια φορά μια άγνωστη γυναίκα παρήλασε στην τελετή έναρξης μαζί με την ινδική αποστολή, την άλλη έπαιξαν τον ύμνο της Νότιας Κορέας σε αγώνα της «αιώνιας» εχθρού της, Βόρειας Κορέας, κάποια στιγμή έχασαν τα κλειδιά του Ουέμπλεϊ θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του σταδίου, κάποια άλλη δεν στερέωσαν καλά τη σημαία στον ιστό στην ανάκρουση του αμερικανικού εθνικού ύμνου για τη νίκη της Σερένα Ουίλιαμς με αποτέλεσμα η σημαία να κάνει... φτερά, αλλά τελικά... τέλος καλό όλα καλά.
Οι ίδιοι πανηγύρισαν πολλά μετάλλια κατακτώντας την τρίτη θέση στον σχετικό πίνακα πίσω από τις ΗΠΑ και την Κίνα και εν τέλει έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται υπερήφανοι γιατί διοργάνωσαν πραγματικά ωραίους αγώνες. Αγώνες που παρακολούθησε πολύς κόσμος, ο οποίος έζησε για ένα μήνα - και παραπάνω, καθώς ακολούθησαν οι Παραολυμπιακοί - στο ρυθμό τους, υπομένοντας στωικά το κυκλοφοριακό κομφούζιο που δημιουργήθηκε στους δρόμους του Λονδίνου. ΣΤο τέλος τους αποχαιρέτησαν σε μια φαντασμαγορική τελετή στους δρόμους της πόλης, τιμώντας τους Ολυμπιονίκες και Παραολυμπιονίκες τους. Και όλο αυτό με μια αύρα συντροφικότητας για όσα έζησαν και όσα ελπίζουν ότι θα «εμπνεύσουν μια γενιά» όπως ήταν το «μότο» των δικών τους αγώνων...
O πίνακας μεταλλίων (οι 25 πρώτοι)
Στη διάρκεια των αγώνων πολλές μικρές παράλληλες ιστορίες, χαράς, λύπης, δράματος, συγκίνησης διαδραματίστηκαν. Ομως, όπως συμβαίνει πάντα, αυτές έμειναν στο περιθώριο, αφού στους Ολυμπιακούς Αγώνες λάμπουν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές.
Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους αθλητές. Αυτούς που αναδεικνύονται σε πρόσωπα της ημέρας ξεπηδώντας από το πουθενά κι αυτούς που γράφουν τη δική τους ιστορία ως συνέχεια των θριάμβων προηγούμενων Ολυμπιακών Αγώνων.
Φελπς ή Μπολτ; Μπολτ ή Φελπς;
Τα δύο πρόσωπα των 30ών Ολυμπιακών Αγώνων ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Δεν ήταν άγνωστοι που έγιναν ξαφνικά πρωταγωνιστές. Ηταν ήδη παλιοί - δοκιμασμένοι και αξιολογημένοι ως κορυφαίοι - γνώριμοι που απλά όλοι περίμεναν να δουν αν θα κατάφερναν να συνεχίσουν το μύθο τους.
Αν θελήσει κανείς να αναδείξει τον καλύτερο απ΄ τους δύο θα δυσκολευτεί πολύ.
Γιουσέιν Μπολτ ή Μάικλ Φελπς; Ο ένας ξεδιπλώνει το ταλέντο του στο αγώνισμα που θεωρείται ο «βασιλιάς του στίβου», αποδεικνύοντας ότι τέσσερα χρόνια μετά το Πεκίνο εξακολουθεί να παραμένει ο βασιλιάς των σπριντ, ο άλλος έχει κατακτήσει 22 Ολυμπιακά μετάλλια εκ των οποίων τα 18 χρυσά. Πώς μπορούν να μπουν σε ζυγαριά και ο ένας απ' τους δύο να μετρηθεί ελλιποβαρής;
Μπολτ, ο «ζωντανός θρύλος»
Ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ κατέκτησε για μια ακόμα φορά τρία χρυσά μετάλλια, στα 100μ., 200μ. και 4Χ100μ. και έκανε πραγματικότητα το όνειρό του να γίνει ένας ζωντανός θρύλος. Σχηματίζοντας με τα χέρια του τον κεραυνό πριν ή μετά από τις κούρσες του, μπορεί να έδωσε λίγο περισσότερο σόου απ’ ό,τι χρειάζεται στην περίσταση, αλλά σε τελική ανάλυση το δικαιούται και με το παραπάνω. Η άνεση με την οποία έτρεχε έδινε την εντύπωση ότι δεν ζορίζεται και ίσως τελικά αυτό να είναι αλήθεια, αφού ο συναγωνισμός που περιμέναμε στα 200μ. δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός. Αραγε γι’ αυτό δεν κατέρριψε παρά μόλις ένα παγκόσμιο ρεκόρ;
Σε κάθε περίπτωση είτε μόνος του είτε με τη τζαμαϊκανή του παρέα που υποχρέωσε για άλλη μια φορά τις ΗΠΑ να δουν την πλάτη της στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ. αποτέλεσε ένα από τα «κλου» των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και σίγουρα θα παραμείνει για πάντα ένα από τα σημεία αναφοράς της, αν όχι το κορυφαίο.
