Ni filósofo ni el sistema. Sólo un loco

Ίσως και να είχε φτάσει κάπου στα μέσα του 1995 όταν από μια μικρή ομάδα της… γειτονιάς, στην οποία δεν έπαιζε καν ποδόσφαιρο πραγματικό αλλά την εξομοίωσή του στα παρκέ, ο Λέτο βρέθηκε σε έναν επαγγελματικό σύλλογο. Όχι τον μεγαλύτερο της χώρας που «γέννησε» μύθους όπως ο Μαραντόνα, ο Αρντίλες, ο Κέμπες και φυσικά ο Μέσι, αλλά έναν σύλλογο που θα του έδινε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μέρος των ονείρων του…

Μπορεί η γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπουένος Άιρες να έχει το όνομα του Αργεντινού φιλοσόφου Αλεχάντρο Κορν όμως το ανωτέρω ρητό του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, επίσης συμπατριώτη του «Σέμπα», ταιριάζει… «γάντι» στις πολλές στιγμές που έχει ζήσει ως τώρα ο άσος του Παναθηναϊκού. Από τότε που στην «Club Social Alejandro Korn» έπαιζε από τα έξι του με παιδιά μεγαλύτερα, έχοντας και τον αδερφό του Σέζαρ Λέτο συμπαίκτη, ως την μέρα που φόρεσε τη φανέλα της Λίβερπουλ αλλά και τις κατακτήσεις τίτλων στην Ελλάδα.

Ο ρόλος της μητέρας…

Η ζωή στην Αργεντινή, λίγα χρόνια πριν - αλλά και μετά - την έλευση του ΔΝΤ κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Ο Σεμπάστιαν, ωστόσο, πάντα είχε μια ανοικτή αγκαλιά να τον περιμένει στο σπίτι μετά τις ατελείωτες ώρες ποδοσφαίρου τόσο στις γειτονιές, όσο και στο κλειστό γήπεδο της γειτονιάς του. Η μητέρα του, Νόρμα, ήταν αυτή που τον συνόδεψε και πάντα τον συνοδεύει σε ό,τι κι αν έχει πετύχει.

«Όταν ήμουν μικρός δεν ήταν εύκολο. Πολλές φορές πήγαινα χωρίς λεφτά για προπόνηση και οι γονείς μου δεν είχαν όχημα για να μετακινηθώ. Όμως, τους ευχαριστώ για ό,τι έχουν κάνει. Όπως ευχαριστώ και τον Θεό για την κάθε μέρα που περνάει και είμαι χαρούμενος», δήλωνε πριν λίγα χρόνια ο Λέτο που πρόσφατα αφιέρωσε ένα από τα τελευταία του γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα, στην μητέρα του.

Αυτή ήταν άλλωστε που πείστηκε από τον Σεμπάστιαν Άουτσε, παιδικό φίλο και παίκτη της Λανούς στο futsal στα μέσα της δεκαετία του ’90 - ο οποίος δεν έκανε ούτε στο… ελάχιστο από όσα κατάφερε ο συνομήλικός του «Σέμπα» - να πάει τον γιο της στην αντίστοιχη ομάδα της Λανούς. Είχε βοηθήσει βέβαια και ο ίδιος ο μικρός Σεμπάστιαν, σκοράροντας το μοναδικό γκολ για την «Club Social» στο βαρύ 9-1 από την «Γρανάτα». Έτσι, με την πορεία του να είναι συνεχώς ανοδική, η μητέρα του για επτά χρόνια τον συνόδευσε σε όλες τις βαθμίδες της Club Atletico Lanus, ώσπου να γίνει μέλος της ανδρικής - έστω και της δεύτερης - ομάδας του συλλόγου.

Η ευκαιρία από τον Γκοροσίτο…

Ο Νέστορ Γκοροσίτο, ήταν ο άνθρωπος που αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στον «Σέμπα» να παίξει στο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Αφού πρώτα ο «El Flaco», όπως ήταν το παρατσούκλι του στην πατρίδα του, έκανε τα «μαγικά» του στα παιχνίδια της δεύτερης ομάδας - που σημειωτέον γίνονταν λίγη ώρα πριν τα κανονικά παιχνίδια πρωταθλήματος, έτσι ώστε ο κόσμος να βλέπει και νέα ταλέντα - τον πήρε για πρώτη φορά σε αποστολή της Λανούς και μάλιστα σε εκτός έδρας παιχνίδι με την Ρίβερ Πλέιτ…

Τελικά στις 26 Ιουνίου 2005 είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον Σεμπάστιαν Λέτο. Πήρε την ευκαιρία του και αντικατέστησε τον αμυντικό της ομάδας Ροντόλφο Γκράιεμπτ. Κι αν ο Εζεκίελ Λαβέτσι – που τότε φορούσε τη φανέλα της Σαν Λορέντσο – είχε ρίξει στο καναβάτσο τη Λανούς και είχε συνδράμει για να χάνει αυτή με 3-0, ο «κοκκαλιάρης» Λέτο με έναν αριστερό κεραυνό έδωσε το στίγμα του! Κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του Αγκουστίν Οριόν και ανάγκασε την «Ole» να γράψει έστω και μια αράδα για την… πάρτι του.