Φελπς, η χρυσή βολίδα της Βαλτιμόρης
Αντίθετα, περισσότερο πιστευτός γίνεται ο Μάικλ Φελπς που με τα 22 Ολυμπιακά του μετάλλια, εκ των οποίων 18 χρυσά, έχοντας πλέον καταρρίψει και το ρεκόρ της Λαρίσα Λατίνινα που διατηρήθηκε για 48 ολόκληρα χρόνια, μπορεί ήρεμος να αποσυρθεί από τις Ολυμπιακές πισίνες. Αλλωστε έχει προ πολλού ξεπεράσει το ίνδαλμά του, συμπατριώτη του, Μαρκ Σπιτς.
Η «βολίδα της Βαλτιμόρης» είπε «αντίο» στην αγωνιστική δράση σε υψηλό επίπεδο έχοντας κατακτήσει στο Λονδίνο αργυρό μετάλλιο στα 4Χ100 μέτρα ελεύθερο και στα 200 μέτρα πεταλούδας, χρυσό μετάλλιο στα 4Χ200 μέτρα ελεύθερο και χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα μικτή ατομική (έγινε ο πρώτος άνδρας κολυμβητής που κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση ενός αγωνίσματος σε τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες). Λίγο αργότερα πανηγύρισε ένα ακόμα χρυσό στα 100 μέτρα πεταλούδα και έκλεισε την καριέρα του με το χρυσό μετάλλιο στα 4Χ100 μέτρα μικτής ομαδικής.
Πιστόριους και κατάθεση ψυχής
Aν όμως οι Φελπς και Μπολτ ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους, υπάρχει ένας αθλητής που ξεχώρισε για τη δύναμη της ψυχής του την οποία κατέθεσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο Οσκαρ Πιστόριους ήταν γνωστός σε πολύ κόσμο για την τιτάνια προσπάθεια που έκανε ώστε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες αν και Παραολυμπιονίκης, σε ένα προσωπικό του στοίχημα και έκανε όλο τον κόσμο να σκύψει πάνω του όταν έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.
Ο Νοτιοαφρικανός δρομέας που έχασε τα πόδια του σε ηλικία 2 ετών καθώς έπασχε από εκ γενετής απουσία περόνης στάθηκε στα κουλουάρ δίπλα στους αρτιμελείς αθλητές ως ίσος προς ίσον, έγινε ο πρώτος άνθρωπος με τεχνητά μέλη που έτρεξε σε Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα προκρίθηκε στα ημιτελικά των 400μ. Με την κούρσα που έκανε δικαιώθηκε όχι μόνο ο ίδιος αλλά όλοι εκείνοι που δεν θέλουν και δεν πρέπει να θεωρούνται «διαφορετικοί» επειδή είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, χρώμα, φυλή και διαφέρουν απ΄αυτό που έχουμε κοινά αποδεκτό ως στερεότυπο στη ζωή μας.
Οταν μάλιστα λίγες εβδομάδες αργότερα, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες αντιμετώπισε λιγότερο γενναιόδωρα την ήττα του και είπε πράγματα για τα οποία στη συνέχεια μετάνοιωσε, όχι μόνο δεν «έπεσε» στα μάτια μας όπως πολλοί θα έσπευδαν ενδεχομένως να υποστηρίξουν, αλλά το αντίθετο, μεγέθυνε ακόμα περισσότερο αυτή ακριβώς την ανθρώπινη υπόσταση που διαθέτει ο καθένας μας και οφείλει να μας κάνει πριν αποφασίσουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους να σκεφτούμε πώς θα αντιδρούσαμε εμείς στη θέση τους.
Τζέσικα Ενις ίσον φρενίτις
Oι τρεις παραπάνω αθλητές δεν ήταν ωστόσο οι μόνοι που ξεχώρισαν. Η Μεγάλη Βρετανία κατέκτησε συνολικά 65 μετάλλια από τα οποία τα 29 χρυσά, ωστόσο με κανένα σχεδόν δεν απέκτησε τόση «φρενίτιδα» όσο με αυτό της Τζέσικα Ενις. Η Βρετανίδα επταθλήτρια συγκέντρωσε 6955 βαθμούς στο αγώνισμα, επίδοση που είναι η δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών σε Ολυμπιακούς Αγώνες, πίσω μόλις από την Τζάκι Τζόινερ Κέρσι.
Μο Φάρα, ο mr «Mοbot»
Το δικό του μερίδιο δημοσιότητας – όχι άδικα – διεκδίκησε ο Σομαλός Μο Φάρα, που εξελίχθηκε σε αγαπημένο δρομέα των Βρετανών, καθώς αγωνιζόμενος με τα χρώματά τους, τούς χάρισε δύο χρυσά μετάλλια στα 5.000μ. και στα 10.000μ. και έγινε ο έκτος δρομέας όλων των εποχών που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο.
Επιστροφή στο «θρόνο» για τη Ντεφάρ
Ιστορία έγραψε και η Μεσερέτ Ντεφάρ η 29χρονη αθλήτρια από την Αιθιοπία που επέστρεψε στην ψηλότερη θέση του βάθρου στα 5.000μ. μετά από οκτώ χρόνια, αφού είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο το 2004 στην Αθήνα. Η Ντεφάρ αποδείχτηκε η πιο δυνατή από τις Αφρικανές που άλλαξαν το ρυθμό τους στα τελευταία δύο χιλιόμετρα χωρίς καμία άλλη αθλήτρια να καταφέρει να τις ακολουθήσει.
ΚΑΙ πρώτες ΚΑΙ με ρεκόρ
Εκπληκτική κούρσα έκανε η ομάδα των ΗΠΑ στο 4Χ100 γυναικών που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, καταρρίπτoντας το παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 40.82. Hταν ένα ρεκόρ που κρατούσε 27 χρόνια και το είχε πετύχει η πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία το 1985. Η Τιάνα Μάντισον, η Μπιάνκα Νάιτ, η Αλισον Φίλιξ και τελευταία η Καρμελίτα Τζέτερ «πέταξαν» μέχρι τον τερματισμό καταρρίπτοντας το «στοιχειωμένο» ρεκόρ της θρυλικής Ανατολικογερμανικής τετράδας (Γκλάντις, Γκέντερ, Λάνγκε, Γκερ).
Το γλυκύτατο «αντίο» της ωραίας Ελενας
Aντίθετα το Λονδίνο δεν έφερε... γούρι στην Ελενα Ισινμπάγεβα. Η ωραία Ελενα του άλματος επί κοντώ έχασε το χρυσό μετάλλιο, κατέκτησε την τρίτη θέση που και πάλι συνιστά ρεκόρ, καθώς ισοφάρισε το ρεκόρ του Μπομπ Ρίτσαρντς ως οι μόνοι επικοντιστές με τρία ολυμπιακά μετάλλια, αλλά δέχτηκε με τόση γλυκύτητα και ανωτερότητα την ήττα της που πήρε περισσότερα χειροκροτήματα κι από τη νικήτρια, Αμερικανίδα Σουρ.
Ξέρουν από... ακόντιο στο Τρίνινταντ;
Η μεγάλη έκπληξη του στίβου στους 30ούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ακούει στο όνομα Κέσχορν Γουόλκοτ. Πρόκειται για έναν αθλητή από το Τρινιντάτ, ο οποίος με βολή στα 84.58 που είχε στη δεύτερη προσπάθεια και αποτελεί εθνικό ρεκόρ, άφησε πίσω του όλα τα μεγάλα ονόματα του αθλήματος.
Κι όμως χάνουν...
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη στο στίβο ήταν η «αποκαθήλωση» της ομάδας σκυταλοδρομίας των ΗΠΑ στα 4Χ400μ., που έχασε για πρώτη φορά το χρυσό μετά από 40 χρόνια. Ηταν οι Μπαχάμες που την έριξαν στο καναβάτσο και κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο με χρόνο 2:56.72, αφήνοντάς στη δεύτερη θέση (2:57.05) και στην τρίτη το Τρίνινταντ (2:59.40).