Πλησιάζοντας το όνειρο και πραγματοποιώντας ένα άλλο

Την ευκαιρία που του έδωσε ο τότε προπονητής του, ο 18χρονος Λέτο δεν την άφησε ανεκμετάλλευτη, δείχνοντας βέβαια μόνο ταλέντο, τρίπλες και τεχνική και όχι ιδιαίτερη σπουδή για τακτικές, συστήματα και εξαντλητικές προπονήσεις, κατάφερε να καθιερωθεί στη Λανούς. Με στόχο, την κλήση στην Εθνική ομάδα της Αργεντινής. Έστω και σε αυτή της Ελπίδων ή την Ολυμπιακή Ομάδα για το Πεκίνο που είχε μπροστά του στα επόμενα χρόνια.

Το συγκεκριμένο όνειρο, παραμένει ανεκπλήρωτο. Ένα άλλο, όμως, που το έχει η πλειοψηφία των παιδιών που παίζει ποδόσφαιρο στην Λατινική Αμερική, είναι να παίξουν στην Ευρώπη. Έστω και αν εδώ… «τα μαρκαρίσματα είναι σκληρά και οι αμυντικοί γρήγοροι και δυνατοί. Δεν υπάρχει χρόνος να κάνεις τρίπλες και να δείξεις κάτι παραπάνω σε τεχνική», όπως δήλωνε μετά την πρώτη του σεζόν στη Λίβερπουλ ο Λέτο. Ναι, στην γνωστή Λίβερπουλ που μεταγράφηκε «μετά βαΐων και κλάδων» και μετά… 4 εκατ. ευρώ που μπήκαν στα ταμεία της Λανούς. Έτσι, ένα μεγάλο όνειρο έγινε πραγματικότητα. Μια ακόμα στιγμή για τον «El Flaco» που έχει γίνει πια… «El Loco» στο «τριφύλλι».

Ράφα, διαβατήρια και δανεισμός

Η παρουσία του στο «Άνφιλντ», δεν έγινε τυχαία. Ούτε περίμενε κανείς την εξαιρετική του παρουσία κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς λίγο πριν τον Αύγουστο του 2007 για να δει τη Λίβερπουλ να κάνει την κίνησή της. Ο Ράφα Μπενίτεθ τον είχε… «καψουρευτεί» αρκετό καιρό και φρόντισε γρήγορα να προλάβει τόσο τους μεγάλους της Αργεντινής όσο και άλλα κλαμπ από την Ισπανία και την Ιταλία που τον ορέγονταν. Όμως, δεν μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει στην Premier League, εξαιτίας της περιβόητης άδειας εργασίας που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει.

Προσπάθησε να πάρει ιταλικό διαβατήριο, όμως δεν τα κατάφερε, λίγο έλειψε μάλιστα να εμπλακεί σε θέμα με πλαστά διαβατήρια, αλλά ουδέποτε είχε επί της ουσίας πρόβλημα, και τελικά κατέληξε να παίξει μόνο σε δυο ευρωπαϊκά ματς και σε δυο ματς για το Carling Cup της Αγγλίας. Ο Μπενίτεθ, πάντως, ωρυόταν πως… «δεν είναι δυνατόν να παίζει ο παίκτης στο Champions League και να είναι στην προ-Ολυμπιακή ομάδα της Αργεντινής και να μην μπορεί να τον χρησιμοποιήσει η Λίβερπουλ», ενώ οι οπαδοί των «Reds» στα forum υποστήριζαν πως αν επρόκειτο για την Γιουνάιτεντ θα της επιτρεπόταν να βάλει στο ρόστερ της τον Αργεντινό νεαρό που έδειχνε να… σκαμπάζει από το τόπι. Κάπως έτσι, οδηγήθηκε στην πόρτα της εξόδου με προορισμό… τον Ολυμπιακό, για να πάρει παιχνίδια και να επιστρέψει καλύτερος στο «Άνφιλντ».

Νταμπλούχος μεν, ατίθασος δε…

Ο Λέτο άφησε υποσχέσεις με το καλημέρα στον Πειραιά. Αρκετοί μιλούσαν για τον άνθρωπο που επιτέλους θα αντικαταστήσει τον Τζόρτζεβιτς στο αριστερό άκρο του Ολυμπιακού και η εμφάνισή του σε ένα φιλικό με την Σανταντέρ το καλοκαίρι του 2008 έκανε αίσθηση. Κάτι τέτοιο, δεν έγινε ποτέ. Ο Λέτο άρχισε να… «γκρινιάζει» αφού έβλεπε πως ακόμα μια σεζόν θα πάει χαμένη για τον ίδιο – όντας πια στα 23 του και έτοιμος παίκτης – ενώ κι ο κόσμος μη ακούγοντας τα καλύτερα για τον Αργεντινό από τον Ρέντη παραλίγο να τον βγάλει… χειρότερο κι από τον Αρτσούμπι.

Ο αποκλεισμός του Λέτο από την αποστολή του Ολυμπιακού για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό - τον Μάρτιο του 2009 - θα φέρει την έκρηξη του «Loco». Τα «Puta madre» αλλά και διάφορα άλλα… «γαλλικά» σε άπταιστη ελληνική, θα δονήσουν το Ρέντη και θα προέρχονται από το στόμα του Λέτο. Η συνέχεια, ακόμα χειρότερη, καθώς φεύγοντας ο Λέτο θα κλωτσήσει ό,τι βρει μπροστά του, θα στείλει… συστημένη μια μπάλα στην πλάτη του Βαλβέρδε, όπως και μερικά πλαστικά μπουκάλια νερού, και θα «υπογράψει» το τέλος του στο λιμάνι, όπου κατέκτησε βέβαια το νταμπλ, με την παρουσία του Βάσκου στην ομάδα.

Το Colpo Grosso του Παναθηναϊκού

Κι αν ο Βαλβέρδε έφυγε και ο Ολυμπιακός ήθελε τελικά να κρατήσει στο ρόστερ του τον Λέτο, δεν τα κατάφερε. Κάτι οι απαιτήσεις της Λίβερπουλ που έφταναν τα 5 εκατ. ευρώ, κάτι οι δηλώσεις του Μπενίτεθ ότι τον ήθελε πίσω, κάτι και η πραγματική του θέληση να φύγει, τον έφεραν μακριά από το λιμάνι.

Την ευκαιρία δεν άφησε να πάει χαμένη ο Παναθηναϊκός που ζητούσε επικοινωνιακή… ρελάνς για τις υποθέσεις των Ένχελααρ και Μέλμπεργκ εκείνο το καλοκαίρι. Έτσι, ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει δικό του τον «Σέμπα» με το ποσό των 5 εκατ. ευρώ και να υπογράψει μαζί του τον Ιούνιο του 2009 τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας! «Είναι τιμητικό για μένα που παίζω στην ομάδα που έπαιξαν και αυτοί οι παίκτες. Θέλω να μπω και εγώ σε αυτή τη λίστα των καλών παικτών που έπαιξαν στον Παναθηναϊκό και μακάρι να έρθουν και άλλοι από την Αργεντινή», είχε πει τότε ο συνεχιστής της παράδοσης του Ρότσα, του Μπορέλι, του Γκονζάλες και τόσων άλλων που πέρασαν από το «τριφύλλι» προερχόμενοι από την χώρα του ταγκό…

Το νταμπΛέτο και το τραγούδι του… Σιμάο!

Μόνο και μόνο που «κλάπηκε» από τον «αιώνιο», έφτανε για να γίνει ο Λέτο το αγαπημένο παιδί της «πράσινης» εξέδρας. Το «Σας… αγαπάει ο Λέτο», ακούστηκε από την πρώτη του κιόλας μέρα και τον συνόδεψε σε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, που ωστόσο συνοδεύτηκε και από κάποιες από τις γκρίνιες που ανέχτηκε ο Νιόπλιας - ευτυχώς στην Παιανία δεν είχαμε… ιπτάμενες μπάλες και μπουκάλια όπως στου Ρέντη - και κατέληξε με τον καλύτερο τρόπο.

Με ένα νταμπλ που είχε τη δική του «σφραγίδα» γιατί από το δικό του αριστερό πόδι έφυγε η μπάλα που καρφώθηκε στα δίχτυα του Σηφάκη και έδωσε στον Παναθηναϊκό το πρώτο Κύπελλο μετά από έξι χρόνια. Στο ίδιο τέρμα και περίπου από την ίδια θέση που είχε πετύχει το πρώτο του γκολ με τα «πράσινα», κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης για τα προκριματικά του Champions League της ίδιας σεζόν, άλλη μια… στιγμή του «Σέμπα».