Η Dream Team και ο ηγέτης Λεμπρόν
Στο Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ αντίθετα δεν υπήρξαν εκπλήξεις. Η Dream Team στάθηκε στο ύψος που επιβάλλει το μέγεθος του ονόματός της και παρόλο που δυσκολεύτηκε από την απόλυτα αξιόμαχη Ισπανία, την κέρδισε τελικά με 107-100 και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Ηταν το 14ο χρυσό σε 17 συμμετοχές. Στο συγκλονιστικό τελικό, αλλά και σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά μπάσκετ έλαμψε το άστρο του Λεμπρόν Τζέιμς που έγινε ο δεύτερος παίκτης, μετά τον Σοβιετικό θρύλο, Αλεξάντερ Μπέλοφ, που πέτυχε triple-double σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ισοφάρισε το ρεκόρ των περισσότερων ασίστ (12) σε έναν αγώνα και έγινε ο πρώτος ριμπάουντερ στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ενας νέος Σερ γεννήθηκε
Στην ποδηλασία έλαμψε το άστρο του Βρετανού Μπράντλεϊ Γουίγκινς που μετά την νίκη του στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας πρόσθεσε στο παλμαρέ του και ένα Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο. Ο Βρετανός ποδηλάτης σημείωσε τον καλύτερο χρόνο στην ατομική χρονομέτρηση με 50:39.54, πήρε την πρώτη θέση και έγινε ο πιο επιτυχημένος αθλητής της Μεγάλης Βρετανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες με επτά μετάλλια (τρία χρυσά, ένα αργυρό και δύο χάλκινα στην πίστα) ξεπερνώντας τον «μύθο» της κωπηλασίας, σερ Στιβ Ρεντγκρέιβ.
Αντι Μάρεϊ, επιτέλους «βασιλιάς» στο «σπίτι» του
Ενα ακόμα βρετανικό μετάλλιο ήρθε αναπάντεχα – ενδεχομένως – στο τένις, εκεί όπου ο Αντι Μάρεϊ παίρνοντας... εκδίκηση για την ήττα του στο Γουίμπλεντον 28 ημέρες πριν, κέρδισε τον Ρότζερ Φέντερερ χωρίς καν να... ιδρώσει με 3-0 σετ και του στέρησε τη δυνατότητα να κατακτήσει το μοναδικό τίτλο που λείπει από τη συλλογή του (έχει ένα από το Πεκίνο αλλά στο διπλό).
Ποια Βραζιλία; Viva Mexico!
Στο ποδόσφαιρο η Βραζιλία έχασε το πιο σίγουρο... χρυσό από το Μεξικό που την κέρδισε με 2-1 και κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Οι Μεξικανοί που κέρδισαν το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία τους άνοιξαν το σκορ στο... 27ο δευτερόλεπτο με τον Περάλτα, ο οποίος στο 75ο λεπτό έγραψε το 2-0. Οι Βραζιλιάνοι κατάφεραν απλώς να μειώσουν στις καθυστερήσεις με τον Χουλκ.
Η αμφιλεγόμενη Σιγουέν Γε
Εντυπωσίασε αλλά και δίχασε η Κινέζα κολυμβήτρια Σιγουέν Γε. Η 15χρονη στον τελικό των 400μ. μικτής ατομικής κολύμπησε το τελευταίο 50άρι ελεύθερο πιο γρήγορα (28.93) απ' ό,τι ο Αμερικανός Ράιαν Λόχτε (29.10), που κέρδισε τον αντίστοιχο τίτλο στους άνδρες. Λίγες μέρες μετά κερδίζει χρυσό μετάλλιο και στα 200μ.μικτής ατομικής. Οι Αμερικανοί έχουν τις ενστάσεις τους για το κατά πόσο ήταν φυσιολογική η επίδοσή της, η ΔΟΕ τη θεωρεί γνήσια και την αθλήτρια αθώα. Και ως είθισται το βάρος της απόδειξης το φέρει πάντα ο «ενάγων»...
Ο «φτωχός» ελληνικός απολογισμός
Δύο χάλκινα μετάλλια, στο τζούντο, στην κατηγορία των -90 κιλών από τον Ηλία Ηλιάδη και στην κωπηλασία από την Αλεξάνδρα Τσιάβου και την Χριστίνα Γιαζιτζίδου στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ήταν η συνολική συγκομιδή της Ελλάδας στους 30ούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ενας πολύ φτωχός απολογισμός, ο μικρότερος μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, όταν ο Μπάμπης Χολίδης είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στην πάλη.
Ο Έλληνας Ολυμπιονίκης επικράτησε στον τελικό των ρεπεσάζ του Τιάγκο Καμίλο, ο οποίος είχε ηττηθεί στα ημιτελικά από τον Ντάε Ναμ Σονγκ από την Κορέα.
Συγκλονιστική ήταν η προσπάθεια του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10 χλμ. ανοικτής θάλασσας, που όμως έμεινε χωρίς μετάλλιο, αφού κατέκτησε την 4η θέση.