Τα πανηγύρια για την κατάκτηση του συγκεκριμένου νταμπλ, ήταν κι από τις πιο… cult στιγμές του στην Ελλάδα. Με τραγούδια στα ελληνικά στο κέντρο που διασκέδασαν οι «πράσινοι», με ζεϊμπέκικα και λουλούδια, με τον Σιμάο να παραλλάσσει με την δική του ξεχωριστή… χάρη το σύνθημα και να λέει από μικροφώνου «λασαμάχι ο Λέτο» και με διακοπές όλο τρέλα μαζί με Γκάμπριελ και Ρουκάβινα που έγιναν… δημόσιες ελέω ίντερνετ.

Η ώρα των ευθυνών

Αφού πέρασε ένα καλοκαίρι που βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών ομάδων από τη Serie A, με την Φιορεντίνα να πλησιάζει αρκετά στο να τον αποκτήσει, αλλά και αρκετών ομάδων από την Πορτογαλία ελέω… Φρέιτας, ο «Σέμπα» έζησε για μια σεζόν στη σκιά του Τζιμπρίλ Σισέ. Πρόβλημα με τον Γάλλο δεν είχε, αλλά η μέτρια παρουσία του και κάποιοι τραυματισμοί, τον έφεραν αρκετά πίσω. Δεν ήταν σίγουρα η σεζόν που θα περίμενε και το γνώριζε κι ο ίδιος. Με τη φυγή του Γάλλου όμως, μετά από μια σεζόν που θα θυμάται σίγουρα το γκολ κατά του Ολυμπιακού και τα όσα έγιναν στο Φάληρο πέρσι στο ντέρμπι, ήρθε η ώρα των ευθυνών.

Η ώρα που έπρεπε να γίνει ο ηγέτης της ομάδας. Ένας ηγέτης ωστόσο, μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο που πλέον έχει κόψει τα… puta madre και την ρίψη μπουκαλιών στον προπονητή, έχει κόψει τις μουρμούρες στους συμπαίκτες του γιατί δεν εκτέλεσε ένα στημένο και που δείχνει ότι έχει βάλει στόχο να αφήσει… εποχή με την «πράσινη» φανέλα. Μεγάλο ρόλο σε αυτή του τη μεταμόρφωση, έχει παίξει και ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Τα πολλά τους τετ-α-τετ στην προετοιμασία, η διαφοροποίηση στην θέση και τον τρόπο που παίζει ο «Σέμπα», τον έχουν κάνει αυτή τη στιγμή ένα… «πυρηνικό» όπλο στη φαρέτρα του Παναθηναϊκού το οποίο έχει και το δικαίωμα να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού και να δίνει την χαμένη αίγλη των Σισέ, Ζιλμπέρτο που αναχώρησαν για άλλες πολιτείες…

Περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή

Ο ίδιος, ξέρει καλά πως η στιγμή που θα απολαύσει όσο καμία άλλη θα είναι όταν θα φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής. Το πιστεύει, το περιμένει και το προσπαθεί. Ο «Loco», όπως τον φωνάζουν ακόμα και μέσα στα ματς οι συμπαίκτες του όταν του ζητάνε την μπάλα, έχει πια μεγαλώσει. Για αυτό ζει, όπως δηλώνει, για την μέρα που θα καταφέρει να πετύχει το μεγάλο όνειρο να παίξει με την «μπιανκοσελέστε».

Για την ώρα, δίνει τα πάντα για τον Παναθηναϊκό με τον οποίο έχει δεθεί όσο λίγοι. Άλλωστε, όταν «γλεντάει ο Λέτο», στο ρυθμό του «Seven Nation Army» του συγκροτήματος «White Stripes», τρελαίνεται για να σκοράρει και να τρέξει προς τον κόσμο του Παναθηναϊκού φιλώντας το τριφύλλι στο στήθος.

Ίσως γιατί εκείνες τις στιγμές, ο Σεμπάστιαν Λέτο συνειδητοποιεί ποιος είναι για τον Παναθηναϊκό πλέον…

Ένας… τρελός, που δε χωράει σε συστήματα και φιλοσοφίες, αλλά χαρίζει στιγμές που προσφέρουν χαρά στους φιλάθλους της ομάδας που αγωνίζεται και μπορεί κάποια στιγμή να τον βοηθήσει να ζήσει τη μεγάλη στιγμή, για να αποδείξει ποιος πραγματικά είναι…